Ήρθε εκείνη η άνοιξη, που μοιάζει ακόμα με χειμώνα

Και ήρθε πάλι η άνοιξη..η ίδια άνοιξη κάθε φορά..

Τα δύο λουλούδια θα ανθίσουν το ένα απέναντι στο άλλο,αλλά ποτέ δεν θα νιώσουν την ζεστασιά του έρωτα τους..

Παρά μόνο σβήνουν στο πέρας την άνοιξης, προσμένοντας την επόμενη,για να ανταμώσουν τα βλέμματα τους και πάλι..

Έτσι ήταν γραφτό να γίνει..

Στην ίδια ρίζα τόσο μακριά..να ζουν για λίγο το ένα απέναντι στο άλλο..

Μέχρι ο κύκλος του θανάτου να τους στερήσει και την αντάμωση κάθε πρωί..

Ανέγγιχτη αγάπη..ως πότε θα άντεχες κάτι τέτοιο..;

Να λαχταράς.. Να αγαπάς.. Να ποθείς..

Αλλά να μην αγγίζεις ποτέ..

Ότι πόθησες θα σβήνει σαν ιδέα της στιγμής..

Ότι λαχτάρισες θα σιγοκαίει σαν τον ήλιο της αυγής..

Κι ότι αγάπησες θα πεθαίνει πριν καν ανθίσει..

Ένας σκοτεινός χειμώνας όλα μέσα μου..

Έτσι ήταν..το ήξερα..αλλά δεν υπολόγισα καλά τα μέσα μου, ήμουν τόσο σίγουρος όσο κι εκείνη..

Δες τώρα.. Σου αρκεί..;

Υπομονή.. Θα έρθει ο θάνατος..

Toυ Μοναχικού Άγγελου