Βρίσκοντας τον δρόμο μας σαν τον Κοντορεβιθούλη
«Μα τι άλλο να κάνω; Πραγματικά δεν ξέρω ποιο είναι το επόμενο βήμα για να φτάσω εκεί όπου θέλω». Πόσες φορές δεν έχουμε βρεθεί στη μέση της διαδρομής προς τον στόχο μας μη μπορώντας να προσδιορίσουμε την επόμενη κίνηση!
Θέλουμε να καταφέρουμε κάτι, αλλά το βλέπουμε μακρινό ή δύσκολο για να οργανώσουμε ένα σχέδιο δράσης. Πώς θα μπορούσαμε να βρούμε στοιχεία και πληροφορίες για πιθανές δυνατότητες και ρεαλιστικές επιλογές;
Τι πιο σίγουρο από κάτι που έχουμε ήδη κάνει; Η ζωή είναι κάτι πιο πολύπλοκο από μια μονοσήμαντη αλληλουχία γεγονότων. Γιατί λοιπόν να φανταζόμαστε ότι τα βήματα πηγαίνουν όλα το ένα πίσω από το άλλο;
Δεν είναι λίγες οι φορές που κάνουμε δυο βήματα μπρος κι ένα πίσω. Και τότε ίσως να βοηθούσε να κοιτάξουμε προς το βήμα που έχουμε ήδη κάνει αλλά δεν το πολυπροσέξαμε γιατί δεν κράτησε πολύ. Σαν μια χορευτική φιγούρα που φανερώθηκε και μαζεύτηκε γρήγορα στα βασικά βήματα του χορού.
Υπήρξε άραγε μια στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν που τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα από εκεί όπου είμαστε τώρα; Μήπως με κάποιον τρόπο βελτιώθηκε για λίγο η σχέση με τον προϊστάμενο, τα οικονομικά έγιναν πιο διαχειρίσιμα, νιώσαμε καλύτερα με το σώμα μας, επικοινωνήσαμε ουσιαστικότερα με τον σύντροφό μας;
Μπορεί να μην κράτησε πολύ, αλλά μπορούμε να θυμηθούμε πώς βοηθήσαμε να συμβεί. Πώς το πετύχαμε; Τι είναι αυτό που το έκανε δυνατό; Τι χρειάζεται να κάνουμε για να ξαναφτάσουμε εκεί; Πού θα βρούμε καλύτερες ιδέες από τις στιγμές που κάποτε έστω και λίγο το είχαμε καταφέρει; Ποια εφόδια αποδείχτηκε ότι είχαμε και μπορούμε να αξιοποιήσουμε;
Οι μικρές εκλάμψεις επιτυχίας είναι σαν τα πετραδάκια του Κοντορεβιθούλη. Δείχνουν τον δρόμο για εκεί όπου κατοικούν οι λύσεις. Αυτές που μόνοι μας έχουμε βρει αλλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει.
Η Δέσποινα Δασενάκη
Πηγή : tanea.gr