Η αρθροπλαστική ισχίου μπορεί να απαλλάσσει σε μεγάλο βαθμό τους ασθενείς από τον πόνο της οστεοαρθρίτιδας, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι περπατάνε περισσότερο, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Αντιθέτως, μετά την εγχείρηση οι κατά κανόνα ηλικιωμένοι ασθενείς δεν αυξάνουν την κινητικότητά τους, γεγονός που υπονομεύει την ποιότητα της ζωής τους αλλά και τη νέα άρθρωση.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Clinical Rehabilitation, βασίσθηκε στη συνδυασμένη ανάλυση στοιχείων από 17 προγενέστερες κλινικές μελέτες στις οποίες είχαν συμμετάσχει 1.030 ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε αρθροπλαστική ισχίου.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, πριν και μετά την εγχείρηση δεν υπήρχαν ιδιαίτερες διαφορές στην φυσική δραστηριότητα των ασθενών, όπως αυτή αξιολογήθηκε με την διεκπεραίωση καθημερινών δραστηριοτήτων που απαιτούν περπάτημα, το ποσοστό του 24ωρου που περνούσαν οι ασθενείς βαδίζοντας και τις επιδόσεις τους σε ένα 6λεπτο τεστ αξιολόγησης της βάδισης και σε τεστ κοπώσεως που αξιολογούσε την καρδιακή και την αναπνευστική λειτουργία τους.
Με άλλα λόγια, μετά την εγχείρηση η φυσική κατάσταση των ασθενών είχε παραμείνει σχεδόν αναλλοίωτη επειδή, παρότι είχαν μειωθεί σημαντικά ή είχαν εξαλειφθεί εντελώς οι πόνοι τους, δεν περπατούσαν περισσότερο.
«Ο κύριος στόχος της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου είναι η μείωση του πόνου κατά την κίνηση, επομένως αναμέναμε πως η κινητικότητα των ασθενών θα αυξανόταν σημαντικά μετά την εγχείρηση», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τόμας Ουΐδερς, από τη Σχολή Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου East Anglia.
«Δυστυχώς μας περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη, διότι οι ασθενείς μας ούτε περπατούσαν επί περισσότερη ώρα, ούτε πιο γρήγορα, ούτε έκαναν ποδήλατο, ανεβοκατέβαιναν τις σκάλες με τα πόδια ή τέλος πάντων είχαν αυξήσει την κινητικότητά τους καθ’ οιονδήποτε τρόπο».
Οι αρθροπλαστικές ισχίου είναι από τις συνηθέστερες ορθοπεδικές εγχειρήσεις και συνήθως πραγματοποιούνται σε πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα οι οποίοι βασανίζονται από τους πόνους και μοιραία περιορίζουν την κινητικότητά τους.
Αν και τα νέα ευρήματα είναι απογοητευτικά, δεν σημαίνουν ότι οι επεμβάσεις αυτές είναι χάσιμο χρόνου και χρημάτων. Αντιθέτως, «υποδηλώνουν ότι οι ασθενείς πρέπει να ενθαρρύνονται να κάνουν φυσιοθεραπεία μετά την εγχείρηση και να ακολούθως να είναι όσο πιο κινητικοί μπορούν, διότι είναι καλά τεκμηριωμένο ότι η αυξημένη φυσική δραστηριότητα ωφελεί τη νέα άρθρωση και φυσικά την ποιότητα της ζωής τους», τόνισε ο δρ Ουΐδερς.
ΠΗΓΗ: tanea.gr