Με αφορμή το γεγονός ότι ως πρώην καρκινοπαθής (που στο διάστημα 2011-2014 πάλεψα πάρα πολύ σκληρά για τη ζωή μου έχοντας υποστεί για τον λόγο αυτό και δύο μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών) θα κληθώ λογικά να κάνω και την τρίτη δόση του εμβολίου πολύ σύντομα, θα ήθελα να παραθέσω και να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου σχετικά με την πανδημία, φέρνοντας ταυτόχρονα και πάλι τον εαυτό μου νοερά στη θέση που ήμουν τότε…
Θα ξεκινήσω λοιπόν με την επισήμανση πως αν επιβίωσα τελικά απ’ όλη αυτή την περιπέτεια, το οφείλω πρώτα απ’ όλα στο γεγονός ότι ακολούθησα κατά γράμμα, πιστά και απαρέγκλιτα όλες τις οδηγίες των γιατρών μου.
Τους εμπιστεύτηκα απόλυτα και ποτέ δεν ρώτησα ούτε έψαξα να μάθω τι ακριβώς περιείχαν τα σχήματα από τις χημειοθεραπείες και τα φάρμακα που έλαβα και για τις παρενέργειες τους. Γιατί πολύ απλά στην περίπτωσή μου υπήρχαν μόνο δύο επιλογές και καθόλου χρόνος:
Ή θα έκανα τις θεραπείες αυτές με την ελπίδα να επιβιώσω από το επιθετικότατο λέμφωμα που απλωνόταν τόσο ύπουλα στο κορμί μου, ή θα πέθαινα.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως μου άρεσε όλο αυτό που μου συνέβαινε. Όχι. Ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο και εύχομαι πραγματικά αυτό να μην ξανασυμβεί ποτέ και σε κανέναν. Όμως κάποια πράγματα στη ζωή μας απλά έρχονται απρόσκλητα, είτε το θέλουμε είτε όχι. Και σ’ αυτή την περίπτωση το τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει δεν έχει πλέον καμία απολύτως σημασία. Σε τέτοιες καταστάσεις, η μόνη σου επιλογή προκειμένου να έχεις ελπίδες να επιβιώσεις, είναι να μπεις στον χορό και να χορέψεις. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τα βήματα.
Τα ξέρουν οι γιατροί σου για εσένα και σε καθοδηγούν κατάλληλα κι εκεί υπεισέρχεται το θέμα της εμπιστοσύνης στην επιστήμη.
Στη διάρκεια λοιπόν αυτών των 5 ετών, κυκλοφορούσα έξω μόνο για σοβαρούς λόγους, και μόνο με μάσκα και πατερίτσες. Αναγκαστικά. Μου άρεσε δεν μου άρεσε. Τώρα, μετά από 6 χρόνια, φαίνεται πως άφησα πλέον πίσω μου όλη αυτή την εξαιρετικά δυσάρεστη περιπέτεια.
Και ερχόμαστε στο σήμερα λοιπόν. Για άλλη μια φορά, λόγω της πανδημίας αυτή τη φορά, κλήθηκα κι εγώ όπως όλοι μας να φορέσω μάσκα και να τηρήσω τα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Και για άλλη μια φορά το έκανα, το κάνω και θα συνεχίσω να το κάνω για όσο καιρό χρειαστεί. Και πάλι, όχι γιατί μου αρέσει, αλλά για να προστατεύσω όσο μπορώ καλύτερα τον εαυτό μου και τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου.
Το εμβόλιο, το έκανα κανονικά όταν ήρθε η σειρά για την ομάδα μου εννοείται. Και σας πληροφορώ ότι, έχοντας ξανακάνει αναγκαστικά μετά από την δεύτερη μεταμόσχευση μυελού το 2014 όλα τα παιδικά εμβόλια από την αρχή, μοιραία απομυθοποίησα και αυτό το περιβόητο, φοβερό και τρομερό εμβόλιο του κορονοϊού.
