Τα Άτομα με Αναπηρία στην Ελλάδα
ΤΑ ΑΤΟΜΑ με Αναπηρία (ειδικές ανάγκες )έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες με όλους τους πολίτες . το κράτος οφείλει να λαμβάνει ειδικά νομοθετικά και διοικητικά μέτρα για την προστασία των ατόμων με αναπηρία ,τα οποία έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν συγκεκριμένων πρόσθετων ευεργετημάτων ,με σκοπό να ευνοηθεί η επαγγελματική και κοινωνική τους ένταξη .
Έχουν ,επιπλέον δικαίωμα για ιατρική, ψυχολογική ,και λειτουργική μεταχείριση, έχουν ίδια πολιτικά δικαιώματα όπως όλοι ,καθώς και δικαίωμα για οικονομική και κοινωνική ασφάλιση .εάν η παραμονή ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες σε ειδικό ίδρυμα είναι απαραίτητη, οι συνθήκες διαβίωσης σε αυτό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερες με εκείνες της κανονικής ζωής ενός συνομηλίκου του .
Σήμερα θα επιχειρήσουμε μία μικρή ανάλυση του θέματος ερμηνεύοντας μερικές έννοιες ,εξετάζοντας την θέση του προβλήματος στην Ελλάδα και θα τελειώσουμε προσπαθώντας να καταλήξουμε σε μερικά συμπεράσματα και προτάσεις
Πιστεύουμε ότι όλοι κάπου θα έτυχε να δείτε ένα από τα 200.000 χιλ περίπου άτομα με Αναπηρία (ειδικές ανάγκες) που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα .ανάμεσα σε αυτά 40.000 χιλ περίπου είναι σπαστικά ,με νοητική στέρηση ,αυτιστικά ,και άλλα .
Τη λέξη την ξέρουμε όλοι .μερικοί μάλιστα από εμάς την χρησιμοποιούμε κιόλας συζητώντας (σπαστικός είσαι ; ) είναι όμως αμφίβολο αν όλοι μας ξέρουμε και τι ακριβώς σημαίνει .άλλοι από άγνοια, και άλλοι από προκατάληψη πιστεύουν ανάμεσα στ’ άλλα ότι η σπαστικότητα οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες, η ακόμη και σε ευθύνη των γονέων
Ήδη όμως από το 1841, έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι η εγκεφαλική παράλυση είναι μια βλάβη του εγκεφάλου που μπορεί να δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της κυήσεως, κατά τον τοκετό .ακόμη όμως και τυχαία από διάφορα περιστατικά σε οποιονδήποτε από εμάς .(από κάποιο ατύχημα ,η κάποια ασθένεια )
Οι συνέπειες της εγκεφαλικής παράλυσης είναι κυρίως κινητικές ,νοητικές ,αλλά μπορεί να έχουν σχέση και με την ομιλία ,την ακοή ,την όραση ,την προσαρμογή , η την κοινωνική συμπεριφορά όσων πάσχουν από αυτή . πριν από κάτι χρόνια πίστευαν ότι η εγκεφαλική παράλυση όχι μόνο δεν θεραπεύεται ,αλλά ούτε καν βελτιώνεται, εκτός ίσως από κάποια χειρουργική επέμβαση σε όχι πολύ σοβαρές περιπτώσεις.
Σήμερα ξέρουμε ότι μπορούμε να βελτιώσουμε σε μεγάλο βαθμό τις κινητικές ,νοητικές ,πνευματικές ,και ψυχολογικές ανικανότητες του κάθε ατόμου με την ειδική αγωγή .και ειδική αγωγή ,είναι κάθε πράξη και κάθε βοήθεια που συντελεί στο να γίνει το κάθε άτομο πιο δυνατό ,πιο ανεξάρτητο ,και πιο όμοιο στις ασχολίες και στις ικανότητες του με τα άλλα παιδιά .για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούμε τη φυσιοθεραπεία ,την εργασιοθεραπεία ,τη λογοθεραπεια ,την εκπαίδευση κ.λπ. που πραγματοποιούνται σε ειδικά κέντρα .
