Η επαφή του εφήβου με τους ομοίους του είναι εντελώς απαραίτητη για την ομαλή ηθική και κοινωνική ανάπτυξη του.
Ο κολλητός για τον έφηβο/η, είναι αυτός που του μοιάζει, αυτός στον οποίο βρίσκει τον εαυτό του, και μπορεί να μοιραστεί τα προβλήματα του, τις ανησυχίες του, τους ενθουσιασμούς του. Θέλει να μοιράζεται μαζί του τα συναισθήματα του και βοηθάει ο ένας τον άλλο να βρίσκουν τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών τους.
Μέσα σ’ ένα κλίμα σοβαρότητας, άδολης αγάπης, εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας, οι κολλητοί φίλοι κάνουν θυσίες μέχρι θανάτου.
Οι αμοιβαίες υποδείξεις και παρατηρήσεις δεν τους πληγώνουν, αντιθέτως τους ενισχύουν και τους δυναμώνουν.
Οι γονείς στην πλειονότητα τους, έχουν την προσδοκία τα παιδιά τους να ενστερνίζονται τις απόψεις τους περί σωστού και λάθους. Πολλοί έφηβοι όμως αμφισβητούν αυτές τις απόψεις και προσυπογράφουν τις γνώμες των φίλων τους, οπότε δημιουργούνται αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια.
Αρκετές φορές οι γονείς δεν εγκρίνουν τον κολλητό του παιδιού τους και εκτοξεύουν κατηγορίες, ειρωνεύονται ή επισημαίνουν τα ελαττώματα του.
Όμως οι έφηβοι όταν υφίστανται προσβολές είτε για τον εαυτό τους είτε για τον κολλητό τους, είναι πιθανόν να ανταποδώσουν την συμπεριφορά, να γίνουν επιθετικοί με τους γονείς, και να απομακρυνθούν συναισθηματικά.
Αντί λοιπόν να υπογραμμίζουν τα κακώς κείμενα των φίλων και να κάνουν επικριτικά σχόλια, να πουν απλώς αυτό που νιώθουν, αυτό που θα τους ευαρεστούσε και να διατυπώσουν τις δικές τους αξίες και προσδοκίες με σαφήνεια και σεβασμό προς τις επιλογές του παιδιού τους.
Έτσι είναι πιθανότερο το ενδεχόμενο να εισακουστούν και να επικοινωνήσουν καλύτερα με το παιδί τους.
Όταν είμαστε θυμωμένοι και προσβάλλουμε ή υποτιμάμε, τα παιδιά αποξενώνονται ή αντεπιτίθενται. Όταν περιγράφουμε αυτό που αισθανόμαστε, διευκολύνουμε τα παιδιά να μας ακούσουν και να ανταποκριθούν θετικά σ’ αυτό που λέμε.
Για την βαθύτερη κατανόηση της ψυχολογίας των εφήβων, η καλύτερη μέθοδος είναι να θυμηθούμε την δική μας εφηβεία και να μπούμε στη θέση τους.
Το κλειδί είναι ο σεβασμός. Όταν τηρούμε στάση σεβασμού και αποδοχής απέναντι στον έφηβο και τις επιλογές του, αυξάνονται οι πιθανότητες να μας ακούσουν και να συνεργαστούν.
Γράφει η Παιδαγωγός – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Αναστασία Καρακώστα efiveia.gr