Γιατί και στα υπόλοιπα εμβόλια μου πόναγε το μπράτσο που τρυπήθηκε (και μάλιστα πολύ περισσότερο σε κάποια απ’ αυτά. Τα παιδάκια έχουν δίκιο που κλαίνε να ξέρετε), και στα υπόλοιπα ένιωθα αδυναμία ή άλλα συμπτώματα για κάποιες λίγες μέρες. Ήξερα όμως ότι θα με προστατεύσουν από κάτι πολύ χειρότερο.
Ευτυχώς, χάρη στην ανακάλυψη των εμβολίων εξαφανίστηκαν πολλές ασθένειες του παρελθόντος που είχαν σαν αποτέλεσμα την αυξημένη παιδική θνησιμότητα. Όλοι έχουμε στις οικογένειές μας συγγενείς που στα παλιά τα χρόνια έχασαν λόγω ασθενειών αδέρφια, φίλους κλπ. έτσι δεν είναι;
Τώρα λοιπόν, καλώς ή κακώς, μας βρήκε αυτή η καινούργια πανδημία.
Προσωπικά θεωρώ πως δεν έχει καμία απολύτως σημασία για την τρέχουσα καθημερινότητά μας και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της το ερώτημα “από πού ξεκίνησε”. Είτε ο ιός αυτός είναι φυσικός όπως και τόσοι άλλοι που θέρισαν κατά καιρούς εκατομμύρια ανθρώπους στο παρελθόν (για παράδειγμα η μεγάλη πανδημία της «μαύρης πανώλης» τον 14ο αιώνα μ.Χ. που σκότωσε περίπου 100 με 200 από τα 500 εκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού) ή ξέφυγε από κάποιο εργαστήριο, το αποτέλεσμα για εμάς και την ζωή μας είναι το ίδιο και το αυτό. Κάποια στιγμή οι έρευνες και η ιστορία θα καταλήξουν στο τι πραγματικά συνέβη. Εξάλλου, όταν υπάρχει ένας ορατός και άμεσος κίνδυνος και κάποιος σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο, δεν κάθεσαι να αναλύσεις ποιός εφηύρε το πιστόλι. Δρας. Ενεργείς για να γλυτώσεις.
Η διαφαινόμενη κοινωνική και οικονομική καταστροφή λοιπόν ήταν τόσο ορατή, τόσο μεγάλη και τόσο απειλητική που για μια από τις λίγες φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, ολόκληρη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ενώθηκε για έναν κοινό σκοπό και χρηματοδοτήθηκε γενναιόδωρα προκειμένου να βρει μια λύση. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πρωτόγνωρων και συντονισμένων προσπαθειών ήταν να δημιουργηθούν σε χρόνο ρεκόρ τα εμβόλια που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα.
Αλλά ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου σ’ αυτόν τον τιτάνιο αγώνα της επιστήμης;
Από την μεγάλη πλειοψηφία, η ανταπόκριση ήταν και είναι από καλή ως ενθουσιώδης. Δυστυχώς όμως, υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα κάποιες αντιδράσεις που σίγουρα αποτέλεσαν για εμένα τη μεγαλύτερη και πιο δυσάρεστη έκπληξη, κι αυτό είναι που θα μου μείνει τελικά ως «επιμύθιο» όταν με το καλό τελειώσει για όλους μας και αυτή η περιπέτεια. Γιατί εκτός από αυτούς που έχουν πραγματικούς λόγους για τους οποίους δεν μπορούν να κάνουν το εμβόλιο, άκουσα, διάβασα και είδα όλον αυτόν τον καιρό και διάφορα άλλα επιχειρήματα που με άφησαν κατάπληκτο.
Σταχυολογώντας σε τυχαία σειρά τα κυριότερα από αυτά:
1) «Bill Gates, τσιπάκια» κλπ.
