Πώς να αντιμετωπίσετε ένα παιδί με αυτισμό.

Ο Ανιψιός μου, Kάρσον, είναι μόλις 9 μήνες μεγαλύτερος από γιο μου, Μπράντον.

Όταν ήταν και τα δύο μωρά, είχανε τεράστια διαφορά ηλικίας. Όταν ο Μπράντον είχε μόλις γεννηθεί, ο Κάρσον είχε αρχίσει ήδη να μπουσουλάει γύρω γύρω. Όταν ο Μπράντον ήταν μόλις λίγων μηνών, ο Κάρσον περπατούσε με λίγα λόγια. Ήταν πάντα πολύ μπροστά από τον Μπράντον αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο. Υπάρχει μία μεγάλη διαφορά μεταξύ τους.

Όταν Μπράντον άρχισε να δείχνει σημάδια αυτισμού, η καθυστέρηση γινότανε όλο και πιο εμφανής. Τώρα ο Μπράντον είναι σχεδόν 3 μιση, και ο Κάρσον είναι 4 ετών και δυο μήνών. Ο Kάρσον είναι ένας θαυμάσιος ξάδελφος. Είναι ένα όμορφο παιδί, μέσα και έξω. Δείχνει τεράστια υπομονή με τον Μπράντον, ο οποίος έχει πρόβλημα στην κοινωνική συναναστροφή με τους συνομηλίκους του. Ο Κάρσον προσπαθεί τόσο σκληρά για να παίξει με τον Μπράντον αλλά πολλές φορές τον αγνοεί. Έχουν μάθει να παίζουνε με έναν δικό τους τρόπο και να συνυπάρχουνε. Υπάρχει συμπόνια και αποδοχή !

Ο Κάρσον κατανοεί πλήρως την αγάπη του Μπράντον προς εκείνον. Βάζει το χέρι του γύρω από τον Κάρσον και το κρατάει εκεί. Αυτό είναι ένδειξη της αγάπης του με τον δικό του τρόπο. Είναι το πώς ο Μπράντον λέει, «Σ ‘αγαπώ, Κάρσον».

Ο Κάρσον είναι προστατευτικός με τον Μπράντον και αυτό του βγαίνει εντελώς φυσικά.

Ο Kάρσον δεν μπορεί να κατανοήσει την έννοια του αυτισμού, αλλά ξέρει ότι ο Μπράντον είναι διαφορετικός. Καταλαβαίνει ότι θέλει ειδική μεταχείριση τον και αγκαλιάζει με τον δικό του τρόπο.

Αν θέλετε να ξέρετε πώς να θεραπεύσετε ένα παιδί με αυτισμό, απλά παρατηρήστε τον ανιψιό μου Θα σας δείξει. Από όταν ήτανε 3 ετών, αυτό το παιδί έχει καταφέρει πράγματα που πολλοί ενήλικες δεν έχουν καταφέρει.

10 πράγματα που θα ήθελα να ξέρω ως γονέας

Κακουδάκη Αλεξάνδρα ,Ψυχολόγος,BSc Ψυχολογία MSc

1. Είστε ο/η καλύτερος/η ειδικός του παιδιού σας. Κανένας άλλος δεν είναι . Ούτε ο γιατρός, ούτε ο δάσκαλος, ούτε ο νευρολόγος του και σίγουρα όχι η θεία Καίτη που μεγάλωσε δέκα παιδιά μόνη της! Ακούστε τί έχουν να σας πουν όλοι αυτοί με σεβασμό, αλλά να θυμάστε ότι είναι ειδικοί στη δική τους “σφαίρα”, όχι στη δική σας. Όλοι αυτοί (θεραπευτές, οικογένεια, φίλοι), πηγαίνουν σπίτι τους στο τέλος της μέρας. Εσείς είστε αυτός/ή που βρίσκεστε μέσα στην κατάσταση όλη την ώρα και γνωρίζετε το παιδί σας καλύτερα από τον καθένα.

