Ο μηχανισμός της εξέλιξης είναι ιδιαιτέρως περίπλοκος και χρονοβόρος, καθώς η Φύση έπρεπε να διασφαλίσει με κάθε τρόπο τα δημιουργήματά της. Υπάρχουν δύο είδη εξέλιξης για το σύγχρονο άνθρωπο.
Το σωματικό, στο οποίο συμμετέχουμε όλοι μέσω του DNA και της αναπαραγωγής, το οποίο επηρεάζεται από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και από τις βιολογικές ανάγκες, και το πνευματικό, το οποίο είναι πολύ πιο ευέλικτο από το σωματικό και ο άνθρωπος μπορεί να το αναπτύξει όσο θέλει στη διάρκεια της ζωής του.
Από τη μία μεριά ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο με ένα σώμα το οποίο υπόκεινται σε απαράβατους βιολογικούς και φυσικούς κανόνες κι από την άλλη έχει ένα πνεύμα που μπορεί να το ελευθερώσει κατά βούληση. Αρκετά δίκαιο θα έλεγε κανείς.
Κι όμως, φαίνεται το ανθρώπινο πνεύμα να διανύει μια περίοδο αποχαύνωσης. Η δομή της σύγχρονης κοινωνίας με τις ατελείωτες ώρες εργασίας και τα κοινωνικά “πρέπει”, φαίνεται να πλήττουν σοβαρά την ανθρώπινη διάνοια. Αυτό δημιουργεί συνολικά μία κοινωνία αδύναμη και ένα ανθρώπινο είδος στάσιμο εξελικτικά, αν όχι οπισθοδρομημένο.
Η ανθρώπινη νοημοσύνη ξεδιπλώνεται στην παρούσα φάση μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας. Συντελείται η 4η βιομηχανική επανάσταση. Αυτή η έξαρση της τεχνολογικής δημιουργικότητας είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά είναι ένδειξη προόδου ή μήπως το αντίθετο;
Η νοημοσύνη χαρακτηρίζεται από την ευκολία προσαρμογής στις εκάστοτε συνθήκες. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι τον άνθρωπο να καταναλώνει λαίμαργα τους γήινους πόρους και να καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον.
Θέλω να πιστεύω ότι ο άνθρωπος περνάει τη φάση της “μηχανής” γιατί αυτό είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι στην εξελικτική σκάλα. Αυτό που θα πρέπει στη συνέχεια να ξεπεράσει, είναι ο πνευματικός και φυσικός βάλτος που απλώνεται μπροστά του σε αυτό το αφιλόξενο μηχανιστικό τοπίο που δημιουργεί. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό ίσως είναι και η αφορμή να βγάλει επιτέλους φτερά και να πετάξει σε πιο φιλόξενα μέρη…
«Η χρυσή εποχή είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας» – Γουίλιαμ Σαίξπηρ
Ιωάννα Θεοφιλάκου