Θα περάσουν από τη ζωή σου άνθρωποι που θα σε πληγώσουν. Άνθρωποι που θα σε προδώσουν, άνθρωποι που θα σου κάνουνε κακό. Όπως και να πορεύεται κανείς, αυτό δεν μπορεί να το αποφύγει.
Και θα θυμώσεις μαζί τους. Και θα οργιστείς. Και θα αντιδράσεις. Και θα κλάψεις. Και θα ξεσπάσεις. Και είναι αυτό όλο φυσιολογικό.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή -δεν μπορεί θα το έχεις νιώσει- που η αρχική η φούντωση, η ένταση, περνάει. Καταλαγιάζει. Και είναι το σημείο αυτό που πρέπει να αποφασίσεις.
Να αποφασίσεις, αν θα κρατήσεις κακία μέσα σου. Να αποφασίσεις αν θα κρατήσεις μέσα σου θυμό. Ή, να αποφασίσεις αν θα συγχωρήσεις, αν θα προχωρήσεις λέγοντας στον εαυτό σου πως ‘’ ό,τι έγινε έγινε’’, πως ‘’ο χρόνος πίσω δεν γυρνά’’.
‘’Μα δεν είναι εύκολο’’, ίσως να μου πεις.
Ναι. Δεν είναι. Υπάρχουν καταστάσεις, που ανθρώπινος νους, δεν τις χωρά. Πως λοιπόν, να μπορέσει κανείς να συγχωρέσει;
Ξέρεις…
Όσο θυμό, όση οργή και να κρατήσεις απέναντι σε όποιον σε πλήγωσε, μόνο εσύ παιδεύεσαι. Τίποτα δεν κερδίζεις. Τίποτα δεν αλλάζει. Ένα φορτίο παραπάνω, που άδικα, εσύ πάλι, μόνος κουβαλάς.
Φρόντιζε να μην κρατάς μέσα σου κακία για κανέναν.
Δεν υπάρχει από αυτό, μεγαλύτερη σκλαβιά.
Δεν υπάρχει από αυτό, μεγαλύτερη ελευθερία.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος – Ψυχολόγος M.Sc. – e-psyxologos.gr