2. Είστε γονέας ενός παιδιού, δεν θεραπεύετε ένα σύμπλεγμα “συμπτωμάτων”. Όταν το παιδί σας λάβει την διάγνωση, θα ακούσετε ένα σωρό πράγματα που δεν μπορεί να κάνει. Μην ξεχνάτε όμως ότι πίσω από την ταμπέλα “ειδικές ανάγκες”, βρίσκεται το ίδιο υπέροχο παιδί που είχατε πριν την διάγνωση, το οποίο χρειάζεται καθοδήγηση και αγάπη. Λέγεται συχνά στην κοινότητα ατόμων αυτισμό και των γονέων τους ότι “Αν έχεις γνωρίσει ένα άτομο με αυτισμό, τότε έχεις γνωρίσει ΕΝΑ άτομο με αυτισμό”. Το παιδί σας είναι μοναδικό. Εννοείται ότι θα ψάξετε και θα ψάχνετε συνέχεια για νέες θεραπείες, αλλά μην ξεχάσετε να απολαύσετε τον χρόνο μαζί του τώρα, γιατί δεν θα είναι παιδί για πάντα. Μην αφήσετε τους φόβους σας για το μέλλον να επισκιάσουν και να καταπνίξουν τις ευχάριστες στιγμές του τώρα.

3. Οι άνθρωποι θα κοιτάζουν και θα “καρφώνουν”. Θα σας κατατρώει στην αρχή. Είναι φυσικό να νιώθετε άβολα, αγανακτισμένος/η, ακόμα και ταπεινωμένος/η. Είναι επίσης φυσικό ένστικτο των ανθρώπων να κοιτούν οτιδήποτε είναι εκτός των συνηθισμένων. Η ιδιόμορφη συμπεριφορά του παιδιού σας δημόσια θα τραβήξει προσοχή. Και τί με αυτό; Σταματήστε να σας νοιάζει τόσο πολύ. Ποιός νοιάζεται τί σκέφτεται ένας άγνωστος; Και σας εγγυούμαι το εξής: Θα μάθετε να μην κρίνεις ΠΟΤΕ, μα ποτέ, τα παιδιά άλλων γονέων που συμπεριφέρονται “περίεργα” δημόσια. Εν τέλει, θα μάθετε να χειρίζεστε τις ακατάλληλες ερωτήσεις των ανθρώπων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς αιφνιδιάστηκα όταν σε μία κοινωνική συνάντηση πριν από πολλά χρόνια με ρώτησε απότομα ένας συγγενής “Υπάρχει ελπίδα για τον γιο σου;”. Μερικές φορές οι άνθρωποι θα υποθέσουν ότι δεν προσπαθείτε αρκετά. Ή θα σας προσφέρουν δικές τους συμβουλές ή θα σας αποκαλύψουν την τελευταία θαυματουργή θεραπεία. Το χειρότερο, θα τα κάνουν όλα αυτά, με το παιδί σας να είναι μπροστά και να ακούει. Μην τους αφήνετε. Και μην το κάνετε και εσείς. Το παιδί σας μπορεί (ακόμα) να μην έχει αναπτύξει τον λόγο του, αλλά τα αυτιά του δουλεύουν εξαιρετικά.

4. Προσέχετε τον εαυτό σας. Αλήθεια. Δεν λέω να πάτε ένα εξωτικό ταξίδι στις Μπαχάμες. Μία πρόσφατη έρευνα βρήκε ότι οι μητέρες παιδιών με αυτισμό έχουν επίπεδα άγχους παρόμοια με τους στρατιώτες στο πεδίο μάχης. Ξέρω ότι θα κάνατε τα πάντα για το παιδί σας, αλλά είστε και εσείς σημαντικός/ή και δεν κάνετε σε κανέναν καλό αν σε είστε υγιής και δυνατός/ή. Σωματικά και ψυχικά. Τα φάρμακα (σ.μτφ. η ψυχοθεραπεία και οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί) υπάρχουν για κάποιο λόγο. Όχι για το παιδί σας. Για εσάς. Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια, αν την χρειάζεστε, Γιατί, όπως όλοι οι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες ξέρουν, πρέπει να ζήσουμε για πάντα…

5. Θα γνωρίσετε κάποια από τα καλύτερα άτομα, που ποτέ δεν θέλατε να ξέρετε. Οι άλλοι γονείς παιδιών με ειδικές ανάγκες, όχι μόνο θα επιβεβαιώσουν τα οποιαδήποτε συναισθήματά σας και θα σας στηρίξουν, αλλά θα είναι και η καλύτερη πηγή πληροφοριών. Είναι οι μοναδικοί, που πραγματικά σας καταλαβαίνουν. Αγκαλιάστε τους σαν συνταξιδιώτες – είναι η σανίδα σωτηρίας σας. Ειδικά κάποιο σοφοί και πιο… ιδιαίτεροι. Η αίσθηση του χιούμορ τους θα σας σώσει.

6. Εσείς και ο/η σύντροφός σου ή σύζυγος σου ή σημαντικός/η άλλος/η σας είστε ομάδα.Το παιδί σας δεν έχει κανέναν άλλο να το αγαπάει περισσότερο. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι το να μεγαλώνετε ένα παιδί με αναπηρία είναι αγχογόνο, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη να δουλεύετε μαζί με τον/ην σύντροφό σας. Τα συναισθήματα μπορούν να κορυφωθούν, μπορεί να αντιδράσετε διαφορετικά στην διάγνωση ή να διαφωνήσετε σε μία θεραπεία. Μην εστιάζετε σε αυτά που θα μπορούσατε να έχετε, αλλά σε αυτά που έχετε μαζί. “Ελέγχετε” πώς είναι ο άλλος συχνά και συνεχίστε να μιλάτε για το πώς νιώθετε και πώς βιώνετε την κατάσταση.

7. Επικεντρωθείτε στα άλλα παιδιά σας. Όταν ένα παιδί διαγνωστεί με σημαντικό αναπτυξιακό πρόβλημα, επηρεάζει την ζωή κάθε ατόμου στην οικογένεια. Μπορεί να χρειάζεται τεράστια προσαρμογή από τα αδέλφια. Βρείτε τρόπου, ώστε τακτικά να τους δίνετε την αμέριστη προσοχή σας. Επιτρέψτε τους να εκφράσουν πλήρως όλα τα τους τα συναισθήματα με δικά τους λόγια.

8. Θα υπάρξουν άνθρωποι που θα σας πουν ότι ο αυτισμός είναι δώρο. Ή ότι ο Θεός, σε επέλεξε να είσαι γονέας παιδιού με ειδικές ανάγκες για κάποιο λόγο. Μην τους πιστεύετε. Δεν είστε μοναδικοί, ούτε επιλεχθήκατε. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι γίνεστε δυνατότεροι για να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις και απλά κάνετε ότι θα έκανε και οποιοσδήποτε καλός γονέας: δίνετε στο παιδί σας οτιδήποτε χρειάζεται για να “ανθίσει”. Ο γιος μου έχει πολλές δυνατότητας και πολλά πλεονεκτήματα. Είναι ζεστός, αστείος και με κατανόηση, έχει φανταστική μήνη και είναι εξαιρετικός με τα video games. Αλλά δεν θα σας πω ψέματα. Τα πρώτα χρόνια ήταν τρομακτικά και σκληρά. Φτάνει τα 20 τώρα. Η αναπηρία του δεν είναι δώρο. Δώρο είναι η χαρά που μας δίνει ο ίδιος και ο μεγαλύτερος αδελφός του.

9. Γιορτάστε τα επιτεύγματα του παιδιού σας, άσχετα με το πόσο διαφορετικά ή πιο “αργά” είναι σε σχέση με αυτά των αδελφών του, των συνομηλίκων του, των συγγενών του και των δικών σας παιδικών μνημών ή των ονείρων και των προσδοκιών που είχατε πριν το παιδί σας γεννηθεί. Θα υπάρχουν πολλά επιτεύγματα. Περιμέναμε για πολλά χρόνια να ακούσουμε την πρώτη πρόταση του γιου μας και ήταν ένα διαμάντι: “Μαμά, αγκάλιασέ με!”. Το παιδί σας θα σας εκπλήσσει και θα σας χαροποιεί και ποτέ δεν θα πάρετε αυτά τα δύσκολα (για να τα πετύχει κανείς) αναπτυξιακά στάδια ως δεδομένα.

10. Θα μάθετε με απόλυτη σιγουριά, τι έχει περισσότερη σημασία στη ζωή. Το να είστε γονείς ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες θα σας μάθει υπομονή. Ταπεινότητα. Αποφασιστικότητα. Ελαστικότητα. Αποδοχή. Θα αγαπάτε το πολύτιμο, όμορφο παιδί σας πολύ περισσότερο από όσο είχατε ποτέ φανταστεί.

Η αρχική ανάρτηση βρίσκεται στο Kveller.com και είναι μέρος αρθρών για τον Εβραϊκό Μήνα Ευαισθητοποίησης στην αναπηρία.

* Επιμέλεια :Μαρία Κρεμμύδα

 

Γ.Δ