Για όσους δεν γνωρίζουν το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι μια κατάσταση κατά την οποία ένα θύμα αρχίζει και αναπτύσσει ερωτικά αισθήματα για τον θύτη. Είτε Μιλάμε για μια κατάσταση απαγωγέα και απαχθέντα είτε βιαστή και βιαζόμενου.
Πιστεύω πως το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι κάτι που εμείς οι άνθρωποι το βιώνουμε στη καθημερινή μας ζωή. Πολλές φορές υπάρχουμε και συνυπάρχουμε σε σχέσεις ερωτικές στις οποίες όχι μόνο δεν κερδίζουμε και δεν παίρνουμε αγάπη αλλά μας καταρρακώνουν και μας φθείρουν, σωματικά και ψυχικά.
Ο λογος; Ο κάθε άνθρωπος παίρνει και δέχεται την αγάπη και την εκτίμηση που νιώθει ότι αξίζει. Αν ένας άνθρωπος πονάει και νιώθει ότι δεν αξίζει να αγαπηθεί και να είναι ευτυχισμένος νιώθει να αρκείται με ένα μικρό πολύ μικρό ποσοστό αγάπης και εκτίμησης το οποίο δέχεται. Αποτέλεσμα αυτού είναι η λανθασμένη πίστη ότι δεν πρόκειται κάποιος να τον αγαπήσει περισσότερο, ενώ κάθεται και υπομένει ανθρώπους και καταστάσεις που δεν του αξίζουν. Όλοι έχουν δικαίωμα στην αγάπη, την αληθινή, την αυθεντική, την ανιδιοτελή αγάπη!
Μη δέχεστε λιγότερα από όσα αξίζετε, μην αρκείστε με λιγοτερα απο οσα θέλετε να πάρετε. Αγαπηθειτε όπως σας αξίζει και αγαπηστε όσο θέλετε να αγαπηθειτε.
“Η αγάπη, όπως και η φωτιά, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συνεχή κίνηση, και παύει να ζει μόλις πάψει να ελπίζει ή να φοβάται.”
Λα Ροσφουκώ
Παύλος Παπαδημητρόπουλος