Το συγκεκριμένο θέμα τριγυρίζει στο μυαλό μου εδώ αρκετές εβδομάδες. Θέλεις γιατί ένα ξεκαθάρισμα καλό είναι να συμβαίνει; Θέλεις ότι εγώ το κάνω συχνά-πυκνά και μόνο καλύτερα νιώθω;
Σκεφτόμουν: αν το βάλω σε δυο κόλλες χαρτί, θα βοηθήσω κάποιον με τη γνώμη και τη στάση ζωής μου; Μέχρι χθες βραδύ που μιλώντας με δυο φιλικά πρόσωπα, τους ανέφερα πως απομάκρυνα κάποια πρόσωπα από τη ζωή μου και γιατί. Δεν ξαφνιάστηκαν γιατί γνωρίζουν πως είναι μια κίνηση που εφαρμόζω ανά διαστήματα.
Σε μια εποχή που η ζωή μας όμως είναι εκτεθειμένη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχεις το κουράγιο να αφαιρέσεις άτομα; Ειδικά αν είναι άτομα που γνωρίζεις και εκτός κοινωνικών εφαρμογών όπως το Facebook και το Instagram.
Αφαιρείς κόσμο από τη ζωή σου για να μπορέσεις εσύ να νιώσεις καλύτερα; Η σκέφτεσαι ότι μπορεί να το πάρουν στραβά, να νευριάσουν, να σου στείλουν κάποιο μήνυμα ζητώντας τα ρέστα; Ακόμα χειροτέρα να σε πάρουν τηλέφωνο και να ζητήσουν εξηγήσεις.
Είναι ο κύριος λόγος που αρκετοί δεν το κάνουν, για να αποφύγουν αυτή ακριβώς την άβολη, άκομψη και όμως αναγκαία κατάσταση. Είναι ένας από τους λόγους που κάποια άτομα δεν έχουν κανένα λογαριασμό σε κανένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Αν ήταν παλιότερα, τα διέγραψαν όλα και γυρίσαν στα παραδοσιακά μέσα, δηλαδή το τηλέφωνο και τα μηνύματα μόνο. Οι ίδιοι δηλώνουν πιο ήρεμοι οπότε προφανώς και ακολουθήσαν το σωστό δρόμο για αυτους.
Πως ξεκίνησαν όλα;
Μέσα από τις εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουμε και μερικοί αναπνέουν κιόλας. Όταν ξεκίνησαν τα πρώτα μέσα ήταν για όλους μας που ασχολούμαστε με το διαδίκτυο ένας ολόκληρος νέος κόσμος. Μπορεί να μην έχει την ίδια φρεσκάδα σήμερα, όμως 25 χρονιά πριν ήταν το σπάσιμο του φράγματος της κοινωνικοποίησης όπως τη γνωρίζαμε. ICQ, AOL, Yahoo MSN messenger, MySpace, LinkedIn, Hi5, Skype, είναι τα κυριότερα που έκαναν την εμφάνιση τους αρκετά νωρίτερα από το Facebook.
Μέχρι και σήμερα παραμένει το πιο δημοφιλές μέσο, που αρκετοί αγαπούν να το μισούν. Η αλήθεια είναι όμως πως ένωσε εκατομμύρια χρήστες, έφερε κοντά ανθρώπους που δεν είχαν την άνεση να γνωριστούν με άλλο τρόπο.
Κατάφερε ότι κανένα άλλο μέσο, να υπάρχει μέχρι και σήμερα παρά τις συνεχόμενες αλλαγές. Ήταν το μέσο που έγινε το εφαλτήριο για να προκύψουν φράσεις όπως: κάνε με φίλο, θέλεις να γίνουμε φίλοι στο Facebook. Κάτι που αργότερα οδήγησε στις δραματικότερες φράσεις, ειδικά μετα από καυγάδες και χωρισμούς όπως: με έσβησε, με διέγραψε από το Facebook.
