Πώς Μπορεί να Διαγνωστεί ένα Αυτοάνοσο & Ποια είναι τα Επόμενα Βήματα
Η διάγνωση ενός αυτοάνοσου νοσήματος, μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το όργανο που αφορά. Το κοινό χαρακτηριστικό στη διάγνωση αυτής της κατηγορίας νοσημάτων, είναι η ανεύρεση αντισωμάτων έναντι του ίδιου του οργανισμού (αυτο-αντισωμάτα).
Είναι σημαντικό όμως να επισημανθεί, ότι η παρουσία αυτοαντισωμάτων δεν αποτελεί επαρκές κριτήριο για τη διάγνωση αυτοανοσίας. Είναι ο συνδυασμός της κλινικής εικόνας με τα εργαστηριακά ευρήματα, που οδηγεί το γιατρό στην τελική διάγνωση. Πολλά άτομα, φυσιολογικά έχουν αυτοαντισώματα στο αίμα τους, χωρίς κλινικές ενδείξεις ασθένειας.
Ανάλογα με το εμπλεκόμενο όργανο, συνήθως πραγματοποιείται επιπλέον εργαστηριακός ή απεικονιστικός έλεγχος (όπως υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία κ.ά) για την αξιολόγηση της κατάστασης της νόσου.
Η αντιμετώπιση των αυτοάνοσων νοσημάτων επικεντρώνεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος, αφορά στην αντιμετώπιση της φλεγμονής. Υπάρχει πλέον πληθώρα φαρμακευτικών επιλογών για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της νόσου και της φλεγμονής, που βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Ο δεύτερος άξονας, αφορά στην αντιμετώπιση των μεταβολικών διαταραχών που προδιαθέτουν και πυροδοτούν τα αυτοάνοσα νοσήματα. Λίγα μόλις χρόνια πριν, η πορεία πολλών αυτοάνοσων οδηγούσε σε σταθερή επιδείνωση της υγείας και της ποιότητας ζωής των ασθενών.
Σήμερα βλέπουμε, ότι η παράλληλη αποκατάσταση της μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού, με τη χρήση αποτελεσματικότερων και πιο φιλικών φαρμακευτικών αγωγών, έχει βελτιώσει σημαντικά την πορεία αυτών των νοσημάτων.
Διαγνώστηκα με Αυτοάνοσο, τι Πρέπει να Κάνω Τώρα;
Μετά από την αρχική διάγνωση, ο ειδικός γιατρός χορηγεί την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και συνήθως συμβουλεύει τους ασθενείς να αλλάξουν τρόπο ζωής και να ακολουθήσουν πιο υγιεινές επιλογές.
Αρκετοί ασθενείς επιθυμούν να βελτιώσουν τον τρόπο ζωής τους. Σε αυτό το σημείο, προσπαθούν από μόνοι τους να εντοπίσουν τι θα τους βοηθούσε καλύτερα στο να αποκαταστήσουν την υγεία τους.
Έρχονται τότε αντιμέτωποι με πληθώρα από αντικρουόμενα δεδομένα και είναι πρακτικά αδύνατο, μέσα από τυχαίες επιλογές, να εντοπίσουν τις ενέργειες που θα αποκαταστήσουν τη φυσιολογική και υγιή λειτουργία στα χιλιάδες μεταβολικά μονοπάτια του ανθρώπινου οργανισμού.
To Επόμενο Βήμα μετά τη Διάγνωση ενός Αυτοάνοσου Νοσήματος
Η διάγνωση είναι το πρώτο και όχι το τελευταίο βήμα στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων. Είναι ζωτικής σημασίας, παράλληλα ή σε συνέχεια της διάγνωσης ενός αυτοάνοσου νοσήματος, να εντοπιστούν και να διαχειριστούν οι υποκείμενες μεταβολικές διαταραχές και παράγοντες κινδύνου που οδηγούν στην εκδήλωση του.
