Όταν Πήρε το Παιδί της από το Παιδικό Πάρτυ, Υποψιάστηκε ότι Κάτι Δεν Πήγαινε Καλά… Γονείς Ανοίξτε τα Μάτια σας.
Η επικοινωνία ανάμεσα στους ενήλικες και τα παιδιά δεν είναι πάντα εύκολη.
Αν και τα παιδιά καταλαβαίνουν περισσότερα από όσο νομίζουμε, συχνά δεν έχουν αναπτυγμένο λεξιλόγιο για να γίνουν κατανοητά. Έχει μεγάλη σημασία τα παιδιά να εμπιστεύονται τους γονείς τους.
Αυτή η μητέρα θυμήθηκε έγκαιρα αυτό το γεγονός, πριν προκαλέσει ζημιά με τις ερωτήσεις της.
Πως οι καλοί γονείς αγνοούν τη παιδική σeξουαλική κακοποίηση; Τις περισσότερες φορές κάνουν τις λάθος ερωτήσεις. Διαβάστε την ιστορία μιας μητέρας:
Μια μέρα ο γιος μου πήγε σε ένα αποκριάτικό παιδικό πάρτυ σε σπίτι φίλου του. Όταν τον πήρα μετά από μερικές ώρες, μπορούσα να καταλάβω από το χαμόγελό του ότι είχε περάσει πολύ καλά. Λίγο πριν φύγουμε, στεκόμουν στη πόρτα με τον πατέρα του φίλου του και τη γιαγιά.
Και οι δύο μου είπαν πόσο καλά συμπεριφερόταν ο γιος μου, γεγονός που με χαροποίησε. Επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα να οδηγώ προς το σπίτι. Αλλά καθώς οδηγούσα, ένιωθα περίεργα. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Τότε μου ήρθε. Σταμάτησα στο κοντινότερο πάρκινγκ, και όλοι μου κόρναραν, αλλά είχα αλλού το μυαλό μου. Ήξερα ότι έπρεπε να μιλήσω με το γιο μου, γιατί όταν ήμουν μικρή, είχα περάσει το ίδιο.
Αναδρομή στο παρελθόν
Θυμήθηκα πως είχα κακοποιηθεί σeξουαλικά ως κοριτσάκι από έναν έφηβο συγγενή. Και θυμήθηκα τις αθώες ερωτήσεις που με ρωτούσε η μητέρα μου όταν με πήρε από εκείνο το σπίτι:
«Ήσουν καλό κορίτσι; Ήσουν ευγενική και ειλικρινής; Συμπεριφέρθηκες καλά;»
Η μητέρα μου δε γνώριζε:
1. Ότι εκείνος ο έφηβος που ζούσε εκεί, με απείλησε πριν έρθει εκείνη (και μερικές φορές στεκόταν πίσω της σφιγμένες γροθιές και απειλητικό βλέμμα)
2. Ότι εκείνες οι ερωτήσεις, ειδικά μπροστά στο άτομο που με κακοποίησε, μου ενίσχυσε την ιδέα ότι έπρεπε να υπακούσω τις επιθυμίες όποιου με παρακολουθούσε, όταν η μητέρα μου έλειπε.
3. Ότι νόμιζα μιας και είχα απαντήσει «ναι» στη πόρτα, δε μπορούσα να πάρω πίσω την απάντησή μου αργότερα (θα σήμαινε ότι έλεγα ψέμματα πριν)
Όταν οι γονείς ρωτάνε τα παιδιά τους μπροστά σε άλλους αν συμπεριφέρθηκαν καλά, εκείνα νιώθουν πίεση να απαντήσουν θετικά.
Γι” αυτό στράφηκα στο γιο μου στο πάρκινγκ και τον κοίταξα κατευθείαν στα μάτια. Ξεκίνησα από την αρχή και έκανα τις σωστές ερωτήσεις.
Ίσως και εσείς πρέπει να κάνετε αυτές τις ερωτήσεις στα παιδιά σας την επόμενη φορά που θα είναι υπό την επίβλεψη κάποιου τρίτου. Τον ρώτησα ιδιωτικά:
- Πέρασες καλά ή όχι;
- Πώς πέρασες το χρόνο σου;
- Τι σου άρεσε περισσότερο στο πάρτυ;
- Τι σου άρεσε λιγότερο στο πάρτυ;
- Ένιωσες ασφαλής;
- Υπάρχει κάτι άλλο που θέλεις να μοιραστείς;
Κάντε αυτές τις ερωτήσεις μια κανονική συνήθεια για την οικογένειά σας. Και αφήστε τα παιδιά σας να γνωρίζουν ότι μπορούν να μοιραστούν ό, τι άλλο θέλουν αργότερα, αν χρειάζεται.
Το λάθος που έκανα εκείνη τη μέρα είναι απολύτως κοινότυπο στους γονείς. Νομίζουμε ότι αν κάνουμε ερωτήσεις, ότι ελέγχουμε τη κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι οι γονείς πρέπει πάντα να ρωτούν, στο σωστό μέρος και τη σωστή στιγμή.