Σημαντική εξέλιξη για τους πάσχοντες από τη νόσο Huntington
Σημαντική εξέλιξη για τους πάσχοντες από τη νόσο Huntington αποτελεί η έναρξη της φάσης ΙΙ της κλινικής μελέτης Pride-HD, με στόχο την περαιτέρω αξιολόγηση της δραστικής ουσίας πριδοπιδίνης
στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου.
Η πριδοπιδίνη είναι ένα ερευνητικό, από του στόματος χορηγούμενο, μικρό μόριο υπό ανάπτυξη, για τη θεραπεία των συμπτωμάτων της νόσου του Huntington (HD). Οι πρώιμες κλινικές μελέτες της πριδοπιδίνης που διεξήχθησαν σε πάσχοντες στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον Καναδά, έδειξαν σημαντική επίδραση της αγωγής σε μία σημαντική δευτερεύουσα παράμετρο, τον Συνολικό Βαθμό Κινητικότητας (TMS).
Σε προηγούμενες μελέτες, στις οποίες δοκιμάστηκαν δόσεις έως και 45 mg δις ημερησίως, η πριδοπιδίνη ήταν ανεκτή με ένα προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών παρόμοιο με αυτό του εικονικού φαρμάκου, ενώ δεν συσχετίστηκε με επιδείνωση των σημείων και συμπτωμάτων της νόσου.
Η νόσος Huntington είναι μια θανατηφόρος νευροεκφυλιστική νόσος, η οποία χαρακτηρίζεται από ασυντόνιστες και ανεξέλεγκτες κινήσεις, νοητική έκπτωση και συμπεριφορικά ή/και ψυχολογικά προβλήματα. Η κλασσική εκδήλωση των συμπτωμάτων της συμβαίνει συνήθως στη μέση ηλικία, όμως η νόσος εκδηλώνεται επίσης και σε παιδιά και ηλικιωμένους.
Η νόσος Huntington είναι η πλέον συνηθισμένη γενετική αιτία διαταραχής της βάδισης με άτακτες και ανεξέλεγκτες κινήσεις, γνωστή και ως χορεία. Η εξέλιξη της νόσου χαρακτηρίζεται από βαθμηδόν έκπτωση του ελέγχου των κινήσεων του σώματος, απώλεια γνωστικών ικανοτήτων και ψυχολογική αστάθεια και γενικά οι ασθενείς καταλήγουν στο θάνατο εντός 15-25 ετών από την κλινική διάγνωση.
Η νόσος Huntington είναι μια γενετική νόσος, την οποία το παιδί κληρονομεί από τους γονείς μέσω μιας γονιδιακής μετάλλαξης. Κάθε παιδί γονέα με νόσο Huntington έχει πιθανότητες 50 – 50 να κληρονομήσει το γονίδιο της νόσου. Εάν ένα παιδί δεν κληρονομήσει το γονίδιο, δεν θα αναπτύξει τη νόσο και δεν θα την κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές. Ένα παιδί που κληρονομεί το γονίδιο της νόσου θα εκδηλώσει τη νόσο αργά ή γρήγορα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), η νόσος Huntington προσβάλλει περίπου πέντε με επτά ανθρώπους ανά 100.000 στις χώρες του δυτικού κόσμου.
Η μελέτη Pride-HD είναι μια φάσεως II, καθορισμού της δοσολογίας, τυχαιοποιημένη, παράλληλων ομάδων, διπλή τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, η οποία έχει ως στόχο την ένταξη περίπου 400 ασθενών σε 30 κέντρα ανά τον κόσμο προκειμένου να αξιολογήσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα δόσεων 45 mg, 67,5 mg, 90 mg και 112,5 mg δις ημερησίως (b.i.d.) έναντι εικονικού φαρμάκου (placebo) για τη συμπτωματολογική αντιμετώπιση των ασθενών με νόσο Huntington.
Ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης είναι η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της πριδοπιδίνης στη μειωμένη κινητική ικανότητα των ασθενών, έπειτα από 26 εβδομάδες θεραπείας, χρησιμοποιώντας το Συνολικό Βαθμό Κινητικότητας (TMS) της Ενοποιημένης Κλίμακας Αξιολόγησης της νόσου του Huntington (UHDRS). Επιπλέον, η μελέτη θα εξετάσει την επίδραση της θεραπείας με πριδοπιδίνη στη Δοκιμή Σωματικής Απόδοσης (PPT), καθώς και την ασφάλεια και την ανεκτικότητα στο εύρος της δοσολογίας πριδοπιδίνης των ασθενών με νόσο του Huntington, κατά τη διάρκεια αγωγής 26 εβδομάδων.
Οι επιλέξιμοι ασθενείς για ένταξη στη μελέτη Pride-HD είναι ηλικίας από 21 ετών και άνω, με εκδήλωση της νόσου μετά το 18ο έτος της ηλικίας τους, καθώς και να έχουν διαγνωστεί με νόσο Huntington βάσει κλινικών αποτελεσμάτων και παρουσία αριθμού επαναλήψεων του τρινουκλεοτιδίου CAG ≥36 στο γονίδιο HTT.
«Η νόσος του Huntington εξακολουθεί να είναι μη αντιμετωπίσιμη ιατρικά σε σημαντικό βαθμό, καθώς, επί του παρόντος, δεν υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες που να βελτιώνουν την κινητικότητα των ασθενών, η οποία είναι κρίσιμη για τη βάδιση, την ισορροπία και το συντονισμό, με σημαντικές επιπτώσεις για τον ασθενή», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής ερευνητής, Μπέρναρντ Λαντγουερμάγιερ, καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείου του Ούλμ στη Γερμανία και μέλος του Βασιλικού Κολλεγίου Ιατρικής της Αγγλίας. «Βασιζόμενοι σε προηγούμενες παρατηρήσεις μας κατά τη χρήση του σκευάσματος, θεωρούμε ότι η πριδοπιδίνη μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα της νόσου μ’ ένα αποδεκτό προφίλ ασφαλείας», συμπληρώνει.
«Οι υπάρχουσες θεραπείες δεν ενδείκνυνται για ορισμένους ασθενείς, εξαιτίας των παρενεργειών και των επιδράσεων στην πρόκληση ακούσιων κινήσεων», εξηγεί ο Δρ Καρλ Κιεμπουρτζ, ερευνητής της μελέτης και διευθυντής του Ινστιτούτου Μεταγραφικών και Κλινικών Ερευνών του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. «Βάσει των προκαταρκτικών κλινικών ενδείξεων, πιστεύουμε ότι η πριδοπιδίνη μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή των ασθενών με τη νόσο Huntington και των οικογενειών τους», συμπληρώνει.
«Η πριδοπιδίνη είναι πολλά υποσχόμενη, όπως προέκυψε από προηγούμενες κλινικές δοκιμές προηγμένου σταδίου και αξίζει να μελετηθεί περισσότερο, καθώς παρουσιάζει μια δυναμική ως προς τη σημαντική επίδρασή της στο συνολικό βαθμό κινητικότητας (TMS), την πλέον αποδεκτή και διαδεδομένη παράμετρο αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας των θεραπειών της νόσου Huntington», καταλήγει ο Δρ Ραλφ Ρέιλμαν, μέλος της ερευνητικής ομάδας της μελέτης και ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου George-Huntington του Μάνστερ της Γερμανίας.
health.in.gr