Σε μια εποχή που η διαφορετικότητα έχει γίνει μόδα και trend, η αποδοχή ακόμα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός. Γιατί η αποδοχή, η πραγματική και όχι η προσποιητή για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι μια βαθιά εσωτερική διαδικασία. Όταν αυτή η διαφορετικότητα σχετίζεται και με κάποια αναπηρία ή χρόνια ασθένεια, το να αγαπήσεις τον εαυτό σου είναι η μεγαλύτερη αποδοχή που χρειάζεσαι.
Πρόσφατα στην αγαπημένη μου σειρά Speechless, ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι ερωτευμένος. Ο JJ Dimeo, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, έχει εγκεφαλική παράλυση και δεν μπορεί να μιλήσει. Κάπως έτσι προκύπτει και ο τίτλος της σειράς, Άφωνος. Χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και επικοινωνεί μέσω ενός γραφικού πίνακα και με τη χρήση οπτικού λέιζερ. Επίσης ο βοηθός του Κένεθ του χαρίζει πολλές φορές τη φωνή του για να εκφραστεί, καθώς είναι ο συνοδός-σκιά του JJ.
Η Ίζυ(Izzy) είναι το κορίτσι του. Δεν έχει κάποια μορφής αναπηρία. Την ενδιαφέρει πραγματικά όμως ο JJ γιατί την ελκύει και μπόρεσε να δει πέρα από στενό πλαίσιο της αναπηρίας του. Ως κωμική σειρά έχει πολλά τραγελαφικά γεγονότα που όμως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πως μπορούν οι δύο τους να βρεθούν μόνοι τους σε ένα δωμάτιο; Ειδικά αν αυτό το δωμάτιο βρίσκεται στον πάνω όροφο του σπιτιού; Πως ο JJ αντιμετωπίζει τις φοβίες του για το πρώτο φιλί, την πρώτη σεξουαλική επαφή, αν μπορεί να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες της Ίζυ; Εφόσον έχω αφιερώσει παλαιότερο άρθρο για τη συγκεκριμένη σειρά, σήμερα δεν θα μιλήσουμε για αυτή. Με το τέλος όμως ενός συγκεκριμένου επεισοδίου, μπήκα σε σκέψεις.
Όλοι περνάμε από το στάδιο της ανασφάλειας και της σκέψης για το πώς μας βλέπουν οι άλλοι.
Ειδικά τα άτομα που μας ενδιαφέρουν ερωτικά και σεξουαλικά. Και δεν είναι μόνο η αναπηρία ένα εμπόδιο για να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Τα έξτρα κιλά, τα λιγότερα κιλά, το ύψος μας, αν είμαστε γυμνασμένοι, αν είμαστε μελαχρινοί ή καστανοί ή ότι άλλο χρώμα.
Ο φόβος ότι θα χάσουμε το άτομο που μας ενδιαφέρει, γιατί κάτι δεν πάει καλά με εμάς. Δεν θα του/της αρέσει κάτι που έχουμε πάνω στο σώμα μας. Η ολόκληρο το σώμα μας και η εξωτερική μας εμφάνιση. Όταν βομβαρδιζόμαστε εδώ και χρόνια από τις «τέλειες αναλογίες». Πρέπει να έχεις το τάδε ποσοστό λίπους, πρέπει να χωράς στο τάδε μέγεθος ρούχου. Να ακολουθείς τη μόδα ή όχι; Να είσαι ο εαυτός σου, το ακούς από παντού και όμως σου παρουσιάζουν, σχεδόν σου επιβάλλουν, το πως θα έπρεπε να είναι δομημένος. Κάτω από κριτήρια που εσένα δεν σε αγγίζουν, δεν σε αφορούν ή είναι αδύνατον να ακολουθήσεις.
Κάπου εκεί ξεκινάνε οι ανασφάλειες.
Αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου. Κανείς δεν σου μαθαίνει πως πραγματικά να είσαι διαφορετικός/η. Πώς να αγαπάς αυτό που δεν ακολουθεί τις προσταγές μιας αναλώσιμης εποχής. Μπαίνεις σε ένα τριπάκι πως τίποτα πάνω σου δεν είναι ωραίο και επιθυμητό. Κλείνεσαι στον εαυτό σου, φοβάσαι, δεν ανοίγεσαι συναισθηματικά. Σου έρχεται ως αποτέλεσμα η κατάθλιψη και όλα τα ψυχοσωματικά. Τιμωρείς τον εαυτό σου με υπερφαγία ή νευρική ανορεξία.
Επιβάλλεις στον εαυτό σου μια άλλη ζωή. Σου έχουν εμφυτεύσει την ιδέα πως το γυμναστήριο και η σκληρή άσκηση θα σώσει την προσωπική σου ζωή. Και περνάς ώρες κάνοντας ασκήσεις που απεχθάνεσαι γιατί πρέπει να έχεις έτοιμο το σώμα που θα αρέσει στους άλλους πριν το καλοκαίρι. Και νιώθεις τύψεις για κάθε κομμάτι πίτσας που έφαγες το χειμώνα. Και χτυπιέσαι κυριολεκτικά στο γυμναστήριο για να χάσεις 100 θερμίδες ακόμα.