Αυτή ήταν από τις πρώτες θεωρίες συνομωσίας που άκουσα και πραγματικά δεν ήξερα αν όσοι την διαδίδουν αστειεύονται ή μιλάνε σοβαρά. Γιατί όλοι θα ξέρετε προφανώς ότι η ζωή μας ούτως ή άλλως καταγράφεται λεπτομερώς από δεκάδες τέτοια «τσιπάκια» και κωδικούς που μάλιστα χρησιμοποιούμε οικειοθελώς και αυτοβούλως. Για παράδειγμα: όλες οι τραπεζικές μας κάρτες και οι κάρτες προσφορών.
Το κινητό μας τηλέφωνο. Το ΑΦΜ και το ΑΜΚΑ μας. Όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που χωρίς δεύτερη σκέψη πολλές φορές τροφοδοτούμε με check-ins, δηλώνουμε με ποιους είμαστε, τι φάγαμε, τι ήπιαμε κλπ. Όλα τα cookies που αποδεχόμαστε στον υπολογιστή και στο κινητό μας και καταγράφουν τις καταναλωτικές μας συνήθειες ούτως ώστε να μπορούν οι εταιρίες να μας στέλνουν στοχευμένες διαφημίσεις.
Το GPS που αναγνωρίζει την θέση μας με τη βοήθεια δορυφόρου και μας κατευθύνει. Όλες οι κάμερες που έχουμε στον υπολογιστή και τα κινητά μας που μπορούν να γίνουν στόχος κακόβουλων πρακτικών παρακολούθησης (βλέπε υπόθεση Snowden). Τα πραγματικά τσιπάκια που τοποθετούν οι κτηνίατροι στα κατοικίδια (και δεν τα τοποθετούν με εμβόλιο απ’ ότι προφανώς γνωρίζετε όσοι έχετε την τύχη να έχετε την παρέα κάποιου).
Δεν μπορώ λοιπόν να καταλάβω ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ποια είναι η χρησιμότητα του να γίνει όλη αυτή η παγκόσμια καταστροφή για να μας βάλουν ένα «τσιπάκι» προκειμένου να μάθουν αυτά που… ήδη ξέρουν… Ακόμα και έτσι να ήταν τα πράγματα, ακόμα και να είχε εξελιχθεί τόσο πολύ η νανοτεχνολογία που να χωρούσε ένα τόσο εξελιγμένο και σχεδόν αόρατο τσιπάκι να περάσει μέσα από τη βελόνα ενός εμβολίου, άνετα θα μπορούσαν να το κάνουν για παράδειγμα μέσω των υποχρεωτικών παιδικών ή μέσω των εποχικών έστω εμβολίων χωρίς να το καταλάβει κανένας κιόλας αντί να διακινδυνεύσουν τις αντιδράσεις που βλέπουμε τώρα.
2) «Θέλουν να χτυπήσουν την Ορθοδοξία / μάσκες φοράνε μόνο οι ληστές / το εμβόλιο είναι του πονηρού» κλπ.
Όλη η ανθρωπότητα δηλαδή που αριθμεί περίπου 7,7 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άτομα, καταστρέφεται και άνθρωποι από όλες τις χώρες και θρησκείες πεθαίνουν, μόνο και μόνο για να χτυπηθεί η Ορθοδοξία, μια υποδιαίρεση της χριστιανικής θρησκείας που οι πιστοί της δεν ξεπερνούν τα 250 εκατομμύρια περίπου παγκοσμίως.
Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που αυτό ίσχυε, ούτε εδώ μπορώ να βρω κάποια λογική εξήγηση γιατί θα έπρεπε να γίνει μ’ αυτόν τον τρόπο. Ως προς τα επόμενα σκέλη, το μυαλό μας το έδωσε ο Θεός για να το χρησιμοποιούμε κατάλληλα και να προστατευόμαστε. Τους επιστήμονες, τα φάρμακα και τα εμβόλια, το ίδιο. Επίσης, δεν γράφει πουθενά σε καμία ιερή γραφή καμίας θρησκείας «προσπαθήστε να αυτοκτονήσετε και πάρτε και στον λαιμό σας όσους περισσότερους μπορείτε».
