Ο Ισπανός ποδοσφαιριστής Ρούμπεν Νόβα έμεινε παραπληγικός έπειτα από ατύχημα που είχε με τη μηχανή του, όμως βρήκε ένα νέο πάθος στη ζωή του.
Η ζωή έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι στον Ρούμπεν Νόβα, έναν ποδοσφαιριστή από τη Μαγιόρκα, πέρυσι το καλοκαίρι.
Στις 10 Ιουλίου του 2020 είχε ένα ατύχημα με τη μηχανή του στη γενέτειρά του που τον άφησε παραπληγικό.
Όμως, ο Ρούμπεν δεν το έβαλε κάτω και μετά το ποδόσφαιρο, ανακάλυψε το νέο του πάθος, το μπάντμιντον για ΑμεΑ, σε μια ιστορία που δείχνει πως η όρεξη για ζωή δεν σταματά ούτε με κάτι τόσο τραγικό όσο ένα σοβαρό ατύχημα.
«Δεν έτρεχα, πήγαινα με 50-60, όμως δεν πρόσεξα σε μια στροφή» λέει ο Ρούμπεν, που εκτοξεύτηκε με τη μηχανή έξω από τον δρόμο, πέφτοντας από έναν γκρεμό 3-4 μέτρων με αποτέλεσμα να πάθει ανεπανόρθωτη ζημιά στη σπονδυλική του στήλη. Το κάταγμα στον σπόνδυλο D-4 τον άφησε ανάπηρο από τη μέση και κάτω.
Το ατύχημα τα άλλαξε όλα
Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του ατυχήματος από τον ίδιο.
«Με το που έπεσα, κατάλαβα πως έπαθα κάτι σοβαρό, καθώς προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα. Θέλησα να πάρω το κινητό μου από την τσέπη και τα κατάφερα, όμως δεν είχα σήμα.
Ξεκίνησα να ουρλιάζω για βοήθεια κι έπειτα από λίγο εμφανίστηκε ένας άνδρας που έμενε κοντά και ειδοποίησε το ασθενοφόρο. Ήταν πραγματικά ο φύλακας άγγελός μου, καθώς στο σημείο που είχα πέσει δεν θα με έβρισκε κανείς», ανέφερε ο Ρούμπεν.
Γιατί νιώθει τυχερός
«Έπεσα δίπλα σε ένα δένδρο και θα μπορούσα να είχα πέσει πάνω του και να είχα σπάσει το κεφάλι και τον λαιμό μου, όχι μόνο τη μέση. Θα μπορούσα να είχα μείνει “φυτό” ή να πεθάνω. Είμαι καλά. Τώρα τα κάνω όλα μόνος μου και ήμουν τυχερός» εξηγεί ο πρώην ποδοσφαιριστής.
Έπειτα από δέκα μέρες στην Εντατική και άλλες τρεις στον θάλαμο, μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Παραπληγικών στο Τολέδο.
«Από την αρχή το πήρα θετικά. Ήξερα τι είχα πάθει και πως δεν θα ξαναπερπατήσω, καθώς ήμουν ξαπλωμένος για τρεις εβδομάδες σε πλήρη ακινησία, όμως το αντιλήφθηκα γρήγορα.
Πέρασα όλο αυτό το διάστημα να σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω, γιατί πάντα ήμουν πολύ δραστήριος. Εκείνες τις μέρες, η σύντροφός του Μάρτα του θύμισε το πόσο δυνατός ήταν και πάνω από όλα πως δεν είχε έρθει η συντέλεια του κόσμου.
«Με έκανε να καταλάβω πως με το καροτσάκι μπορούσα να πάω παντού, όπου ήθελα. Κι από τότε άλλαξε το τσιπάκι, είχε δίκιο», θυμάται ο Ρούμπεν.
Μια νέα ζωή
«Όλα πήγαν καταπληκτικά στο Τολέδο, γιατί κατάλαβα ότι πήγαινα καλύτερα και κάθε μέρα ήμουν και πιο ανεξάρτητος», αναφέρει για την παραμονή του στο Κέντρο Παραπληγικών.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, ξεκίνησε να αθλείται τα απογεύματα. Δοκίμασε το πινγκ πονγκ, το τένις και το μπάντμιντον. Είχε παίξει μπάντμιντον στο σχολείο, όταν ήταν 8 ετών.
«Αρχικά, δεν μου άρεσε, όμως μόλις ξεκίνησα να του παίρνω τον αέρα, μου άρεσε περισσότερο».
Τον περασμένο Νοέμβριο πήρε μέρος στο πρωτάθλημα μπάντμιντον των Ισπανών Παραολυμπιακών, πηγαίνοντας εκεί με δανεικό καροτσάκι και κέρδισε ένα ματς στο μονό και ένα στο διπλό. «Έμαθα πολλά και μου έδωσε κίνητρο, γιατί στο ποδόσφαιρο ήμουν πολύ ανταγωνιστικός και μου είχε λείψει».
Πλέον προπονείται τρεις φορές την εβδομάδα στο αθλητικό κέντρο του Άντρατς με προσωπικό γυμναστή.
Σκοπεύει να πάρει μέρος στους αγώνες του εθνικού πρωταθλήματος στη Βιτόρια στις 19/03 κι αν βρει χορηγό, θέλει να συμμετέχει σε όλους τους αγώνες, ελπίζοντας να φτάσει ως την Εθνική ομάδα.
«Δεν μου λείπει το περπάτημα. Πάω παντού με το καροτσάκι μου. Το μόνο που μου λείπει είναι το ποδόσφαιρο και η μηχανή μου» λέει ο χαμογελαστός Ρούμπεν.