Ενώ πραγματικά θα ήθελες να κάνεις πιλάτες, γιόγκα, να περπατάς. Όμως αυτές οι πρακτικές θέλουν χρόνο και υπομονή για να επιτύχουν. Και εσύ δεν έχεις χρόνο, το καλοκαίρι είναι πάλι εδώ μετά από 6 κρύους μήνες. Που μέσα σε αυτούς ξέχασες και πάλι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και το σώμα σου. Ξέχασες να βρεις εναλλακτικές λύσεις που θα εφαρμόσουν για σένα και μόνο.
Τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης έγιναν η βάση για να διαφημίσουν κάθε καρκινογόνα πρωτεΐνη και συμπληρώματα διατροφής. Ξέχασες να μαγειρεύεις, να ετοιμάζεις ένα θρεπτικό φαγητό και να το απολαμβάνεις. Έχεις τις έτοιμες λύσεις μέσα σε πλαστικό βάζο. Τόσο πλαστικό που έχει μπει μέσα στον οργανισμό μας και μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε τόσο μεγάλη αύξηση ασθενειών όπως ο καρκίνος, η Άνοια, η κατάθλιψη.
Ξέχασες ότι χθες σε κοιτούσε κάποιος ή κάποια, όμως δεν το πίστεψες.
Γιατί δεν περίμενες να ελκύεται από εσένα καθώς έχεις κάποια περιττά κιλά, μειωμένη ακοή, είσαι σε αμαξίδιο. Δεν τα εξισώνω όλα. Όμως η αποδοχή του εαυτού σου είναι πέραν της σωματικής και εμφανισιακής κατάστασης σου. Πότε άνοιξες τελευταία φορά ένα βιβλίο; Πότε έκανες μια βόλτα στη θάλασσα χωρίς να βγάλεις σέλφι(selfie); Πότε ασχολήθηκες μόνο με τον εαυτό σου, τον αγκάλιασες και του είπες πόσο τον αγαπάς; Κλισέ θα μου πεις. Σωστά, η αλήθεια για την εσωτερική εμφάνιση, την αγάπη, τον ρομαντισμό, την αποδοχή του ποιοι είμαστε έγινε κλισέ. Δεν σου δίνουν αρκετά likes στις δημοσιεύσεις σου.
Ο φόβος ότι θα μείνεις μόνη/ος, ότι δεν θα βρεις κανέναν ή καμία να είναι δίπλα σου, γιατί δεν πληροίς τις φρούδες προϋποθέσεις τους. Πρέπει να ξεκινήσεις να γυμνάζεσαι, με ότι εσύ αγαπάς να κάνεις, για να φροντίζεις τον εαυτό σου. Να ντύνεσαι όπως εσένα σου αρέσει και όχι για να αρέσεις σε όλους τους άλλους. Να αποδεχτείς την σεξουαλικότητα σου χωρίς να φοβάσαι τι θα σκεφτεί ο καθένας. Μην επιβάλλεις σε μαρτύρια τη ζωή σου. Μην ασχολείσαι με το τι θα πει ο κόσμος.
Η εσωτερική ηρεμία είναι που θα σου χαρίσει χαμόγελο, λάμψη, αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Αξίες που θα πρέπει να σε αφορούν, να σε ενδιαφέρουν στους ανθρώπους που έχεις κοντά σου. Η Ίζυ ερωτεύτηκε τον JJ για αυτό που είναι. Είναι μια ρομαντική ιστοριούλα σε μια τηλεοπτική σειρά. Είναι όμως ότι συμβαίνει και στη ζωή εκεί έξω. Οι μεγαλύτερες ερωτικές ιστορίες που γράφτηκαν, βασίστηκαν στην διαφορετικότητα.
Τι κοινό είχε η Σταχτοπούτα με τον Πρίγκηπα; Η Πεντάμορφη και το Τέρας; Ο ψηλός με την κοντή, ο χοντρός με την αδύνατη. Ω συγνώμη ξέχασα, αυτοί οι όροι δεν είναι αποδεκτοί πλέον. Για να μην προσβάλουμε κανέναν άλλον. Και ας μας προσβάλουν καθημερινά, με τα στερεότυπα που έχουν κατακλύσει την κοινωνία μας. Δεν θα βάλουμε παρωπίδες στην πραγματικότητα. Ο χοντρός είναι χοντρός, η κοντή είναι κοντή. Το θέμα είναι αν χρησιμοποιείς τις λέξεις για να προσβάλεις κάποιον ή για να δείξεις ότι τον εκτιμάς για αυτό ακριβώς που είναι! Ότι σου αρέσει επειδή έχει αυτό το στοιχείο που τον χαρακτηρίζει.
Έχουμε δει τους πιο όμορφους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε τέρατα με τις πράξεις τους. Και τους πιο απλούς καθημερινούς ανθρώπους να λάμπουν με το χαμόγελο τους και την εσωτερική τους ειρήνη. Σταμάτα λοιπόν να κρίνεις τους άλλους και πόσο μάλλον τον εαυτό σου. Αγάπησε το τέλειο-ατελή σώμα σου, θρέψε το μυαλό σου, φρόντισε όσο καλύτερα το εγώ σου για να μπορέσεις αύριο να προσφέρεις κάτι στους άλλους. Μπορείς να είσαι τα πάντα στην εποχή μας, το θέμα είναι μπορείς να είσαι ο εαυτός σου;
*Μπορείτε να βρείτε το άρθρο μου για τη σειρά Άφωνος (Speechless) εδώ
Βογιατζής Ηλίας.
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com