Με λένε Ροδούλα και διαβάζω τη σελίδα σας απο πριν ακόμα χωρίσω. Έχω ενα αγοράκι 6 ετών και με τον πατέρα του τυπικές σχέσεις παρολο που στην αρχη δεν εβαζε διατροφή.
2 χρόνια μετα το διαζύγιό μου και ενώ ο πρώην συζυγος πλεον συμβάλλει και τα οικονομικά μας βελτιώθηκαν καπως αλλα οχι τοσο,αποφάσισα να κανω πάρτι γενεθλιων του παιδιού μου, που τοσα χρονια σβηναμε οι τρεις μας και μετα οι δυο μας, ενα κεράκι σε μια πάστα. Πηγαιναμε παντα στα πάρτι των αλλων και καθε φορά που γυριζαμε ο μικρος ελεγε εγώ πότε θα κανω πάρτι;
Είπα λοιπόν φέτος να του κανω οτι καλύτερο μπορούσα κι ετσι κάλεσα 10 παιδάκια απο την ταξη, τα παιδάκια με τα οποία παίζει περισσοτερο το παιδί μου και αυτο επειδή δεν ειχα χρήματα, οχι επειδή ειμαι αφιλόξενη ή ακοινώνητη.
Άμα εχεις λιγα λεφτά δηλαδή τι κανεις; Δεν κανεις καθολου παρτι στο παιδι σου μην θιχτει η μανα του ταδε που ηταν ακαλεστο; Στερείς απο το παιδί σου αναμνήσεις που δεν ξανάρχονται επειδή ο καθενας εκει εξω δεν δεχεται το οχι;
Ρωτάω διοτι απο εκεινη τη στιγμή και ενώ οι προσκλήσεις μοιράστηκαν διακριτικά, οι μισες μαμάδες που δεν καλεσα τα παιδιά τους σταμάτησαν να μου μιλανε, τα παιδιά αυτα επιτέθηκαν φραστικα στον γιο μου βριζοντας ταυτοχρονα και εμενα και ουσιαστικά δικαίωσαν την αποφασή μου να μην τα καλεσω.
Πείτε μου ομως ειλικρινά, από πότε κάνουν κουμάντο οι άλλοι για το ποιον θα καλέσουμε σπίτια μας και πώς θα κάνουμε τα γενέθλια των παιδιών μας;
Πότε ακριβώς βάλαμε νταβατζήδες στην τσέπη μας;
Ροδούλα
Singleparent.gr