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε, ότι τα τεράστια προβλήματα των παιδιών και των οικογενειών τους είναι πια κοινή διαπίστωση, ότι τα προβλήματα είναι οικονομικά δυσβάστακτα για να αντιμετωπίσουν την ειδική αγωγή στα ιδιωτικά κυρίως ειδικά σχολεία, ακόμη και στα λεγόμενα φιλανθρωπικά.
Προβλήματα ψυχολογικά και κοινωνικά των ιδίων των παιδιών και των οικογενειών τους που οφείλονται πολλές φορές στην άγνοια και στην προκατάληψη, η ακόμα και στις ειδικές συνθήκες ζωής των ενδιαφερομένων και που σαν αποτέλεσμα έχουν να κλείνονται στον εαυτό τους χάνοντας τους φίλους ακόμα και τους συγγενείς τους με αποτέλεσμα να ζουν μόνοι με το πρόβλημα τους, να οδηγούνται στην απομόνωση ακόμη και στον θάνατο .
Και για να μη θεωρηθούν υπερβολικά όσα είπαμε παραπάνω, θα σας εκθέσουμε μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά εμείς οι γονείς τον Α.Μ.Ε.Α. εντάξει , αβοήθητοι από προληπτική αγωγή ,αφού αποκτήσαμε ένα παιδί με ειδικές ικανότητες φτάσαμε στο σημείο να παραδεχτούμε το πρόβλημα μας , από εδώ και πέρα τη γίνεται ; το παιδί μεγαλώνει και πρέπει να πάει σε κάποιο ειδικό κέντρο , τέτοια όμως κέντρα βρίσκονται ελάχιστα στη χώρα μας και μάλιστα χωρίς χωροταξική κατανομή .παραπάνω από τα μισά γύρο στο 70% θα μπορούσαμε να πούμε ,βρίσκονται στην περιοχή της Αθήνας και τα υπόλοιπα στην επαρχία.
Από αυτά άλλα είναι δημόσια στα οποία τις περισσότερες φορές τα παιδιά που για διάφορους λόγους είναι αφημένα από τους γονείς τους στις φροντίδες τους ,και ζουν κάτω από άθλιες και απαράδεκτες συνθήκες .άλλα είναι ιδρύματα ,φιλανθρωπικά ,η όχι ,στα οποία αν και οι γονείς συμμετέχουν οικονομικά δεν παρέχεται ικανοποιητική ειδική αγωγή .και αυτό γιατί λειτουργούν γραφειοκρατικά .δεν συνεργάζονται με τους γονείς στους οποίους ούτε καν τους επιτρέπεται να παρακολουθούν την ειδική αγωγή του παιδιού τους που κατά γενική ομολογία όλων τον ειδικών ,ελλήνων και ξένων θεωρείται εντελώς απαραίτητο για τη σωστή αντιμετώπιση του παιδιού στο σπίτι .
Γιαυτό λοιπόν ζητάμε από την πολιτεία να υπάρχει πλήρης οικονομική κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής και ειδικής αγωγής από τους ασφαλιστικούς φορείς.
Επίσης ζητάμε από το αρμόδιο υπουργείο κρατική επιχορήγηση από τα προγράμματα μέσα από το ΕΣΠΑ . για να μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας αυτά για τα οποία έχουμε οραματιστή για το αύριο τον παιδιών μας .
Αύξηση του ποσού εκπτώσεως του φόρου εισοδήματος ,απαλλαγή από το φόρο μεταβιβάσεως ακίνητης περιουσίας.
Επίσης ζητάμε από την κυβέρνηση να μην κοπή ούτε ένα EURO από τα είδη πενιχρά επιδόματα στα άτομα με ειδικές ικανότητες, γιατί μόνο όσοι έχουν στην οικογένεια τους τέτοιο άτομο , ξέρουν το πόσα χρήματα χρειάζονται για της ανάγκες τους .
Και τέλος Ουσιαστική συμμετοχή των γονέων στη λήψη αποφάσεων που αφορούν άμεσα η έμμεσα τα παιδιά που πηγαίνουν στα διάφορα κέντρα .
Με εκτίμηση Χερουβείμ Δημήτριος 3 –8–2013