Όσο νωρίτερα διαχειριστούν τα αίτια πυροδότησης των αυτοάνοσων, τόσο πιο αποτελεσματικές είναι οι παρεμβάσεις πρόληψης και θεραπείας.
Η εξέταση των αυτοάνοσων ως μια ομάδα ασθενειών, που οφείλονται σε κοινούς παράγοντες, έχει δώσει νέες προοπτικές στην αντιμετώπιση τους. Ιδιαίτερα η κατανόηση ότι τα αυτοάνοσα οφείλονται σε παράγοντες κινδύνου, που μπορούν σε ένα μεγάλο μέρος να μεταβληθούν, έχει αλλάξει την οπτική μας σχετικά με τις δυνατότητες πρόληψης, αλλά και την πορεία εξέλιξης αυτών των νοσημάτων.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι ακόμη κι αν κάποιος έχει γενετική προδιάθεση, μπορεί να αποφύγει την εκδήλωση ενός αυτοάνοσου νοσήματος, εφόσον εξαλειφθούν οι παράγοντες που πυροδοτούν αυτή την κατηγορία ασθενειών.
Η μεταβολομική είναι η επιστήμη που μετράει τα μικρά μόρια, τους μεταβολίτες, που συμμετέχουν στις χημικές αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού. Πρόκειται για ένα ιατρικό μοντέλο, το οποίο συνδυάζει τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου ως προς τον τρόπο ζωής, τη διατροφή, τα γονίδια, τη μικροβιακή του σύνθεση και το περιβάλλον του.
Οι εξετάσεις μεταβολομικής είναι ένα επιπρόσθετο διαγνωστικό εργαλείο για τους γιατρούς. Καταγράφουν με ακρίβεια τις ελλείψεις σε μικροθρεπτικά συστατικά και επιτρέπουν την άμεση διόρθωση τους με τη χορήγηση θεραπευτικών δόσεων.
Εντοπίζονται στοιχεία που αφορούν:
- τις ελλείψεις θρεπτικών στοιχείων (μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, βιταμίνες, ένζυμα, ωμέγα 3 κ.ά.)
- την ικανότητα διαχείρισης φλεγμονών
- τις διατροφικές ανάγκες
- το μεταβολισμό των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπιδίων
- την κατάσταση του μικροβίωματος
- την ικανότητα του οργανισμού να παράγει ενέργεια
- τη λειτουργία του νευρικού συστήματος
- την τοξική επιβάρυνση του οργανισμού
- την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού
και επιπρόσθετους δείκτες που εστιάζουν στην απόκλιση του οργανισμού από τη φυσιολογική λειτουργία σε κυτταρικό επίπεδο.
Η αποκατάσταση της μεταβολικής ισορροπίας του οργανισμού, σε συνδυασμό με την εφαρμογή εντατικής ιατρικής παρέμβασης στον τρόπο ζωής και διατροφής, βελτιώνει την κλινική εικόνα και την πορεία της υγείας ασθενών με αυτοάνοσο νόσημα.
Η φαρμακευτική αγωγή, η διόρθωση των ελλείψεων και η διατροφή του κάθε ασθενούς, πρέπει να προσαρμόζονται στο μεταβολικό του προφίλ. Κατ’ αυτό τον τρόπο, οι αλλαγές και οι βελτιώσεις διατηρούνται μακροπρόθεσμα.
Νέα στοιχεία επιβεβαιώνουν το γεγονός, ότι για να επιτευχθεί μια ουσιαστική βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής, πρέπει ο κάθε ασθενής να αντιμετωπιστεί ως μια μοναδική περίπτωση, να αποκατασταθούν οι μεταβολικές διαταραχές και οι ελλείψεις του οργανισμού σε βασικά θρεπτικά στοιχεία, που οδήγησαν στην εκδήλωση νόσου.
www.drtsoukalas.com – Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς