“Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα..”.
Ένα πραγματικό διαμάντι που σε συγκινεί και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές, με ανθρώπους αλλιώτικους…
Η θεσπέσια μουσική του φέρει τη σφραγίδα του μεγάλου ταλέντου του Κώστα Γιαννίδη, που για την Σοφία Βέμπο και μόνο έκανε την υπέρβαση να μην γράφει μόνο Τανγκό όπως απαιτούσαν τότε οι περιστάσεις.
Το Πόσο λυπάμαι είναι από εκείνα τα τραγούδια που δεν παλιώνουν ποτέ. Που θα σιγοψιθυρίζουν τους στίχους τους και οι επόμενες γενιές…
Από όλους όσους διασκεύασαν το “Πόσο λυπάμαι” ίσως αξίζει να γίνει ειδική μνεία στους Imam Baildi. Είναι ιδιαίτερα όμορφο..