39χρονος αποκαλύπτει πως είναι η ζωή μετά τη μεταμόσχευση προσώπου!!!
Στον κόσμο των μεταμοσχεύσεων, ο Ρίτσαρντ Νόρις είναι τόσο διάσημος όσο ο Μικ Τζάγκερ.
Παραμορφωμένος στα 22 του χρόνια από ένα ατύχημα με όπλο, υποβλήθηκε στα 37 του σε μία από τις πολύπλοκες μεταμοσχεύσεις προσώπου, αφού οι γιατροί χρειάσθηκε να του εμφυτεύσουν όλες τις δομές του προσώπου από τα μάτια και κάτω – μέχρι και τη γλώσσα και τα δόντια που τα τοποθέτησαν ένα-ένα.
Η διαρκείας 36 ωρών μεταμόσχευση πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2012, – και τον επόμενο μήνα, ο 39χρονος σήμερα Ρίτσαρντ θα βρίσκεται στο εξώφυλλο του ανδρικού περιοδικού GQ, μιλώντας για το πως είναι η ζωή μετά τη μεταμόσχευση.
«Μία στάλα ελπίδας μπορεί να δημιουργήσει ένα ωκεανό, αλλά ένας κουβάς πίστης μπορεί να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο», λέει στο περιοδικό ο Ρίτσαρντ.
Όπως εξηγεί, όταν αποφάσισε να αφήσει πίσω του 15 χρόνια ζωής στη σκιά (έβγαινε μόνο τη νύχτα και μάλιστα φορώντας μάσκα και καπέλο του μπέιζμπολ, για να μην βλέπει κανείς το πρόσωπό του) και να υποβληθεί στη πιο πολύπλοκη έως τότε μεταμόσχευση προσώπου, αποφάσισε να θέσει και τον εαυτό του στη διάθεση της επιστήμης.
Ήθελε, όπως λέει, να βοηθήσει με την πρόοδο και τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε τους γιατρούς που προσπαθούν να μάθουν πως να θεραπεύουν καλύτερα τους στρατιώτες και τα θύματα σοβαρών τραυματισμών στο πρόσωπο.
Στο πλαίσιο αυτό, επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τους γιατρούς που τον χειρούργησαν στο Τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής του Κέντρου Τραύματος του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Μαίρυλαντ, και κάνει όποιες και όσες εξετάσεις του ζητήσουν.
Αν και η μεταμόσχευση του ξαναέδωσε πίσω τη ζωή του (μπορεί πια να πηγαίνει για γκολφ, ψάρεμα και καφέ με τους φίλους του, ενώ γράφτηκε και στο πανεπιστήμιο), μόνο ανέμελος δεν είναι. Το πρόσωπο δεν είναι ζωτικό όργανο όπως η καρδιά ή το ήπαρ και έτσι ο οργανισμός του θα το θεωρεί πάντα ξένο σώμα και θα προσπαθεί να το καταστρέψει.
Γι’ αυτό παίρνει καθημερινά ισχυρά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, που εξασθενούν το ανοσοποιητικό του και τον αφήνουν ευάλωτο στις λοιμώξεις και σε άλλα προβλήματα υγείας.
Απαγορεύεται επίσης «δια ροπάλου» να πιει αλκοόλ, να καπνίσει, να κάνει ηλιοθεραπεία ή να υιοθετήσει ριψοκίνδυνες συμπεριφορές που θα μπορούσαν νατον ξανατραυματίσουν στο πρόσωπο, διότι όλ’ αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε κρίση απόρριψης – και αν αυτή είναι σοβαρή, θα κινδυνέψει η ζωή του.
Τέτοια κρίση έχει ήδη πάθει δύο φορές και χρειάσθηκε να περάσει εβδομάδες στο νοσοκομείο, λαμβάνοντας ενδοφλέβια φάρμακα.
Η απόρριψη ήταν εξ αρχής ο δεύτερος κυριότερος κίνδυνος της μεταμόσχευσης – ο πρώτος, ήταν να βγει ζωντανός από το χειρουργείο, καθώς οι γιατροί του έδιναν 50% πιθανότητες να τα καταφέρει, διότι αν ο οργανισμός του δεν αποδεχόταν στη διάρκειά της το μόσχευμα, δεν θα του απέμενε καθόλου πρόσωπο και θα πέθαινε.
Δεν ξέρει επίσης πόσο θα κρατήσει το μόσχευμα, αν όλα πάνε καλά. Οι γιατροί πιστεύουν πως θα είναι 20-30 χρόνια – μετά μάλλον θα χρειαστεί νέα μεταμόσχευση.
Ο κατ’ αρχήν στόχος, όμως, είναι να φτάσει τα 10 χρόνια.
Για τον Ρίτσαρντ, ο ημερήσιος έλεγχος του προσώπου του για ενδείξεις απόρριψης είναι πια ρουτίνα.
«Κάθε πρωί που ξυπνάω, σκέφτομαι: “είναι σήμερα αυτή η μέρα; Η μέρα που θα μπω στην απόρριψη και θα είναι τόσο σοβαρή ώστε οι γιατροί δεν θα μπορούν να την σταματήσουν;”», λέει.
«Όμως δεν μένω πολύ σε αυτή τη σκέψη. Ελέγχω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη, μου θυμίζω ότι βρίσκομαι σε πολύ καλά χέρια και συνεχίζω».
Η πρώτη μερική μεταμόσχευση προσώπου στον κόσμο έγινε το 2005 στη Γαλλία, σε μία γυναίκα στην οποία είχε επιτεθεί ο σκύλος της. Από τις συνολικώς 27 ανάλογες μεταμοσχεύσεις που έχουν γίνει έκτοτε σε παγκόσμιο επίπεδο, τέσσερις ασθενείς έχουν χάσει τη ζωή τους.
Πηγή : Web Only