Διαβάζοντας για την κρίσιμη κατάσταση της υγείας της δημοσιογράφου Νανάς Καραγιάννη, ένιωσα θλίψη για εκείνη και για τη μεταμόρφωσή της από μια όμορφη γυναίκα σε ένα σκελετωμένο σώμα που παλεύει να κρατηθεί στη ζωή.
Οταν όμως είδα τα εκατοντάδες likes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη φωτογραφία της με το μαγιό, τρόμαξα αλλά και θύμωσα. Πώς είναι δυνατόν τόσο πολλοί άνθρωποι, κυρίως κορίτσια, να επικροτούν αυτό που κανονικά θα έπρεπε να τους αφυπνίσει και να τους κάνει να συνειδητοποιήσουν ότι η ψυχογενής ανορεξία είναι μια βαριά ψυχική νόσος;
Τα likes σε εικόνες υπερβολικά αδύνατων γυναικών είναι μια σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά τι σημαίνουν; «Μπράβο που πέτυχες τον στόχο σου»; Μια ωδή στο αδύνατο σώμα που συνδέεται με μια εξιδανίκευση; Μια μορφή συμπόνιας για κάτι που τρομάζει;
Οι φωτογραφίες κοριτσιών με ανορεξία εκπέμπουν στην πραγματικότητα μια σιωπηλή κραυγή αγωνίας. Μέσα στον «θρίαμβο» της επιτυχίας ενός υπερβολικά αδύνατου σώματος, η χαρακωμένη θλίψη και η αγωνία του πάσχοντος δεν μπορούν να κρυφτούν.
Η διαρκής έκθεση σε υπερβολικά αδύνατα σώματα μέσω των ΜΜΕ έχει τεκμηριωθεί ότι αυξάνει τη δυσαρέσκεια των νεαρών γυναικών με το σώμα τους, καθώς και την ευάλωτη στάση τους στη μετέπειτα εκδήλωση μιας διαταραχής πρόσληψης τροφής στις οποίες ανήκει η ψυχογενής ανορεξία.
Η ψυχογενής ανορεξία είναι μία πάρα πολύ σοβαρή ψυχιατρική νόσος που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο εξαιτίας των οργανικών βλαβών που επιφέρει ο υποσιτισμός. Μπορεί επίσης να οδηγήσει στην αυτοκτονία εξαιτίας της ακραίας ψυχικής επιβάρυνσης των ασθενών. Τα κρούσματά της αυξάνονται κάθε χρόνο (το ίδιο και οι θάνατοι). Στις δυτικές κοινωνίες είναι πιο συχνή, όπως άλλωστε και στα κορίτσια και στις νεαρές γυναίκες που αντιπροσωπεύουν το 90% των κρουσμάτων.
Τα συμπτώματα
Οι γονείς κοριτσιών κυρίως στην εφηβεία αλλά και στη μετεφηβική ηλικία (ή ακόμη και στο δημοτικό) πρέπει να έχουν τον νου τους για τα εξής ύποπτα συμπτώματα:
* Εντονη ενασχόληση με το σχήμα και το βάρος του σώματος
* Αδικαιολόγητος φόβος για την αύξηση του σωματικού βάρους
* Σύνδεση της εικόνας σώματος με την αυτοεκτίμηση (λ.χ. πιστεύει ότι «αξίζω μόνο εάν είμαι αδύνατη», «το αδύνατο σώμα είναι επιτυχία, δύναμη, αυτοέλεγχος»)
* Συνεχής απώλεια βάρους (φτάνει να ζυγίζει 15% λιγότερο από το φυσιολογικό σε σχέση με την ηλικία και το ύψος της)
* Θεώρηση του εαυτού ως υπέρβαρου ή με κανονικό βάρος, παρότι το σωματικό βάρος είναι στην πραγματικότητα πολύ χαμηλό
* Διακοπή της εμμήνου ρύσεως
* Τάσεις τελειομανίας και έντονη ανάγκη για έλεγχο στη ζωή
* Εναρξη ανησυχητικών συμπεριφορών. Η έφηβη αρχίζει και απομονώνεται κοινωνικά, αντιστέκεται στο αίσθημα πείνας, προσλαμβάνει ελάχιστες θερμίδες, έχει έντονες διακυμάνσεις ψυχικής διάθεσης (κατάθλιψη με εξάρσεις και υφέσεις) όταν νιώθει ότι βυθίζεται σε αισθήματα αποτυχίας τα οποία συνήθως συνδέονται με τη λήψη φαγητού και τα κιλά
* Αρνηση ότι υπάρχει πρόβλημα
Αν βλέπετε ότι ορισμένα από τα παραπάνω συμπτώματα εκφράζονται και εδραιώνονται στον χρόνο, μην τα αγνοήσετε. Προστατέψτε τα παιδιά σας.
Επισκεφτείτε ψυχολόγους και ψυχιάτρους παιδιών, εφήβων ή και ενηλίκων (ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας) εξειδικευμένους στη θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής, ιδιωτικά ή στα εξειδικευμένα κέντρα των νοσοκομειακών μονάδων. Βοηθήστε το παιδί σας να ζήσει! Το θέλει αλλά δεν ξέρει πώς. Ακόμα κι αν νομίζει ότι δεν θέλει ή ότι δεν μπορεί να ζήσει, αυτό είναι κομμάτι της νόσου, το οποίο με την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική και ψυχοφαρμακευτική αγωγή μπορεί να βελτιωθεί.
Να θυμάστε ότι η ανορεξία δεν θεραπεύεται μόνη της, ούτε είναι μια παραξενιά του χαρακτήρα. Είναι μια ψυχική ασθένεια, χρόνια και υποτροπιάζουσα σε πολλές περιπτώσεις, η οποία μπορεί να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου και να αποδειχθεί επικίνδυνη για την ίδια τη ζωή.
Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας – ψυχοθεραπεύτρια,
Πηγή : tanea.gr