Οι λάθος διαγνώσεις στη νόσο Αλτσχάιμερ είναι πολύ συνηθισμένες, με συνέπεια άλλοτε να προκαλείται αναίτιο στρες σε μη πάσχοντες και άλλοτε να καθυστερεί η θεραπεία ανθρώπων που όντως πάσχουν από αυτήν, σύμφωνα με νέα ευρήματα.
Αν και δεν υπάρχει τρόπος ίασης της νόσου, η σωστή διάγνωση έχει ζωτική σημασία διότι ορισμένα φάρμακα μπορεί να επιβραδύνουν την εξέλιξή της και να συμβάλλουν στη διατήρηση της ποιότητας της ζωής όσο το δυνατόν περισσότερο.
Επιπλέον, η έγκαιρη διάγνωση δίνει τη δυνατότητα στους ασθενείς να προγραμματίσουν εγκαίρως την μελλοντική φροντίδα τους καθώς και να διευθετήσουν τις εκκρεμότητές τους.
Η διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ βασίζεται κυρίως στα συμπτώματα του ασθενούς, αφού δεν υπάρχουν ακόμα αιματολογικές ή διαγνωστικές εξετάσεις οι οποίες να την ανιχνεύουν με απόλυτη ακρίβεια, και γι’ αυτό γίνονται τόσα λάθη, λένε οι ειδικοί.
Σε δύο μελέτες που παρουσιάσθηκαν στο ετήσιο διεθνές συνέδριο του αμερικανικού οργανισμού Alzheimer’s Association, το οποίο διεξάγεται στο Τορόντο, επιστήμονες από την Κλινική Μάγιο στην Τζάκσονβιλ της Φλόριντα και από το Νοσοκομείο St. Michael’s στο Τορόντο, ανέφεραν ότι σε περισσότερο από το 20% των περιπτώσεων γίνεται λάθος διάγνωση, με τους άνδρες να πέφτουν συχνότερα θύματά της.
Ιδιαιτερότητες στους άνδρες
Όπως δήλωσε η δρ Μελίσα Μάρεϋ, επίκουρη καθηγήτρια Νευροεπιστήμης στην Κλινική Μάγιο, η δική της μελέτη έδειξε ότι οι άνδρες εκδηλώνουν τη νόσο σε νεότερη ηλικία απ’ ό,τι οι γυναίκες και έχουν πιο επιθετική μορφή.
Στην πραγματικότητα, οι άνδρες πάσχοντες της μελέτης της ήταν 60άρηδες, ενώ οι γυναίκες εκδήλωναν τη νόσο στα 70, τα 80 ή τα 90 τους.
Επιπλέον, οι άνδρες συνήθως παρουσίαζαν τις χαρακτηριστικές εγκεφαλικές βλάβες της νόσου σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου απ’ ό,τι οι γυναίκες, επομένως είχαν διαφορετικά συμπτώματα – λ.χ. ήταν πιθανότερο να έχουν συμπεριφορικές, γλωσσικές ή κινητικές εκδηλώσεις και όχι εξ αρχής προβλήματα μνήμης όπως συμβαίνει με τις γυναίκες.
«Η ουσία της υποθέσεως είναι ότι το φύλο παίζει ρόλο στην εκδήλωση της νόσου» τόνισε η δρ Μάρεϋ, η οποία βάσισε τα ευρήματά της σε περισσότερους από 1.600 Αμερικανούς οι οποίοι τελικά έχασαν τη ζωή τους από νόσο Αλτσχάιμερ.
Η δεύτερη μελέτη
Στη δεύτερη μελέτη, επιστήμονες από το Κέντρο Έρευνας Βιοϊατρικής Επιστήμης του Νοσοκομείου St. Michael’s συνέκριναν τις ιατρικές διαγνώσεις περισσότερων από 1.000 ατόμων με νόσο Αλτσχάιμερ με τα ευρήματα αυτοψιών που τους έγιναν μετά θάνατον.
Με μεγάλη τους έκπληξη ανακάλυψαν ότι μόνο στο 78% των περιπτώσεων είχε γίνει κλινική διάγνωση που επιβεβαιώθηκε από τα ευρήματα της νεκροψίας. Στο 11% των περιπτώσεων οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν νόσο Αλτσχάιμερ, ενώ σε ένα άλλο 11% δεν είχε γίνει κλινική διάγνωση αλλά όντως είχαν πεθάνει από νόσο Αλτσχάιμερ.
Απ’ όσους δεν έπασχαν από Αλτσχάιμερ, κάποιοι είχαν άλλου είδους άνοιες (λ.χ. άνοια με σωμάτια Lewy, η οποία συνδυάζεται κλινικά χαρακτηριστικά νόσου Αλτσχάιμερ και νόσου Πάρκινσον) και άλλοι είχαν ατροφία εγκεφάλου.
«Ακόμα και με τις εξελιγμένες διαγνωστικές μεθόδους που έχουμε στα χέρια μας, εξακολουθούν να γίνονται λάθη σε σχεδόν δύο στους δέκα ασθενείς», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ντέιβιντ Μούνοζ, διευθυντής του Παθολογοανατομικού Τμήματος του νοσοκομείου και καθηγητής στο Τμήμα Εργαστηριακής Ιατρικής & Παθολογοβιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο.
Πηγή : tanea.gr