Υπομονή άλλη λέξη δεν σιχάθηκα από αυτήν….
Την άλλαξα με μια υπέροχη ..πιο δυνατή την οποία άκουγα από στόμα της γιαγιά ς μου ΑΓΑΝΤΑ έλεγε και γω μικρό παιδί δεν καταλάβαινα.
Να σαι μόνη με τρία παιδιά ,να δουλεύεις και να μη σε φτάνουν ποτέ.
Να χει κάθε μέρα φαγητό ναχει κάθε μέρα χρήματα για το σχολειό γιατί μαμά εγώ πειναω στο σχολειό.
Να πληρώσεις τους λογαριασμους τα αγγλικα και να βοηθησεις το μικρο που δυσκολεύεται στο σχολειο ,να παμε σε δασκαλα και μετα μαμα πως θα την πληρωσουμε.
Να χεις την αιωνία αίσθηση ότι τρέχεις και δε φτάνεις.
Θέλω και παπούτσια μαμά δεν έχω μπουφάν και κάνει κρύο μαμά θέλω και σερβιέτες σε λίγο θα αδιαθετήσω μαμά .
Να τελειώνει το χαρτί υγείας, το γάλα, το φάρμακο για το πλυντήριο και να βάζεις μπουγάδα με το φάρμακο για τα πιάτα …
Και να πληγώνεσαι να πονάς να λιώνεις να φουσκώνουν τα σπλάχνα σου να νοιώθεις σαν σε σύγκρουση μετωπική.
Ποναει συνεχώς το κεφάλι μου μαμά πρέπει να πάμε στο γιατρό..
Ο μικρός να χει ένα χλωμό πρόσωπο και συ να σκέπτεσαι πως θα πας να του κάνεις εξετάσεις πως θα πληρώσεις …
Να καθυστερείς το ένα να πληρώσεις το άλλο ένας φαύλος κύκλος χωρίς σταματημό .
Να μην έχεις δύναμη τα πόδια σου να πάρεις και να σκάφτεσαι ότι πρέπει να τα καταφέρεις
Και να προσπαθείς να σαι ήρεμη ,καλή, ευγενική …….όταν όλα σε οδηγούν να μεταμορφωθείς σένα υστερικό τέρας θυμωμένη με την κατάντια σου πληγωμένη απτη πίκρα σου .
Νοέμβριος 2011 πήρα τα παιδιά μου και έφυγα να γλιτώσω την πίκρα που με κερνούσε .
ΑΓΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΔΡΟΜΟ ΑΚΟΜΑ.
Έφη Κ.