Γιατί φοβόμαστε τόσο τη διαγραφή;
Είναι ο λόγος που εταιρίες και επαγγελματίες δηλώνουν πως καλό είναι να μη συνάπτουμε σχέσεις μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προς αποφυγή τριβής και παρεξηγήσεων. Και αν επαγγελματικά αυτό είναι θεμιτό ή έστω συζητήσιμο, στην προσωπική μας ζωή, γιατί φοβόμαστε τόσο τη διαγραφή; Μήπως ήρθε η ώρα να κανονικοποιήσουμε το να αφαιρούμε άτομα από τη ψηφιακή ζωή μας; Δουλεύω για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με τη Μαρία και τον Παύλο(τυχαία τα ονόματα). Αποχωρούν ή αποχωρώ από εκείνο το χώρο εργασίας.
Είχαμε γίνει φίλοι στα κοινωνικά δίκτυα εξαιτίας κάποιων κοινών εκδηλώσεων που παραβρεθήκαμε. Ή επειδή κάναμε παρέα τότε, όμως πέρασαν 10 χρόνια που δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Στις αρχές λέγαμε χρόνια πολλά στις γιορτές όμως ξέφτισε και αυτό.
Έχω λόγο να τους κρατάω ακόμα στη ζωή μου; Ειδικά αν νιώθω ότι μέσα από τις δημοσιεύσεις τους είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι και κοσμοθεωρίες; Όταν εγώ είμαι ενεργός στα μέσα, δημοσιεύω αρκετό υλικό από εκδηλώσεις, γιορτές, φωτογραφίες και δράσεις μου. Ενώ οι ίδιοι δε το κάνουν ποτέ; Παρατηρώ ότι βλέπουν σχεδόν πάντα τις ιστορίες μου αλλά δεν αντιδρούν ποτέ.
Ούτε ένα σημάδι αν συμφωνούν, διαφωνούν ή αδιαφορούν. Τι κάνω εγώ προσωπικά; Τους διαγραφώ, χωρίς κακίες, χωρίς υπερβολές. Δεν έχουμε πλέον κάτι να πούμε, οι ζωές μας δεν συναντιόνται ούτε καν διαδικτυακά. Δε στράβωσα, δε μαλώσαμε, δεν τους κρατάω κακίες. Απλώς δεν μου κάνουν πλέον. Ίσως δεν τους κάνω και εγώ όμως δεν έχουν το θάρρος ή το σκεπτικό της διαγράφης.
Έχω άτομα που ενώ γνωρίζω στην κοινωνική μου ζωή, κάνουν ακριβώς όσα σας περιέγραψα: είναι θεατές της ζωής μου. Πατάνε ίσως και κάποια likes, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχω κανένα θέμα να τους διαγράψω και σας παροτρύνω να κάνετε το ίδιο, αν νιώθετε πως σας παρακολουθούν χωρίς καμία άλλη προσφορά.
Εκτός εάν θέλετε να έχετε μεγάλο κοινό να σας βλέπει. Δικαίωμα σας. Τη διαγραφή όμως μην τη φοβάστε. Με την ίδια ευκολία που ενωθήκατε, μπορείτε να χωρίσετε κιόλας. Δεν υπογράψατε ούτε σύμφωνο συμβίωσης, ούτε παντρευτήκατε. Η ψυχική σας υγεία και ηρεμία είναι πάνω από όλα. Εάν είναι να διστάζουμε να πούμε κάτι, γιατί κάποιος θα το δει και τι θα σκεφτεί, τότε αυτός που περισσεύει είναι αυτός ο κάποιος.
Με τόση ευκολία διώχνεις τους ανθρώπους από τη ζωή σου;
Κάποιος θα σκεφτεί και πάλι πως υπήρξα άδικος. Ότι τους χρησιμοποίησα και όταν πλέον δεν εχουν τι να μου προσφέρουν τους σβήνω. Η απάντηση μου είναι καθετή, είναι ναι. Όπως το ίδιο έκαναν και εκείνοι, για αυτό και δεν έχουμε επαφές. Για να σβήσω κάποιους από τη ζωή μου, όχι τα δίκτυα μόνο, σημαίνει πως έδωσα ευκαιρίες. Όσο πιο σημαντική η σχέση τόσο περισσότερες ευκαιρίες.
Περίμενα ένα τηλεφώνημα στα γενέθλια μου όπως έπραξα και εγώ. Περίμενα μια σκέψη παραπάνω, όπως έκανα εγώ όταν είχαν ανάγκη. Ήθελα ένα χαμόγελο στη χαρά μου, όπως χαμογέλασα μαζί τους στη δική τους χαρά. Απαιτώ το ίδιο ενδιαφέρον που έδειξα εγώ, αν δεν το παίρνω πίσω, δικαίως τότε τους λέω αντίο.
Δεν είναι θέμα ευκολίας, είναι θέμα ορίων στη ζωή μας. Δε χρωστάμε τίποτα σε κανέναν. Έχουμε μια ζωή για να τη ζήσουμε με σεβασμό, αξιοπρέπεια και με τα όρια που έχει ο καθένας μας. Ούτε που με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος, συνήθως κάνουν τα χειροτέρα στις ζωές τους. Θα έπρεπε να σας ενδιαφέρει τι σας κάνει να αισθάνεστε καλά το πρωί όταν ξυπνάτε και το βράδυ να κοιμάστε ήσυχοι.
Ακόμα και αν μετανιώσετε για μια κίνηση, μπορείτε πάντα να τη διορθώσετε με μια απολογία και μια εξήγηση. Αν δεν έχετε το θάρρος να το κάνετε, ήρθε η ώρα να σκύψετε βαθιά μέσα σας, στην πηγή του εγωισμού σας.
Ποιους έχασα εγώ όταν έβαλα όρια στη ζωή μου; Κανέναν και καμία που άξιζε να μείνει, γιατί όσοι αξίζαν ξαναγυρίσαν ή ξαναγύρισα εγώ. Βρήκαμε το θάρρος και προσπεράσαμε ή συγχωρέσαμε. Σίγουρα όμως δεν έχασα τους κουτσομπόληδες των κοινωνικών δικτυών που παρακολουθούσαν τη ζωή μου λες και ήταν καθημερινό σήριαλ.
Δεν έχασα πρώην γνωστούς, συνεργάτες, συγγενείς, τυχαίους ανθρώπους που έκαναν ένα πέρασμα. Την οικογένεια μου την έφτιαξα και τη φτιάχνω μόνος μου με όσους επιλεγώ να είναι κοντά μου. Δεν την ορίζει το πιστοποιητικό γεννήσεως μου.
Έχουμε μια ζωή μόνο αγαπητοί μου αναγνώστες, αξίζει να τη σπαταλήσετε έτσι; Διώξτε κόσμο για να ανοίξετε χώρο ώστε να περάσουν νέοι και υπέροχοι άνθρωποι στη ζωή σας. Κόψτε τα βαρίδια για να ανεβείτε ψηλά.
Φαινομενικά μπορεί να σας παρέχουν μια ασφάλεια γιατί ξέρετε τι να περιμένετε. Όμως είναι οι ανασφάλειες που σας κρατάνε μαζί. Κόψτε το γόρδιο δεσμό με τους λάθος ανθρώπους για μπει φρέσκος αέρας, να πάρετε ανάσα και εσείς. Ειδάλλως μην αναρωτιέστε γιατί οι ζωές μας πηγαίνουν τόσο άσχημα, όταν τριγύρω σας έχετε φτιάξει ένα τσίρκο.
Σύνταξη, επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας
Email επικοινωνίας: iliasvogiatzis@gmail.com