Ποια είναι η αυθόρμητη αντίδραση σε ένα χτύπημα; Συνήθως ιαχές πόνου όπως «αχ», «ωχ», «άουτς».
Γιατί όμως φωνάζουμε όταν χτυπάμε ή πονάμε; Σύμφωνα με μία μελέτη -ναι, έγινε μελέτη και γι’ αυτό το θέμα- του Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, η εξωτερίκευση του πόνου με κραυγή ή φωνή μας βοηθάει να τον ξεπεράσουμε πιο εύκολα.
Στο πλαίσιο της μελέτης ζητήθηκε από τους εθελοντές, που χωρίστηκαν σε ομάδες, να βάλουν τα χέρια τους σε πάγο. Η μία ομάδα έπρεπε να υπομείνει τον πόνο χωρίς να τον εκφράζει, και η άλλη να τον εξωτερικεύσει με φωνές.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως όταν οι εθελοντές μπορούσαν να φωνάζουν κατά το δοκούν, άντεχαν επί περισσότερη ώρα την έκθεση στο παγωμένο νερό. Κατά μέσον όρο άντεξαν τον πόνο επί 30 δευτερόλεπτα – πέντε περισσότερα απ’ ό,τι όταν δεν έλεγαν λέξη.
Όπως σημειώνεται στη μελέτη, η λεκτική έκφραση ενδεχομένως μας βοηθάει να αντέχουμε περισσότερο τον πόνο. Η εξωτερίκευσή του φαίνεται να δρα αναλγητικά, δημιουργώντας την αίσθηση της παροδικής ανακούφισης.
Οι ερευνητές δεν ξέρουν πως ακριβώς λειτουργούν τα επιφωνήματα του πόνου, αλλά πιστεύουν ότι τα αυτόματα μηνύματα που μεταδίδονται προς το κέντρο της ομιλίας στον εγκέφαλο, επεμβαίνουν στη μετάδοση των μηνυμάτων του πόνου.
Με άλλα λόγια, λένε, αντέχουμε περισσότερο τον πόνο, διότι έστω και στιγμιαία αποσπάται η προσοχή του εγκεφάλου από αυτόν.
ΠΗΓΗ: www.onmed.gr , Μothersblog.gr