Υποτίθεται ότι έχουμε ελεύθερη βούληση και επομένως έχουμε και ευθύνη για τις πράξεις μας. Δεν είναι δικαιολογία το «ήταν θέλημα Θεού» αν εμείς δεν κάνουμε τίποτα απολύτως για να αποφύγουμε μια δύσκολη κατάσταση. Επίσης, όλοι έχουμε έρθει εδώ στη Γη για κάποιον λόγο και πρέπει να προσπαθούμε να εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο που μας αναλογεί στο έπακρο.
Δεν χρειάζεται να προκαλούμε την τύχη μας χωρίς λόγο και αιτία. Τέλος, πολλές θρησκείες καταστράφηκαν κατά το παρελθόν εξαιτίας της λανθασμένης ή δογματικής στάσης τους σε κρίσιμα και δραματικά γεγονότα, με αποτέλεσμα ο κόσμος να χάσει τελικά την πίστη του εξαιτίας αυτών των χειρισμών και εξαιτίας του γεγονότος πως συνειδητοποίησαν ότι ο «Θεός» τους τελικά καθόλου δεν τους προστάτευσε από την καταστροφή παρόλο που έκαναν «ότι έπρεπε» (βλέπε χαρακτηριστικά τι συνέβη στο Νησί του Πάσχα ή στην Αυτοκρατορία των Μάγιας).
3) «Δεν είμαστε πρόβατα, μας στερούν την ελευθερία / τα δικαιώματά μας / δικό μου είναι το σώμα και το κάνω ότι θέλω» κλπ.
Λοιπόν: Έχω νοσηλευτεί επί ατέλειωτες μέρες και πολλούς μήνες συνολικά στα νοσοκομεία. Και είμαι στη θέση να μπορώ να σας δηλώσω υπεύθυνα και με απόλυτη βεβαιότητα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ όταν είσαι καθηλωμένος στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου. Όταν είσαι διασωληνωμένος. Όταν δεν μπορείς να πας σαν άνθρωπος ούτε στην τουαλέτα που βρίσκεται δίπλα σου. Όταν δεν μπορείς να δεχτείς επισκέψεις γιατί πρέπει να είσαι στην απομόνωση.
Όταν δεν έχεις την δύναμη να μιλήσεις ούτε καν στο τηλέφωνο. Όταν πρέπει να τρως φιδέ ή ακόμα χειρότερα να μην μπορείς να φας καθόλου. Όταν είσαι σε κατάσταση υπνηλίας από την βαριά φαρμακευτική αγωγή, όταν είσαι σε κώμα ή όταν τελικά… ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ. Ή αν επιβιώσεις, όταν θα είσαι αναγκασμένος να αντιμετωπίσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα διάφορες παρενέργειες.
Δεν υπάρχει σε όλα αυτά κανενός είδους ελευθερία. Ούτε καν για απλά πράγματα που οι περισσότεροι τα θεωρούν αυτονόητα. Δεν υπάρχει επίσης καμία «μαγκιά». Κανένας «ηρωισμός» και καμία «αντίσταση».
Η μόνη «ελευθερία» που κερδίζει κανείς με το να νοσήσει σοβαρά με κορονοϊό, είναι η «ελευθερία» του να κάνει κακό στον εαυτό του αλλά και στους γύρω του, που δεν του φταίνε σε τίποτα κιόλας. Και να σας πω και ένα μυστικό; Η ανθρωπότητα γενικά αλλά και όλοι αυτοί που θεωρείτε ότι έχουν βάλει σαν στόχο “να μας στερήσουν τις προσωπικές μας ελευθερίες με το έτσι θέλω”, μια χαρά θα συνεχίσουν να υπάρχουν και χωρίς εμάς. Δεν τους «τιμωρούμε» έτσι λοιπόν.
Η «μαγκιά» επομένως είναι πρώτα απ’ όλα να παραμείνουμε ζωντανοί και υγιείς για να μπορούμε μετά να αντιμετωπίζουμε και τέτοιους κινδύνους όταν πραγματικά εμφανίζονται. Μόνο αν είμαστε υγιείς και ασφαλείς μπορούμε να πάρουμε πίσω στα χέρια μας τη ζωή που μας ανήκει. Από την άλλη, αν το καλοσκεφτείτε, καμία κυβέρνηση και κανένας πολιτικός δεν θέλει να γίνεται δυσάρεστος χωρίς λόγο διακινδυνεύοντας έτσι να «αυτοτιμωρηθεί» και να χάσει την χρυσή κουτάλα με το μέλι. Και δεν νομίζω ότι τόσες κυβερνήσεις διαφορετικών ιδεολογιών παγκοσμίως τα βρήκαν ξαφνικά μεταξύ τους και συνωμότησαν για να πλήξουν όλους εμάς.
Το αντίθετο μάλλον βλέπω να γίνεται. Βρήκαν πάλι βήμα διάφοροι επικίνδυνοι λαϊκιστές και καιροσκόποι. Στο κάτω κάτω της γραφής, υπάρχουν πάντα και οι εκλογές για να εκφράσει ο καθένας μας τις προτιμήσεις του αν δεν του αρέσει κάτι και αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε όλοι καθήκον να ψηφίζουμε ή να συμμετέχουμε στα κοινά. Τέλος, το επιχείρημα «δικό μου είναι το σώμα κι ότι θέλω το κάνω» μπορεί να ισχύει για πολλές άλλες περιπτώσεις αλλά για θέματα δημόσιας υγείας θα πρέπει να σκεφτούμε ότι και του συνανθρώπου μας το σώμα είναι δικό του και έχει επίσης το δικαίωμα να το προστατεύσει ανάλογα.
Ο Immanuel Kant πολύ σωστά έλεγε εξάλλου πως: «Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων».
4) «Ας το κάνουν πρώτα οι άλλοι…».
Ο ορισμός του συμφεροντολόγου. Ή αλλιώς, το παιχνίδι της «κολοκυθιάς». Δε νομίζω ότι χρειάζεται μεγαλύτερη επεξήγηση αυτό. Χώρια που αν σκεφτόντουσαν όλοι έτσι, στο τέλος δεν θα έκανε το εμβόλιο κανένας. Με τον τρόπο αυτό, ο ιός, που είναι ένας ζωντανός οργανισμός, θα συνέχιζε να μεταλλάσσεται προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να βρει ευκολότερα νέους ξενιστές για να επιβιώσει και πολύ απλά θα πέφταμε όλοι μαζί σε έναν ωραίο φαύλο κύκλο και δεν θα τελειώναμε ποτέ…
5) «Γιατί να κάνω το εμβόλιο μωρέ, αφού και οι εμβολιασμένοι κολλάνε τελικά…».
Εδώ υπάρχει ένα εμφανέστατο σφάλμα λογικής. Και μαθηματικών θα έλεγα επίσης… Γιατί για εμένα αυτό μεταφράζεται περίπου ως εξής: «όποιος κάνει εμβόλιο, έχει κάλυψη μόνο 90% και όχι 100%. Κι αφού κάποιοι από αυτούς που κάνουν το εμβόλιο τελικά κολλάνε, καλύτερα να μην το κάνω καθόλου. Δηλαδή καλύτερα να έχω 0% κάλυψη και να κολλήσω σχεδόν σίγουρα τον ιό και όλες τις παρενέργειές του παρά να έχω κάλυψη 90%, να προσέχω και να προσπαθώ να παραμείνω ασφαλής»… χμ… καταλαβαίνεται όλοι νομίζω ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα σε αυτή τη συλλογιστική ε;
6) «Οι επιστήμονες είναι πουλημένοι και τα παίρνουν» / «Οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις θέλουν να μας ξεκάνουν» / «υπάρχει συνομωσία για να ξεκάνουν τους γέρους».
