Γιατί ξεσπάμε με λέξεις όταν πονάμε;
Γιατί κάθε φορά που πονάμε, φωνάζουμε; Τα μικρά λεκτικά ξεσπάσματα είναι ευεργετικά, καθώς κάνουν μεγαλύτερη την αντοχή μας απέναντι στον πόνο, σύμφωνα με τους μελετητές πρόσφατης έρευνας στο πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης.
Κάθε φορά που ο πόνος πλησιάζει ή έχει ήδη προσεγγίσει απειλητικά τη ζωή μας, νιώθουμε την ανάγκη να εκτονωθούμε με ένα έστω μικρό λεκτικό ξέσπασμα. Τα επιφωνήματα, “ωχ” ή “αχ” είναι από τα συνηθέστερα που έχουν συνδεθεί με την έννοια του πόνου, λειτουργώντας καταπραϋντικά για τον οργανισμό μας τη στιγμή που μας κυριεύουν δυσάρεστα συναισθήματα.
Κάποια δυνατά επιφωνήματα που χρησιμοποιούμε, μας βοηθούν να αντέξουμε περισσότερο τον πόνο σύμφωνα με μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης και σε δείγμα 55 ατόμων. Η ερευνητική ομάδα ζήτησε από τους συμμετέχοντες να τοποθετήσουν τα χέρια τους σε κατεψυγμένο νερό για όσο περισσότερο θα μπορούσαν να αντέξουν την χαμηλή θερμοκρασία. Οι οδηγίες που τους δόθηκαν ήταν ή να παραμείνουν σιωπηλοί ή να εκφραστούν με ένα επιφώνημα.
Το πείραμα επαναλήφθηκε πέντε φορές. Κατά την πρώτη διαδικασία, οι συμμετέχοντες μπορούσαν να φωνάξουν όταν ένιωθαν πόνο, ενώ στις υπόλοιπες έπρεπε να εκφράσουν αυτό που αισθάνονταν χωρίς να μιλήσουν. Στο δεύτερο πείραμα έπρεπε απλώς να απομακρύνουν τα χέρια τους από το νερό όταν δεν άντεχαν άλλο, στο τρίτο να πιέσουν ένα κουμπί μόλις ένιωθαν πόνο, στο τέταρτο να ακούσουν σε ηχογράφηση τον εαυτό τους να λέει “άου” και στο πέμπτο, να ακούσουν την ηχογράφηση ενός άλλου ατόμου.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε από το ψυχολογικό και νευροβιολογικό τμήμα του πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, όταν οι εθελοντές έδειχναν να προτιμούν τον δρόμο του λεκτικού ξεσπάσματος, άντεχαν περισσότερη ώρα αυτό που ένιωθαν. Για την ακρίβεια, άντεχαν στον πόνο επί τριάντα δευτερόλεπτα, πέντε δηλαδή λεπτά περισσότερο από ότι όταν επέλεγαν να μην εκφραστούν λεκτικά.
Εκείνο που διαπίστωσαν και οι ίδιοι οι ερευνητές από τα λεγόμενά τους ήταν πως παρατηρήθηκε υψηλότερη αντοχή στον πόνο όταν η εθελοντική ομάδα φώναζε παρά όταν παρέμενε σιωπηλή. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, Journal of Pain, είχε στόχο να εξετάσει πώς ο γνωστός τρόπος παραγωγής ήχου μπορεί να επηρεάσει την κατάσταση πόνου που νιώθουμε.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα επιφωνήματα που βγάζουμε όταν πονάμε είναι “ένας απλός ήχος ο οποίος απαιτεί μικρό έλεγχο της άρθρωσης του λόγου, που με τη σειρά του βοηθά να αυξηθεί στο μέγιστο η ένταση του παραγόμενου ήχου. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, μπορεί πολύ εύκολα και με αποτελεσματικότητα να χρησιμοποιηθεί όταν πονάμε”.
Όπως διαπιστώθηκε μετά την δοκιμασία πόνου στην οποία υποβλήθηκαν οι εθελοντές υπό διαφορετικές συνθήκες, μόνο η χρήση των επιφωνημάτων από την πλευρά των συμμετεχόντων μπορούσε να “απαλύνει” την ένταση του πόνου. Οι ήχοι λοιπόν που βγάζουμε εκείνη την στιγμή μάς βοηθούν να εξωτερικεύουμε και κατά συνέπεια, να αντέχουμε τον πόνο.
Η επιστημονική εξήγηση που δίνεται για το συγκεκριμένο πόρισμα της έρευνας είναι πως τείνουμε να αντέχουμε περισσότερο τον πόνο όταν εκφραζόμαστε λεκτικά γιατί έστω και για λίγο, η προσοχή των τμημάτων του ανθρώπινου εγκεφάλου στρέφεται αλλού. Η εκδήλωση των αρνητικών συναισθημάτων λειτουργεί ως δικλίδα ασφαλείας απέναντι στον πόνο. Η άρνηση της εξωτερίκευσης κάνει πιο έντονο και τελικά μόνιμο κάθε πόνο που εισέρχεται στη ζωή μας.
pathfinder.gr