Διάλεξε προσεκτικά το δίχτυ ασφαλείας σου.

Δίχως δίχτυ ασφαλείας, άραγε, πώς θα ήταν η ψυχολογία και η καθημερινότητά μας;

Πόσες ελεύθερες πτώσεις θα μας τσάκιζαν ολοκληρωτικά ή θα μας άφηναν κάποια αναπηρία μόνιμη;

Όλοι, όμως, έχουμε ένα δίχτυ ασφαλείας και αυτό είναι το ευτύχημα, διότι η ζωή μάς βγάζει σε μονοπάτια δύσβατα, χωρίς ορατότητα πλήρη.

Τότε είναι, που ελλοχεύει ο κίνδυνος να χαθούμε στο κενό, να πέσουμε από ψηλά, στην παραμικρή μας απροσεξία ή βιασύνη.

Βέβαια, μπορεί να μην είναι δικό μας το σφάλμα, να ευθύνεται ο τρίτος παράγοντας, που δεν μπορούμε να υπολογίσουμε, ο αστάθμητος.

Όπως τα προβλήματα υγείας, ή η αδικαιολόγητα άδικη συμπεριφορά των άλλων προς εμάς ή μια επίμονη κακοτυχία που μας δέρνει.

Η σωτηρία μας εξαρτάται από την ανθεκτικότητα του διχτυού ασφαλείας που έχουμε διαλέξει.

Όπως όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή μας, έτσι και αυτό πρέπει να το έχουμε επιλέξει με ωριμότητα.

Μπορεί να είναι ένα πρόσωπο που μοιραζόμαστε τα πάντα μαζί του.

Ένας φίλος καρδιακός, που μας διαφυλάσσει στις δύσκολες στιγμές από τον κίνδυνο της κατάθλιψης, της ηττοπάθειας και της μεμψιμοιρίας.

Ένας άνθρωπος πνευματικός και βαθιά φιλοσοφημένος, που έχει το χάρισμα να βλέπει μακριά και να εστιάζει την προσοχή μας στην ουσία των πραγμάτων και όχι στο πώς φαίνονται.

Ένας σεβάσμιος γέροντας, ένας φωτισμένος δάσκαλος, ένας εναλλακτικός θεραπευτής…

Ίσως να είναι και ένας σύντροφος πρώην ή νυν, που με σταθερά χέρια μάς συγκρατεί, προστατεύοντάς μας, από προσκρούσεις θανατηφόρες.

Ακόμη και κάποιο πρόσωπο συγγενικό, που είναι πάντα εκεί για μας, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, που βάζουν η καθημερινή τριβή και οι αγχώδεις ρυθμοί του εικοσιτετραώρου μας.

Ένα πρόσωπο αφοσιωμένο και φιλότιμο, που κατέχει την τέχνη του να ακούει τον άλλον.
Που ενώ συναισθάνεται και ταυτίζεται μαζί μας, ανοίγει τις κουρτίνες του μυαλού μας για να διεισδύσει λίγο φως.

Πέρα, φυσικά, από τα έμψυχα όντα, που μας περιβάλλουν και λειτουργούν ως δίχτυα ασφαλείας, υπάρχουν και δραστηριότητες που μπορούν να μας ωφελήσουν το ίδιο.

Αναλόγως την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας, την ψυχοσύνθεση και τα ενδιαφέροντά του, αυτές οι δραστηριότητες ποικίλλουν και μας εξασφαλίζουν ένα σταθερό σημείο αναφοράς.

Από εκεί αντλούμε δύναμη, αφήνοντας πίσω μας το αρνητικό φορτίο και εφορμάμε ξανά προς τους στόχους μας, τη χαρά και το γέλιο μας.

Γινόμαστε και πάλι αισιόδοξοι και μαθαίνουμε να δοκιμάζουμε άλλη μια φορά, εκεί που πριν αποτύχαμε.

Άλλωστε το μοτίβο της ζωής είναι σχεδιασμένο έτσι, ώστε να μας φέρνει αντιμέτωπους συνεχώς με νέες προκλήσεις και δυσκολίες.

Οφείλουμε, λοιπόν, να αποδείξουμε ότι είμαστε καλοί μαχητές, ότι έχουμε δικαίωμα στ’ όνειρο, ότι δεν παραιτούμαστε έστω και αν αργούμε, ότι αξίζουμε και δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες.

Ας είμαστε ευγνώμονες για τα δίχτυα ασφαλείας μας.
Ας τα ανακαλύψουμε, όσοι δεν τα ξέρουμε και ας τα εκτιμήσουμε, έτσι όπως τους αρμόζει.

Κι επειδή σε αυτή τη ζωή, όλα, μα όλα είναι δανεικά, ας σκεφτούμε ότι και εμείς μπορεί να είμαστε το δίχτυ ασφαλείας κάποιου άλλου.

Να είμαστε, εμείς, το πρόσωπο που στρέφεται για να πιαστεί, όταν όλα γύρω του καταρρέουν
και ας συνειδητοποιήσουμε πλέον,
ότι, ναι, έχουμε δύναμη ψυχής.
Τη διαθέτουμε.

Δύναμη που μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να εκμεταλλευτούμε για τη δική μας σωτηρία.

Σαντίνα Δεναξά (Λίκνον)

.