Κι εδώ υπάρχουν μαζεμένα ένα σωρό σφάλματα λογικής. Επομένως η συντριπτική πλειοψηφία των επιστημόνων όλου του κόσμου συνωμότησε εναντίον μας ε; το ίδιο και οι γνωστοί και οι φίλοι μας που είναι γιατροί και έκαναν και το εμβόλιο στον εαυτό τους ΠΡΩΤΟΙ! Και το προτείνουν ανεπιφύλακτα και στους δικούς τους ανθρώπους.
Όλοι οι γιατροί είναι επίσης τόσο μαζόχες που έκαναν μια συνομωσία η οποία μόνο εξάντληση τους έχει αποφέρει με τόσα περιστατικά που αντιμετωπίζουν μέρα νύχτα εδώ και ενάμιση χρόνο. Θέλουν να ξεκάνουν και τους τους ηλικιωμένους που αυτή ήταν η ομάδα με τις μεγαλύτερες απώλειες πριν κυκλοφορήσουν τα εμβόλια. Και το κάνουν ξεκινώντας τον εμβολιασμό από την ηλικία των… 12! (πολύ σύντομα μάλιστα, θα δοθεί άδεια, στις Η.Π.Α. τουλάχιστον, ώστε να μπορούν να γίνονται εμβολιασμοί από την ηλικία των 5 κιόλας).
7) «τα εμβόλια είναι ακόμα πειραματικά».
Ο μόνος προβληματισμός που θα μπορούσα προσωπικά να θεωρήσω σοβαρότερο σε σχέση με τους υπόλοιπους. ΟΜΩΣ: εδώ και λίγες μέρες έχει δοθεί ήδη ΚΑΝΟΝΙΚΗ άδεια (στις ΗΠΑ για αρχή) για την χρήση του εμβολίου της Pfizer προς το παρόν. Χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η όλη κατάσταση ήταν υπερεπείγουσα.
Μέχρι τώρα, έχουν χάσει τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι (ανάμεσα σ’ αυτούς και άνθρωποι που γνώριζα προσωπικά), παρά τα σκληρά και πρωτοφανή μέτρα που έχουν ληφθεί παγκοσμίως. Επίσης, με μια απλή ανάλυση κινδύνου, οι πιθανότητες να πάθει κάποιος κάτι από το εμβόλιο είναι πολύ μικρότερες από την πιθανότητα να κολλήσει κορονοϊό, να πάθει επιπλοκές εξαιτίας αυτού ή ακόμα και να πεθάνει. Οπότε για εμένα τουλάχιστον δεν υπήρξε ποτέ κάποιο δίλημμα στο να κάνω το εμβόλιο ή να μην το κάνω. Ρώτησα τους γιατρούς μου, πήρα την συγκατάθεσή τους για τυχόν αντενδείξεις και τέλος.
8 ) «Φοβάμαι να κάνω το εμβόλιο»…
ο φόβος είναι λογικό συναίσθημα, ιδίως σε τόσο πρωτόγνωρες καταστάσεις… όμως και πάλι σκέφτομαι ότι: αφού το έκανα εγώ που έχω περάσει όλα αυτά τα σοβαρότατα προβλήματα υγείας κι αφού το κάνουν πρώτες πρώτες κιόλας οι ευπαθείς ομάδες που έχουν εξ’ ορισμού σοβαρά προβλήματα υγείας, γιατί να φοβόσαστε εσείς που σίγουρα ο οργανισμός σας είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση; Εξάλλου μπορείτε πάντα να συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας γιατρό και αν σας το προτείνει, να κάνετε και όλους τους απαραίτητους ελέγχους που τυχόν χρειάζονται.
9) Διάφοροι Τσιτσιπάδες με νοοτροπία «έλα μωρέ, είμαι νέος και γερός, δεν πρόκειται να πάθω τίποτα, γιατί να εμβολιαστώ και να το διακινδυνεύσω;».
