Την αποτυχία να την εκτιμάς και να τη σέβεσαι.
… Ο χρόνος ξαφνικά κυλάει πιο αργά. Ο υπολογιστής δεν δείχνει να αναλογίζεται το άγχος και την αγωνία μου. Και ξαφνικά μπαίνει στη σελίδα. Επιλέγω το εικονίδιο με την ονομασία «βαθμολογίες». Βάζω τον κωδικό μου και για κάποια στιγμή μένω να κοιτάω την οθόνη.
Γιατί είναι πάντα τόσο δύσκολο; Το έχω κάνει άπειρες φορές αλλά πάντα νιώθω το ίδιο συναίσθημα. Ακόμα και όταν γνωρίζω πως πέρασα με επιτυχία, τρέμω σαν το ψάρι. Κλείνω τα μάτια, παίρνω βαθιά ανάσα και κοιτάω. Αποτυχία.
Μετά από αυτό περνάνε κάποια δευτερόλεπτα χωρίς να έχω την δυνατότητα να προσδιορίσω ούτε συναίσθημα αλλά ούτε σκέψη. Αμέσως μετά συνήθως θυμώνω. Είτε με εμένα είτε με τους άλλους. Η αποτυχία είναι από τα πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις. Θα καταφέρεις να προχωρήσεις μόνο εάν την αποδεχτείς και συμβιβαστείς με την ιδέα πως έχασες μια μάχη.
Όταν ηρεμήσω έχω την ευκαιρία να δω τα πράγματα με άλλα μάτια. Το καλό με την αποτυχία είναι πως όταν έρχεται σου δίνει τη δυνατότητα να σκεφτείς λεπτό προς λεπτό τι έκανες για να φτάσεις μέχρι εκεί. Και κάπου εδώ αρχίζω τα «ίσως». Ίσως έπρεπε να διαβάσω περισσότερο ή να μην έβγαινα έξω το Σάββατο ή να μην τα παρατούσα τόσο εύκολα ή να είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σε εμένα.
Και πάντα οδηγούμαι στο απρόσμενο συμπέρασμα πως η διαδικασία αποδοχής είναι πάντα ίδια. Δεν πειράζει όμως, αρκεί και μόνο που μπαίνω στη διαδικασία να αναγνωρίσω τα σημεία που πρέπει να δουλέψω καλύτερα για να αλλάξω το αποτέλεσμα.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως δεν πειράζει που αποτυγχάνω. Επειδή για να καταλήξω εκεί σημαίνει πως ενδιαφέρθηκα, ασχολήθηκα και προσπάθησα να πετύχω κάτι. Οι στόχοι, τα όνειρα, οι προσδοκίες, ακόμα και οι έμμονες ιδέες είναι αυτά που δίνουν αξία στη ζωή.
Δεν μπορείς να το αντιληφθείς, αλλά όταν κερδίζεις μια μάχη, φτάνεις σε ένα προορισμό, παίρνεις αυτό που θέλεις, πετυχαίνεις ένα στόχο δεν νιώθεις τίποτα περισσότερο από στιγμιαία ικανοποίηση και ενθουσιασμό. Δεν σκέφτεσαι ποτέ το πριν, το πως και το γιατί. Επειδή δεν χρειάζεται. Δεν μπορούσε να γίνει καλύτερο, ή και αν μπορούσε δεν έχει σημασία αφού έφτασες στο σωστό αποτέλεσμα.
Και κάπως έτσι κατέληξα σε αυτό που ήθελα να πω. Την αποτυχία να την εκτιμάς και να τη σέβεσαι. Σε έμαθε να πολεμάς και πάνω από όλα σε έμαθε να σηκώνεσαι και να διορθώνεις όσα δεν πήγαν όπως θέλησες. Αξίζει να ρισκάρεις, να κάνεις επιλογές και ας είναι λάθος.
Αξίζει να αποτύχεις γιατί σίγουρα για να έγινε κάτι δεν έκανες καλά. Πήγαινε πίσω, βρες το, άλλαξε το και πέτυχες. Αυτό δεν ήθελες;
Της Ιωάννας Ζωσιμά.
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr