Πρόκειται για έρευνα ομάδας εργασίας του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας, η οποία εξέτασε 176 δοκιμές της ομοιοπαθητικής, επικεντρωμένες σε 68 διαφορετικές παθήσεις, μέσα από ένα σύνολο 57 συστηματικών ανασκοπήσεων τους, προκειμένου να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την αποτελεσματικότητά της.
Ο επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Δρ Paul Glasziou, κορυφαίος ερευνητής και καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Bond της Αυστραλίας, γράφοντας στο επιστημονικό περιοδικό, British Medical Journal, αναφέρει ότι μετά από την εν λόγω συστηματική μελέτη, η οποία ολοκληρώθηκε το 2015, διαπιστώθηκε ότι η ομοιοπαθητική δεν είναι καλύτερη από ένα placebo.
Ειδικότερα, παρά τους επανειλημμένους ελέγχους, γράφει ο καθηγητής, δεν βρέθηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι η ομοιοπαθητική ήταν πιο αποτελεσματική για την αντιμετώπιση παθήσεων στους ανθρώπους από το οποιοδήποτε εικονικό φάρμακο (placebo), σε οποιαδήποτε ασθένεια από όσες εξετάστηκαν.
Ωστόσο, εκφράζει την ανησυχία του, γιατί αυτή η “απίθανη θεραπεία” συνεχίζει να προωθείται από τους υποστηρικτές της, ως μέσο αντιμετώπισης ακόμα και του AIDS και επειδή το Διεθνές Συμβούλιο Ομοιοπαθητικής επιχειρεί να “πολεμήσει” τα συμπεράσματα της μεγάλης έρευνάς του, τα οποία το έχουν εξαγριώσει.
Ο Δρ Glasziou σημειώνει ότι αντιλαμβάνεται γιατί ο Samuel Hahnemann -ιδρυτής της ομοιοπαθητικής- ήταν απογοητευμένος με την κατάσταση των ιατρικών πρακτικών του 18ου αιώνα, όπως η αφαίμαξη, και ότι έπρεπε να βρει μια εναλλακτική. Ταυτόχρονα, εικάζει πως ο ίδιος ο “πατέρας” της πρακτικής θα ήταν απογοητευμένος με τη συλλογική αποτυχία να συνεχιστούν οι καινοτόμες έρευνες του και την επιμονή σε ένα “θεραπευτικό αδιέξοδο”.
Πηγή: www.pathfinder.gr