Εξέπληξαν αυτόν τον ετοιμοθάνατο άνδρα με ένα τελευταίο αντίο-προκαλεί δάκρυα
Μια τελευταία επιθυμία εκπληρώνεται.
Ο Φρανκ Κιτ είχε περάσει τη ζωή του εκτρέφοντας και φροντίζοντας άλογα.Αυτά ήταν περισσότερο από ζώα γι’αυτόν-ήταν φίλοι.Όταν όμως αρρώστησε από καρκίνο,περνούσε σταδιακά όλο και λιγότερο χρόνο στους στάβλους του,καθώς η υγεία του χειροτέρευε.Τελικά,μπορούσε να κρατήσει μόνο ένα άλογο-το αγαπημένο του- το Έρλυ Μορν.
Καθώς η πάθησή του χειροτέρευε,ο Φρανκ τελικά περιορίστηκε στο νοσοκομείο.Οι πολλές διασκεδαστικές ιστορίες που ο Φρανκ μοιράστηκε για την αγάπη του για τα άλογα,τον έκαναν τον αγαπημένο ασθενή των νοσοκόμων.Σε λίγο έγινε προφανές ότι πλησίαζε η ώρα που ο Θεός θα καλούσε τον Φρανκ και δέχτηκε τις επισκέψεις πολλών φίλων και συγγενών.Υπήρχε όμως ένα μέλος της οικογένειας του που δεν μπορούσε να επισκεφτεί και ο Φρανκ λαχταρούσε να δει το άλογό του για τελευταία φορά.Ενώ Ο Φρανκ είχε αφιερώσει την καριέρα του στα άλογα,οι νοσοκόμες είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στη φροντίδα των ασθενών.Είχαν καρδιά γεμάτη συμπόνια για τους ασθενείς τους.Είχαν κρυφακούσει τον Φράνκ να λέει πόσο ήλπιζε να γίνει καλά για να ξαναεπισκεφτεί τον Έρλυ Μορν για τελευταία φορά.Όταν κατάλαβαν ότι ήταν πιθανό,οι νοσοκόμες αυτές δεν μπορούσαν να αντέξουν στη σκέψη ότι ο Φρανκ θα πέθαινε χωρίς να αποχαιρετήσει το αγαπημένο του άλογο.
Έτσι,οργάνωσαν μια ειδική έκπληξη για τον ετοιμοθάνατο άνδρα.
‘’Φρανκ,θα σε βγάλουμε έξω,’’του είπαν μια μέρα.Καθώς έσυραν το κρεβάτι του στην εσωτερική αυλή του νοσοκομείου,ένας ιδιαίτερος φίλος επιτάχυνε να πει τον τελευταίο χαιρετισμό.
Ο Φρανκ ήταν τρισευτυχισμένος που είδε τον παλιό του φίλο.Έμεινε άφωνος.
Πέθανε ειρηνικά 3 ημέρες μετά και ο γιος του Τιμ είπε ότι το τελευταίο αντίο σήμαινε τόσα πολλά για τον πατέρα του αλλά και για την οικογενειά του:
‘’Ήταν ένα πανέμορφο δώρο και χάρηκα τόσο πολύ που συνέβη…Δεν μπορώ να τους ευχαριστήσω αρκετά.Οι νοσοκόμες πραγματικά πήγαν πέρα από τις αρμοδιότητές τους.Ήταν υπέροχη χειρονομία και ξέρω ότι ο πατέρας μου δεν επιθυμούσε τίποτα καλύτερο..’’
Αλλά ,όπως συμβαίνει με τις πράξεις ευγένειας,δεν ευλογείται μόνο ο αποδέκτης αλλά και ο δωρητής.Μια από τις νοσοκόμες είπε:
‘’Μπορώ να πω ειλικρινά ότι αυτή ήταν μια από τις πιο αξέχαστες μέρες της καριέρας μου.Τα συναισθήματα μας κατέκλυσαν και όλοι δακρύσαμε στη πτέρυγα.’’