Σ’ αυτό έχουν απαντήσει ήδη αρμοδίως ειδικοί λοιμωξιολόγοι. Αυτό που έχω να πω εγώ μόνο είναι ότι κανένας μας δεν είναι άτρωτος. Και τίποτα δεν είναι «μόνο για τους άλλους». Εμένα ο καρκίνος με βρήκε στα 39, πάνω στην ακμή μου. Ούτε κι εγώ το περίμενα τότε εννοείται γιατί μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα την ψευδαίσθηση ότι ήμουν άτρωτος. Ήρθε όμως. Και δεν με ρώτησε κιόλας.
10) «Εγώ δεν πιστεύω/ακούω/ενημερώνομαι από τα συστημικά μέσα.
Είναι όλοι τους πουλημένοι. Ενημερώνομαι μόνο από «έγκυρα» και «ψαγμένα» εναλλακτικά μέσα / από το Facebook / τον Τράγκα / τον Πετράκο». Λοιπόν, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Που σημαίνει ότι δεν πιστεύουμε όλοι απαραίτητα στα ίδια πράγματα σε θέματα ιδεολογίας, θρησκείας, στάσης ζωής κλπ.
Μοιραία, το ίδιο συμβαίνει και με τους δημοσιογράφους που εργάζονται σ’ αυτά. Κάθε μέσο, απευθύνεται λοιπόν στο κοινό του. Αν το κοινό αντιπροσωπεύει μεγάλες πλειοψηφίες, τότε το μέσο, θέλοντας και μη, είναι mainstream και αυτοδικαίως αποτελεί μέρος του συστήματος. Φυσικά και υπάρχουν κι άλλα μέσα που καλύπτουν και τις υπόλοιπες απόψεις και πρέπει να υπάρχουν.
Για όλα αυτά τα μέσα όμως, πρέπει κατά τη γνώμη μου να πληρούνται δύο τουλάχιστον απαραίτητες και βασικές προϋποθέσεις. Οι άνθρωποι που εργάζονται σ’ αυτά να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να κρίνουν και να ελέγχουν την εκάστοτε εξουσία και τα πεπραγμένα της και κυρίως, να διασταυρώνουν αυτά που λένε και γράφουν και όχι να εκμεταλλεύονται καιροσκοπικά διάφορες καταστάσεις για την τηλεθέαση, την αναγνωσιμότητα, την ακροαματικότητα ή απλά επειδή δέχονται και εκτελούν «εντολές».
Οπότε είναι θεμιτό και άκρως απαραίτητο να υπάρχει πολυφωνία που εξασφαλίζει την δημοκρατία, τον πλουραλισμό, τον σωστό έλεγχο και την πολύπλευρη ενημέρωση από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Ο Πετράκος όμως; Ουσιαστικά έχει φτάσει στο σημείο να ηγείται ενός ολόκληρου ιδιότυπου κινήματος και να εκφέρει επιστημονικές απόψεις ενώ είναι ολοφάνερο ότι δεν πληροί καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις.
Πρώτα απ’ όλα μιλάει και κάνει αναλύσεις για σοβαρότατα θέματα υγείας χωρίς να διαθέτει καν τις βασικές από τις απαραίτητες γνώσεις. Οι δε αναλύσεις του δεν μπορούν να σταθούν επιστημονικά. Και σ’ αυτό θα επικαλεστώ την κύρια ιδιότητά μου ως οικονομολόγος. Τα στατιστικά στοιχεία που χρησιμοποιεί για παράδειγμα δεν είναι ένα τόσο απλό εργαλείο όσο φαίνεται.
Δεν παίρνεις απλά 10 αριθμούς, τους προσθέτεις και τους διαιρείς δια του 10, βγάζεις τον μέσο όρο και μετά κάνεις μια αυτοσχέδια ανάλυση από το μυαλό σου.
Πρέπει να ξέρεις να κάνεις σωστή προετοιμασία και μελέτη. Να συλλέξεις σωστά και αντιπροσωπευτικά στοιχεία και δείγματα. Να αφαιρέσεις τις ακραίες τιμές και άλλα πολλά. Στο τέλος αυτών, πρέπει να κάνεις ανάλυση με βάση επιστημονικά κριτήρια και θεωρίες κι όχι αυτά τα άλματα λογικής που άκουγα στα βίντεό του. Επίσης, δεν γίνεται να «μεταφέρει» κανείς αυτούσιες πρακτικές και συστήματα από μια χώρα σε μια άλλη που έχει διαφορετική νοοτροπία, διαφορετικό υπόβαθρο και υποδομές, διαφορετικό πολιτικό σύστημα κλπ.
Γιατί πολύ απλά δεν είναι το ίδιο. Ακόμα περισσότερο, οι λοιμωξιολόγοι, όπως και όλοι οι υπόλοιποι γιατροί και επιστήμονες, βασίζουν πάντα αυτά που λένε σε επιστημονικές μελέτες, σε εξειδικευμένα άρθρα που δημοσιεύονται σε ειδικά περιοδικά που κρίνονται για την αξιοπιστία τους από εγνωσμένης αξίας κριτές και έχουν φάει όλη τους τη ζωή στο να ερευνούν, να μελετούν και να αξιολογούν τις πιό πρόσφατες εξελίξεις στην επιστήμη τους. Ο Πετράκος από την άλλη παρουσιάζει στοιχεία προφανώς αυτοσχέδια, χωρίς κάποια μέθοδο και αξιολόγηση.
Γενικώς, σε περιόδους κρίσεων πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα βρίσκουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την απελπισία και την ευπιστία των συνανθρώπων τους είτε για να αποκτήσουν χρήματα ή φήμη και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα τους πιστεύουν. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στο παρελθόν το περιβόητο «νερό του Καματερού» ή η «Αγία» Αθανασία του Αιγάλεω.
Αυτά είχα να πω λοιπόν. Κατανοώ ότι το κείμενο αυτό ήταν μακροσκελέστατο και κουραστικό και γι’ αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα όσους από εσάς είχατε τόση υπομονή ώστε να διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές.
Ήθελα απλά να βγάλω κι εγώ από μέσα μου όλες τις σκέψεις που έκανα σχετικά από την αρχή της πανδημίας. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να το κάνω. Δεν είμαι λοιμωξιολόγος, ούτε ειδικός και σίγουρα ούτε αποσκοπώ σε κάτι. Θα ήμουν όμως τρισευτυχισμένος αν έστω και ένας από εσάς που είσαστε ακόμα αναποφάσιστοι αλλάξει γνώμη. Λόγω όλων αυτών που έχω περάσει, δεν θέλω να βλέπω ανθρώπους να αρρωσταίνουν, να βασανίζονται και ακόμα χειρότερα να πεθαίνουν και μάλιστα χωρίς λόγο. Στεναχωριέμαι αφάνταστα.
Η ζωή μας και η υγεία μας είναι μοναδική και γι’ αυτό τον λόγο πολύτιμη. Γι’ αυτό πρέπει να την προστατεύουμε. Και την δική μας και των άλλων. Καμία ζωή δεν περισσεύει και κανένας δεν πρέπει να παίζει με τέτοια θέματα.
Το φθινόπωρο είναι πολύ κοντά. Οι αδειούχοι σιγά σιγά θα επιστρέψουν στις εργασίες τους και τα σχολεία λογικά θα ξανανοίξουν. Ας κάνουμε λοιπόν όλοι αυτό που πρέπει, για να μην έχουμε πάλι δυσάρεστα για όλους μέτρα και κυρίως για να μην έχουμε άλλα θύματα. Εγώ, και με την τρίτη δόση ιδίως, θα αισθάνομαι ακόμα πιο ασφαλής. Εντούτοις θα συνεχίσω εννοείται να τηρώ όλα τα μέτρα προστασίας για όσο κριθεί απαραίτητο, τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για όλους τους υπόλοιπους.
Φωτογραφία: Αυτοπορτέτο, 5/7/2014, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου για την δεύτερη μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Βασίλης Καπράλος