Είμαστε όλοι τόσο ίδιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί, έχουμε όλοι μια όμοια εμφάνιση αλλά τόσο διαφορετικό χαρακτήρα, μια ίδια αρχή και τέλος αλλά τόσο.
Είμαστε όλοι τόσο ίδιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί, έχουμε όλοι μια όμοια εμφάνιση αλλά τόσο διαφορετικό χαρακτήρα, μια ίδια αρχή και τέλος αλλά τόσο διαφορετικές φιλοσοφίες, ένα μέρος που αποκαλούμε σπίτι αλλά υπάρχουν τόσα διαφορετικά σπίτια…
Όλοι έχουμε ένα χόμπι, μια δουλειά για να τα βγάζουμε πέρα με τις ανάγκες της καθημερινότητας, μια ρουτίνα, κάποιον να αγαπάμε και να φροντίζουμε είτε είναι οικογένεια ή σχέση είτε φίλος, το ξεχωριστό μας εαυτό, τα μοναδικά μας συναισθήματα, την πολύτιμη μας ψυχή…
Πότε λοιπόν δεχτήκαμε και θεωρήσαμε φυσιολογικό να κρυφτούμε στο καβούκι μας;
Είμαστε τόσο υπέροχα πλάσματα για να φοβόμαστε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και τις ιδέες μας.
Πότε έγινε ανάγκη να μοιάζουμε τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά για να γίνουμε αποδεκτοί στην κοινωνία;
Επιτρέπουμε επανειλημμένα να δημιουργούμε άμυνες και να κρατάμε κρυφά τα συναισθήματα μας, τις πληγές μας. Συνηθίζουμε να ζούμε διπλή ζωή, πνίγοντας και καταπιέζοντας τον πραγματικό μας εαυτό επειδή φοβόμαστε μην κριθούμε για αυτόν, μην μας θεωρήσουν περίεργους, μην μας λυπηθούν…
Σπουδαίο πράγμα η ελευθερία λόγου, έκφρασης, σκέψης, συναισθημάτων…
Πάντα αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που μας καθιστά πραγματικά ελεύθερους. Τι είναι αυτό που μας λείπει, τι είναι αυτό που αποζητάμε για να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είμαστε ελεύθεροι;
Κάποιοι πιστεύουν ότι η ελευθερία σχετίζεται με την έλλειψη ορίων, να ξεπερνάς τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του ίδιου σου του εαυτού, να ξεφεύγεις από τα κατεστημένα και τα πρέπει της κοινωνίας, να πιστεύεις πως κάθε περιορισμός είναι απειλή στην ιδέα της ελευθερίας σου.
Στην πραγματικότητα όμως μπορεί ο φόβος για την στέρηση της ελευθερίας σου να σε κάνει να ζεις ελεύθερα;
Η εμμονή και η συνεχή αναζήτηση της ελευθερίας εξασφαλίζει την πολυπόθητη ελεύθερη ζωή;
Άλλοι πιστεύουν πως η ελευθερία υπάρχει πάντα με μέτρο, ότι τελειώνει εκεί που ξεκινάει ο φόβος. Αρκούνται με την ελευθερία που τους παρέχεται ήδη από την κοινωνία, την εργασία, την οικογένεια και όποια άλλη ασχολία. Δεν την αποζητούν και δεν νιώθουν την ανάγκη για περισσότερη.
Αν δεν έχεις όμως λόγο στην ελευθερία σου πως ξέρεις ότι σου ανήκει;
Η ελευθερία δεν επιβάλλεται από κανένα εξωτερικό φορέα, η ελευθερία ποτέ δεν θα μας ζητήσει να ξεπεράσουμε τα όρια μας για να την συναντήσουμε. Η ελευθερία πηγάζει από μέσα μας, την καλλιεργούμε οι ίδιοι από μικρή ηλικία. Μαθαίνουμε να εξωτερικεύουμε τις απόψεις μας, να έχουμε το θάρρος να σταθούμε στα πόδια μας και να στηρίξουμε τις ιδέες μας.
Ελευθερία είναι να έχεις το κουράγιο να αγαπάς, να νοιάζεσαι.
Ελευθερία είναι να μην έχεις την ανάγκη να μοιάζεις σε κανέναν γιατί αγαπάς ήδη τον εαυτό σου όπως είναι.
Όσες ελευθερίες και αν μας στερήσουν, όσα όρια και αν μας θέσουν, όσες απαγορεύσεις και αν μας τάξουν δεν θα μπορέσουν να περιορίσουν την εσωτερική μας ελευθερία.
Πόση δύναμη και παρηγοριά μπορεί να σου χαρίσει η σκέψη ότι θα είσαι πάντα ελεύθερος, όσο εσύ το επιτρέπεις τον εαυτό σου να είναι;
Έλσα Χαβέρι