Θα με περάσετε για τρελό ή κάποιοι θα νομίζουν ότι κάνω προπαγάνδα για την αλλαγή του συνταξιοδοτικού!
Ότι είμαι ένας στυγνός συνεργάτης του κράτους που σας θέλει να δουλεύετε μέχρι το τέλος. Λάθος!
Και εγώ σοκαρίστηκα όταν διάβασα τις έρευνες για το πόσο επικίνδυνη είναι για την υγεία μας η περίοδος μετά την συνταξιοδότηση. Σκέφτηκα ότι εν μέρει μπορεί να είναι καθοδηγούμενες και πιθανόν να υπάρχει μια μικρή δόση αλήθειας σε αυτό. Έδωσα όμως μετά μεγαλύτερη βάση στα στατιστικά και στο τι λένε ακριβώς. Το μήνυμα λοιπόν δεν είναι να εργαζόμαστε μέχρι να αφήσουμε τα κοκκαλάκια μας, αλλά να μην παρατήσουμε τα πάντα από τη μια μέρα στην άλλη, ειδάλλως κυριολεκτικά κινδυνεύουμε!
Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μια τάξη. Η κάθε χώρα έχει το δικό της όριο συνταξιοδότησης. Σε αρκετές εξαρτάται από το είδος εργασίας εκτός από τα χρόνια που εργαζόσασταν. Ουκ ολίγες φορές γνώρισα άτομα που συνέχισαν να δουλεύουν και μετά τη σύνταξη. Είτε για οικονομικούς λόγους είτε από βαρεμάρα! Και μετά τα 60-65 η βαρεμάρα είναι θανατηφόρα.
Έρευνες που ξεκίνησαν από το 1992 ή το 2005 (12.000 Αμερικανοί συμμετέχοντες) και διήρκησαν πάνω από μια δεκαετία, έδειξαν πως όσοι βγήκαν στη σύνταξη παρουσίασαν 60% αύξηση στην εμφάνιση μιας σοβαρής ασθένειας ή και περισσοτέρων. Σαφώς παίζει ρόλο και η ηλικία, όμως γιατί αυτό συνέβη εβδομάδες ή λίγους μήνες μετά τη συνταξιοδότησή;
Υπέρταση, καρδιαγγειακά προβλήματα, εγκεφαλικό, αρθρίτιδα είναι μερικές από τις ασθένειες που χτύπησαν όσους προσπάθησαν να απολαύσουν την ήρεμη ζωή μετά από 30-40 χρόνια εργασίας. Παράλληλα το 40% παρουσίασε συμπτώματα κατάθλιψης. Ο συνδυασμός σωματικών και ψυχικών προβλημάτων, οδήγησε σε αύξηση των διαφόρων ειδών καρκίνου.
Αν βγάλουμε τον παράγοντα ηλικία, τι είναι αυτό που προκαλεί την εμφάνιση ασθενειών;
- Έλλειψη δραστηριοτήτων
- Μείωση ή μηδενισμός κινήτρων απασχόλησης
- Υπονόμευση της υγείας
- Απουσία κοινωνικής ζωής
4 παράγοντες που παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Είτε αγαπάς είτε όχι τη δουλειά που έκανες, ξαφνικά βρίσκεσαι χωρίς κανένα σκοπό, χωρίς κανένα λόγο να σηκωθείς το πρωί, να βγεις από το σπίτι, να συναντήσεις κόσμο. Και παρόλο που έρευνες έδειξαν ότι για τον 1ο χρόνο η ποιότητα της υγείας των ατόμων καλυτέρευσε, μετά από 2-3 χρόνια μη απασχόλησης υπήρξε ραγδαία επιδείνωση της υγείας, σε πνευματικό και σωματικό επίπεδο.
Όχι για όλους ευτυχώς. Το μήνυμα είναι σαφές: οφείλεις να κρατήσεις τον εαυτό σου δραστήριο και ενεργό! Τα άτομα που συνέχισαν να εργάζονται έστω για λίγες ώρες δεν παρουσίασαν δυσάρεστες αλλαγές. Μείωσαν τον χρόνο εργασίας και τον προσάρμοσαν στις αντοχές τους. Άλλοι φρόντισαν να ενταχθούν σε γκρουπ και ομάδες που δραστηριοποιούνται σε κάποιο αντικείμενο που ήθελαν πάντα να απασχοληθούν ή να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο. Τραγούδι, γυμναστική, κοινωνική και εθελοντική εργασία, ταξίδια, κατασκευές, είναι μερικές μόνο από τις δραστηριότητες που μπορεί να απασχοληθεί ο συνταξιούχος. Όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές μπροστά σας.
Τα αποτελέσματα δεν είναι πλασματικά καθώς παρατηρούνται ίδια συμπτώματα σε διαφορετικές ηλικίες, σε συνταξιοδοτημένα άτομα από 50 έως 65 χρονών. Ένας παράγοντας κλειδί είναι η μοναξιά. Τα άτομα αυτά μένουν μόνα τους, μειώνεται η κοινωνική τους ζωή, οδηγούνται σε ένα φαύλο κύκλο γνωριμιών και τελικά οι μόνοι άνθρωποι που μιλάνε είναι με όσους εργάζονται στο σούπερ μάρκετ, στα μαγαζιά που επισκέπτονται και κάποιοι λίγοι συγγενείς. Όταν μάλιστα αρκετοί από τον κύκλο τους φεύγουν από τη ζωή, αναγκαστικά μειώνονται και οι συναναστροφές τους και η κυρίαρχη σκέψη τους είναι ¨πότε θα φύγουν από τη ζωή και τι τους περιμένει¨.
Επίσης με τη μείωση του εισοδήματος που έρχεται υποχρεωτικά με τη σύνταξη, ξεκινούν και οι περικοπές. Αγοράζουν κατώτατης ποιότητας προϊόντα, φθηνότερο φαγητό, αποφεύγουν αρκετές επισκέψεις στο γιατρό(εκτός αν είναι άκρως αναγκαίες), διακόπτουν τυχόν συνδρομές σε αθλητικά κέντρα ή στο γυμναστήριο. Προσέχουν λιγότερο την υγεία τους, εφόσον δεν έχουν λόγο να τη διατηρήσουν στα ύψη. Εννοείται πως όλα αυτά έχουν δυσάρεστα επακόλουθα και στην ψυχική τους υγεία. Ο συνδυασμός της μοναξιάς με την κακή υγεία και την παραίτηση από μια καλύτερης ποιότητας ζωή, είναι επίσης θανατηφόρος.
Η αλλοίωση της προσωπικότητας και του σώματος τους, αποδεδειγμένα καταλήγει σε ασθένειες όπως ο διαβήτης, ο καρκίνος, η υψηλή χοληστερίνη, η άνοια και το Αλτσχάιμερ. Είναι μια νέα φάση της ζωής, με μεγάλες αλλαγές τις οποίες δύσκολα τις αποδέχεται ο καθένας μας. Ο φόβος του γήρατος, τι θα απογίνουν τώρα, αν έχουν κάπου ή κάποιον να στηριχθούν, αν τα γηρατειά θα είναι εύκολα.
Αν κάτι σώζει τους Έλληνες συνταξιούχους είναι τα εγγόνια τους! Είμαστε μια χώρα που η καλύτερη και πιο έμπιστη baby sitter είναι η γιαγιά και ο πάππους. Μένουν δραστηριοποιημένοι, με απλά πράγματα όπως το να μαγειρέψουν για τα παιδιά, να τα πάρουν από το σχολείο, να τα βοηθήσουν στο διάβασμα ή να τα πάνε στις εξωσχολικές δραστηριότητες. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν κουράζονται με όλα αυτά, όση χαρά και αν τους φέρνουν τα εγγόνια τους.
Συμπερασματικά η συνταξιοδότηση, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε άμεσα, είναι ένας αργός θάνατος. Αν δεν λάβουμε τα μέτρα μας, όπως να έχουμε μια ανεπτυγμένη κοινωνική ζωή, σχέδια για την επόμενη μέρα, συγκεκριμένο οικονομικό πλάνο ώστε να ανταποκριθούμε σε έξοδα και ανάγκες. Μην φρενάρετε απότομα την καθημερινότητα σας, ορίστε προτεραιότητες και εγκαθιδρύστε τον εαυτό σας ψηλά στη λίστα. Πραγματοποιήστε όνειρα, σκέψεις, ιδέες, τα θέλω σας, που λόγω περιορισμένου χρόνου δεν μπορούσατε προηγουμένως. Η ζωή δεν σταματά στη σύνταξη, χαρίστε στον εαυτό σας πολλά, χαρούμενα και γεμάτα χρόνια!
Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com
.