Παγκάκι, ο ” ζωντανός ” οργανισμός του δρόμου

Το παγκάκι είναι εκεί. Σε περιμένει και γνωρίζει.

Γνωρίζει κάθε είδους καιρό. Από το ανεμόβροχο και το χιόνι ως την ηλιοφάνεια και τον καύσωνα. Έχει αναμετρηθεί με κάθε καιρική διάθεση κι έχει επιβιώσει.

( Όχι χωρίς απώλειες. Σημάδια επάνω του το επιβεβαιώνουν. )

Γνωρίζει αυτό που οι σοφοί της ανθρωπότητας επισημαίνουν, ότι επιβιώνει μόνο όποιος προσαρμόζεται στις αλλαγές, όχι αυτός που αντιστέκεται.

Ο χρόνος για το παγκάκι δεν έχει καμία σημασία. Κάθε στιγμή είναι μοναδική και την απολαμβάνει. Παρακολουθεί τα πάντα ευλαβικά και δεν προδίδει κανέναν.

Του αρέσει κυρίως να προσφέρει. Δίνει απλόχερα τον εαυτό του σε όποιον το έχει ανάγκη. Διότι η αποστολή του είναι αυτή: να δίνεται, να προσφέρεται.

Το βράδυ γίνεται το κρεβάτι του άστεγου. Μοιράζεται μαζί τους φόβους και την πείνα του. Νιώθει το κρύο που διαπερνά το κορμί του. Αγωνίζεται μαζί του όταν παλεύει με τους εφιάλτες του. Και θεωρεί και δική του την νίκη, όταν το πρωί ο άστεγος ξυπνά κι ανοίγει τα μάτια του, κερδίζοντας άλλη μια μέρα ζωής.

Κρατάει συντροφιά στους περαστικούς που γυρεύουν λίγη ξεκούραση πάνω του. Τόσοι πολλοί και διαφορετικοί κάθε μέρα! Ένα απίστευτο ανθρωπολόγιο ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια του. Καθένας τους και μια ιστορία. Όλοι θ’ αφήσουν το ίχνος τους σ’ αυτό, ακόμη κι οι πιο βιαστικοί. Απορροφά κάθε ” κραδασμό ” εσωτερικό δικό τους.

Τα παιδιά που τρέχουν και γελούν ολόγυρα κι έπειτα καταλήγουν στην αγκαλιά των γονιών που τα παρακολουθούν, τα περιστέρια που βρίσκουν τροφή κοντά του, τ’ αδέσποτα που καταφεύγουν στην σκιά του, είναι όλα αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του.

Τα γηρατειά που βρίσκουν ανάπαυση σ’ εκείνο, είναι το ευαίσθητο σημείο του. Οι διηγήσεις τους από το παρελθόν μοιάζουν με σπάνιο κινηματογραφικό φιλμ. Η λαχτάρα τους για ζωή το διαπερνά.

Όπως το διαπερνά και το χτυποκάρδι των ερωτευμένων. Όρκοι αιώνιας αγάπης κι αφοσίωσης έχουν χαραχτεί πάνω του. Ενθύμια που διατηρούν ζωντανό τον έρωτα μέσα στον χρόνο. Αγκαλιές σφιχτές, ατελείωτα φιλιά, γέλια κι εξομολογήσεις έχουν σφυρηλατήσει την ύπαρξή του.

Είναι ένας μάρτυρας αγάπης σε όλες τις εκφάνσεις της. Από την πρώτη γνωριμία, από την τυχαία εκείνη ματιά που πετάει σπίθες μέχρι τον εκρηκτικό καυγά και τον δακρύβρεχτο χωρισμό.

Κάθε ανθρώπινη ιστορία περιέχει στα πρακτικά της κι ένα παγκάκι. Κάθε φιλία, κάθε παρέα και κάθε αγάπη.

Το παγκάκι είναι ο σύντροφος της μοναξιάς. Ο ακούραστος ακροατής.

Ο υπομονετικός φίλος που αφουγκράζεται εκτός από τους φυσικούς ήχους και τους χτύπους της καρδιάς.

Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που γνωρίζει… και σε περιμένει.

Σαντίνα Δεναξά (Λίκνον)