Η Αθηνά(Athenie Kalos) ήταν μόλις 18 χρονών όταν αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της. Η είδηση σόκαρε την ελληνική ομογένεια στη Μελβούρνη. Τη δυσάρεστη είδηση την έμαθα από τη θεία της την Πηνελόπη, που είναι προσωπική μου φίλη, την περασμένη Κυριακή. Σήμερα άκουσα μια συνέντευξη που έδωσε ο πατέρας της Αθηνάς στον ελληνικό ραδιοφωνικό σταθμό της Μελβούρνης. Βρήκε το κουράγιο να μιλήσει δημόσια σε μια προσπάθεια να σώσει άλλα παιδιά και συνάνθρωπους μας που μπορεί να σκέφτονται την αυτοχειρία.
Ο Παναγιώτης(Peter Kalos) είναι γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης στη Μελβούρνη. Αγαπητός από τους Έλληνες ομογενείς, όπως και όλη η οικογένεια της φίλης Πηνελόπης. Ζήτησα την άδεια της για να μεταφέρω την είδηση στην Ελλάδα, στο newsitamea.gr και μου την παραχώρησε. Κατέγραψα ολόκληρη τη συνέντευξη του πατέρα Παναγιώτη. Ζητά από όλους, γονείς και παιδιά, μικρούς και μεγάλους, να μιλήσουν ανοιχτά όταν αντιμετωπίζουν ένα ψυχολογικό πρόβλημα.
Το στίγμα της ψυχικής υγείας.
Έχω γράψει αρκετές φορές για την αυτοκτονία και έχω αφιερώσει κείμενα για το ποια είναι τα σημάδια ενός ατόμου που σκέφτεται την αυτοχειρία. Δυστυχώς όμως είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι μπορεί να σκέφτεται ο αυτόχειρας λίγο πριν προχωρήσει στην τελική πράξη. Δεν υπάρχει λάθος ή σωστό, δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν για το εάν είδε, άκουσε ή αντιλήφθηκε κάτι. Όλοι μας λέμε συχνά πως δεν αντέχουμε, φτάνει, δεν μπορώ άλλο. Ελάχιστοι το εννοούν πραγματικά και προβαίνουν στην αυτοκτονία.
Το στίγμα της ψυχικής υγείας, των ψυχολογικών προβλημάτων, λειτουργεί ως ο μεγαλύτερος φραγμός για ένα άτομο να μιλήσει ανοιχτά. Τι θα πει ο κόσμος, πως θα με αντιμετωπίζουν μετά, θα με περάσουν για τρελό/ή. Αυτό το στίγμα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις σκοτεινές σκέψεις που ήδη κάνει κάποιος. Με αποτέλεσμα ποτέ να μην ανοίγεται για όσα αντιμετωπίζει. Τι σκέψεις έκανε η νεαρή Αθηνά, δεν τις έμαθε κανείς. Το αποτέλεσμα όμως είναι πως ένας υπέροχος άνθρωπος έφυγε από τη ζωή. Ίσως αν είχε μιλήσει κάπου, τώρα να ήταν ακόμα μαζί μας. Η οικογένεια της να μη βίωνε αυτό το Γολγοθά.
Καλό κουράγιο στην οικογένεια Καλογεράτου και σε όσους τη γνώριζαν προσωπικά.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Peter Kalos. Δόθηκε στο ραδιοφωνικό σταθμό SBS Ελληνικά και στον Σωτήρη Χατζημανώλη. Στο τέλος του κειμένου θα βρείτε το σύνδεσμο για να ακούσετε το ηχητικό απόσπασμα.
Στην αρχή δεν ήθελα να πω τίποτα. Και μου είπανε άλλα άτομα, κοίτα μη πεις τίποτα, γιατί άμα το ακούσει κάποιος πως πέθανε η κόρη σου, θα αρχίσουν να λένε πράγματα. Αλλά προχθές το βράδυ καθόμουν μόνος μου και λέω: πες ότι δε θα πω τίποτα στον κόσμο. Δε θα καταλάβει ο κόσμος τι πόνο περνάς όταν γίνει αυτό. ‘Η δεν θα καταλάβει ένα μικρό παιδί πως με λίγη βοήθεια θα μπορούσαμε να σώσουμε ένα άτομο. Άμα κάποιος το ακούει και καταλαβαίνει πως πονάει μέσα του, εύχομαι να μιλήσουνε. Να πουν κάτι και να μη φοβούνται τι θα πει ο κόσμος.
Γιατί ειδικά με την αυτοκτονία όλοι φοβόμαστε τι θα νομίζει ο άλλος. Για αυτά τα πράγματα, πρέπει να μιλάμε, να μη τα κρύβουμε. Να μη ντρεπόμαστε τι θα πουν οι άλλοι. Γιατί η κόρη μου δε ξέρουμε γιατί το έκανε. Έχουμε ψάξει πάνω και κάτω, δεν έχουμε βρει τίποτα που θα μας πει έγινε αυτό. Οπότε κάτι μέσα της την πείραζε και δεν μίλησε και έτσι είμαστε όπως είμαστε σήμερα.
Να μη φοβούνται τα παιδιά να πάνε στους γονείς τους η σε κάποιον και να πούνε έχω αυτό το πρόβλημα. Να ξέρουν πως είναι εντάξει να μας πουν το πρόβλημα τους. Όχι μόνο τα παιδιά, και μεγάλοι. Να μη φοβόμαστε να πούμε ότι έχουμε ένα πρόβλημα, θέλω βοήθεια. Πολλά παιδιά φοβούνται ότι αν πουν κάτι στον πατέρα τους, θα νομίζει αυτό και αυτό. Αλλά αν δε θέλετε να πάτε στον πατέρα σας, πηγαίνετε σε κάποιον άλλον. Ένα φίλο, ένα ξάδερφο. Να τους πείτε, θέλω βοήθεια. Αλλά οι γονείς είναι που μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο. Να πουν στα παιδιά τους ότι έχετε, και εγώ το έλεγα, ότι έχεις εδώ είμαι. Αλλά τα παιδιά δε λένε κάτι γιατί φοβούνται. Υπάρχει αυτό το στίγμα ότι άμα κάποιος σου πει ότι έχω ψυχολογικό πρόβλημα. Και αυτό πρέπει να το σβήσουμε άμα μπορούμε.
Άμα δε το κάνω εγώ τώρα που είμαι μέσα και πονάω κάθε μέρα και βράδυ, ποιος θα μιλήσει. Να πει ρε παιδιά, μη φοβάστε. Παιδιά αυτή είναι η αλήθεια, παιδιά μιλάτε, ψάξτε για βοήθεια. Άμα σώσω ένα άτομο θα είμαι εντάξει. Θα αισθάνομαι πως της κόρης μου ο θάνατος δεν πήγε έτσι σκάρτα που λένε. Βοήθησε ο πόνος της ένα άλλο άτομο. Με έχουν πάρει αρκετά άτομα που δεν τα ξέρω και έχουν περάσει τα ίδια και μας λένε πως δεν ξεπερνιέται αλλά όταν σε χτυπάει αυτό το κύμα και σκέφτεσαι πόσο την πονάς, πόσο σου λείπει. Πονάει το σώμα σου, δεν είναι μόνο η ψυχή που πονάει. Πονούν τα κόκκαλα σου, τρέμει όλο το σώμα μου από τον πόνο.
Άμα το βάλω κάτω, τότε τη αξία έχει ο θάνατος της;
Άμα το παλέψω και πάω μπρος, για αυτήν, για να αισθάνομαι πως κάτι έμαθα από το θάνατο της. Να μιλήσω και εγώ, να πω στα άλλα άτομα να κάνουν κάτι, να βοηθήσουν τη ζωή τους. Κάπου πήγε τότε αυτός ο πόνος. Αλλιώς μπορείς να τρελαθείς εδώ πέρα. Γιατί κάθεσαι, κοιτάς τον τοίχο, μιλάς, δεν ξέρεις τι να κάνεις. Και όχι μόνο αυτό, δεν ξέρεις που να πας με τη ζωή σου. Τώρα τι κάνουμε, αυτό είναι το μεγάλο (ερώτημα). Έχουμε άλλα δυο παιδιά, ένα μεγάλο και μια μικρή. Αλλά είναι κόρη μου.
Μπορείτε να ακούσετε τη ραδιοφωνική συνέντευξη στο σύνδεσμο που ακολουθεί εδώ.
Σύνταξη – επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: SBS Ελληνικά
Με την ευγενική άδεια και παραχώρηση της οικογένειας Καλογεράτου