Η λεύκη κατά την παιδική ηλικία διαφέρει από την έναρξη της από την λεύκη των ενηλίκων σε αρκετά σημεία. –Συμπεριλαμβάνει περισσότερες τμηματικές μορφές.
– Έχει υψηλότερο επιπολασμό σπίλων με λεύκη άλω.
Οι σημαντικότερες διαφορικές διαγνώσεις είναι μεταφλεγμονώδεις υπομελανώσεις για την τμηματική λεύκη και ο λευκός σπίλος για τη τμηματική λεύκη. Θυρεοειδικές ανωμαλίες εντοπίζονται μόνο στην μη τμηματική λεύκη η πορεία της λεύκης κατά την παιδική ηλικία δεν έχει αποσαφηνιστεί αφού δεν υπάρχουν μακροπρόθεσμες μελέτες παρακολούθησης.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση της λεύκης στην παιδική ηλικία είναι εύκολη τις περισσότερες φορές από έναν έμπειρο δερματολόγο αλλά υφίστανται αρκετές παγίδες που σχετίζονται με την εκάστοτε ηλικία του παιδιού.
ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ
Ο ακριβής επιπολασμός (συχνότητα εμφάνισης) της λεύκης κατά την παιδική ηλικία πιθανολογείται στο 1%, αλλά πολλές μελέτες υποστηρίζουν ότι τα περιστατικά της λεύκης παρατηρούνται τα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου. Οι Howitz και λοιποί στην Δανία παρατήρησαν ότι περίπου στο 25% των παιδιών η έναρξη της λεύκης τους σημειώθηκε πριν την ηλικία των δέκα ετών. Η μέση ηλικία έναρξης διέφερε μεταξύ διαφορετικών μελετών από 4 έως 8 έτη· η λεύκη μπορεί να παρουσιαστεί σε βρέφη ηλικίας τριών μηνών. Υπάρχουν αναφορές συγγενούς λεύκης αν και δεν είναι σαφές το κατά πόσο αυτές οι αναφορές περιγράφουν τη μερική λευκοπάθεια ή την πραγματική < συγγενή λεύκη>. Σε άτομα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, οι κηλίδες της λεύκης συνήθως εντοπίζονται μετά από έκθεση στον ήλιο, όπου και γίνεται εντονότερη η αντίθεση με το φυσιολογικό δέρμα, το οποίο και σκουραίνει φυσιoλογικά. Στις περισσότερες μελέτες τα κορίτσια κυριαρχούν αλλά μελέτες στατιστικά σημαντικές δεν επιβεβαιώνουν αποκλίσεις στο φύλλο.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Τα παιδιά με λεύκη μπορεί να παρουσιάσουν θετικό οικογενειακό ιστορικό αυτοάνοσων νόσων. Το ποσοστό οικογενειακού ιστορικού ποικίλλει από 3,3% έως 30,3%. Οι Halder και λοιποί απέδειξαν ότι το οικογενειακό ιστορικό παρατηρήθηκε συχνότερα σε παιδιά με λεύκη, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη. Οι Pajvani και λοιποί παρατήρησαν ότι τα παιδιά με λεύκη και εκτενές οικογενειακό ιστορικό της νόσου ήταν πιθανότερο ότι θα παρουσίαζαν πρώιμη έναρξη της λεύκης από ότι εκείνα με αρνητικό οικογενειακό ιστορικό. Παρατηρήσαμε παρόμοιο ποσοστό οικογενών αυτοάνοσων νόσων στα παιδιά με τμηματική λεύκη και μη τμηματική λεύκη. Πρώιμο διάχυτο γκριζάρισμα του τριχωτού της κεφαλής έχει επίσης παρατηρηθεί ότι αυξάνεται σε πρώτου και δεύτερου βαθμού συγγένειας άτομα. ( π.χ γονείς των παιδιών με λευκή, σε σύγκριση με τους ενήλικες με λεύκη που τα παιδία τους δεν έχουνε).
ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Η τμηματική λεύκη χαρακτηρίζεται από ετερόπλευρες βλάβες που συνήθως δεν τέμνουν τη μέση γραμμή· συχνά δερμοτομικής κατανομής. Οι συχνότερα προσβαλλόμενες περιοχές είναι: Το πρόσωπο Ο κορμός Ο λαιμός Τα άκρα Το πρόσωπο αποτελεί επίσης την συνηθέστερη περιοχή εκδηλώσεις της μη τμηματικής λεύκης ειδικά γύρω από τα ματιά και τον λαιμό και ακολουθούν τα κάτω άκρα, ο κορμός και τα άνω άκρα. Η αίσθηση καύσου των βλεφάρων μπορεί να αποτελέσει σημείο έναρξης της μη τμηματικής λεύκης σε παιδιά με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα κατά τη διάρκεια εξωτερικών δραστηριοτήτων. Στη μη τμηματική λεύκη οι βλάβες είναι σχετικά διάσπαρτες και περιορίζονται στη περιοχή του ιερού οστού ή μερικές περιοχές πάνω στους σπονδύλους της σπονδυλικής στήλης. Η πλάτη συνήθως αποτελεί την τελευταία περιοχή του σώματος όπου θα εκδηλωθεί η λεύκη, σε αντίθεση με την κοιλιακή χώρα οποία αποτελεί την συνηθέστερη περιοχή πρώιμης εμφάνισης των βλαβών. Ο εντοπισμός στο περίνεο και ειδικά στο περιπρωτικό δέρμα καθώς και τους γλουτούς αποτελεί κοινό σημείο έναρξης της μη τμηματικής λεύκης στα βρέφη, αποδεικνύοντας το ρόλο του φαινόμενου koebner που προκαλείται από τη χρήση υγρών μαντηλιών υγιεινής.
ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΕΥΚΗΣ
Καταρχήν δεν υπάρχουν αρκετές μελέτες για την πορεία της παιδικής λεύκης. Τα γόνατα, οι αγκωνές οι κνήμες και τα χέρια είναι οι περιοχές του σώματος όπου αρχικά εμφανίζεται η λεύκη στα παιδιά. Είναι και οι περιοχές του σώματος σε αυτές τις ηλικίες που συχνά υφίστανται τριβές και εκδορές. Με το Koebner στα παιδιά με λεύκη,οι Handa και Dogra παρατήρησαν τη σχέση σε ποσοστό 11,3% των παιδιών. Οι σπίλοι με λεύκη παρατηρούνται σε παιδιά με λεύκη η προηγούνται της έναρξης της μη τμηματικής λεύκης. Ωστόσο παραμένει άγνωστο το κατά πόσο οι αλώδεις σπίλοι μπορούν να θεωρηθούν πρόδρομοι της λεύκης.Μια ακριβής σύγκριση του γενικού παιδικού πληθυσμού είναι αδύνατη αφού ο επιππολασμός του αλώδους σπίλου δεν είναι γνωστός, πιθανολογείται ότι είναι περίπου στο 1%. Παρόλα αυτά οι Prcic και λοιποί παρατήρησαν ότι σε παιδιά με λεύκη παρατηρηθήκαν αλώδεις σπίλοι σε σύγκριση με τα παιδιά χωρίς λεύκη σε ποσοστό 3,3%.
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Διαφορικές διαγνώσεις θα γίνουν :
1.Για τη μη τμηματική λεύκη από . .
(a) την μεταφλεγμονώδη υπομελάνωση.
(b) τον αγχρωμικό σπίλο.
2. Για την τμηματική λεύκη από :
A. Τις αχρωμικές κηλίδες.
B. Την λευκή πιτυρίαση.
C. Την ατοπική δερματίτιδα.
D. Την ψωρίαση.
E. Την υπομελάνωση του Ito.
F. Τον σκληροατροφικό λειχήνα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ KOEBNER
O Fitzpatrick πρώτος περιέγραψε τη μεγάλη συχνότητα εμφάνισης βλαβών λεύκης σε περιοχές που έχουν υποστεί επαναλαμβανόμενα τραύματα η συνεχή πίεση – τριβή. Το 1877 Heinrich Koebner περιέγραψε ένα φαινόμενο στην ψωρίαση , το οποίο πήρε το όνομα του και έδωσε διευκρινήσεις σχετικά με τις περιοχές του σώματος που εμφανίζεται αυτό.
Το φαινόμενο ορίζεται σύμφωνα με τον Beetley ως μια ειδική ισομορφική αντίδραση σε ένα μη ειδικό –συνήθως- τραυματικό ερέθισμα. Το φαινόμενο Koebner παρατηρήθηκε αργότερα σε αρκετά περιστατικά δερματοπαθειών όπως ο ομαλός λειχήν, η λεύκη κλπ.
Ο Kaposi ήταν ο πρώτος που υπογράμμισε το 1890 ότι τα σημεία έναρξης ορισμένων κηλίδων λεύκης θα μπορούσαν να είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανομένων τραυμάτων – τριβών κτλ.
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ KOEBNER ΚΑΙ ΛΕΥΚΗ
Είναι γνωστό ότι το φαινόμενο Koebner δεν αποτελεί μια δερματική εκδήλωση συσχετισμένη με τη λεύκη όπως πολλοί συγγραφείς το αναφέρουν. Η παρατήρηση του φαινόμενου όμως στη λεύκη μπορεί να δώσει πολύτιμες πληροφορίες για την πορεία της νόσου.
ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ Όταν υφίσταται ιστορικό λεύκης στην οικογένεια η έναρξη του μόνιμου αποχρωματισμού μετά από επα- ναλαμβανόμενες εκδορές σε παιδιά χωρίς λεύκη θα μπορούσε να είναι δείκτης διάθεσης προς ανάπτυξη λεύκης. Σε πολλές περιπτώσεις ο αποχρωματισμός που εμφανίζεται μετά από γρατζουνιές και σε συνδυασμό με την ύπαρξη αλώδους σπίλου θα μπορούσε να θεωρηθεί προειδοποιητικό μήνυμα έναρξης λεύκης .
ΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ KOEBNER
Υπάρχουν πολύ παράγοντες που μπορούν να επισπεύσουν την επέκταση της λεύκης. Ο συνηθέστερος από αυτούς είναι το φαινόμενο Koebner μετά από τραυματισμούς, εκδορές, πληγές, ουλές, εγκαύματα, αποξέσεις λέιζερ, UV ακτινοβολίες και χειρουργικές επεμβάσεις
. ΜΕΛΑΝΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟΣ ΣΠΙΛΟΣ ΜΕ ΑΛΩ Ή ΣΠΙΛΟΣ ΤΟΥ SUTTON Περιγραφή:
Ο μελλανοκυταρικός σπίλος είναι καλά αφοριζόμενος σπίλος υπό μορφήν φαιας κηλίδας η βλατίδας που περιβάλετε από υπομελαχρωματική άλω.
Εντόπιση: Συνήθως τον βλέπουμε στον κορμό (άνω ράχη ).
Επιδημιολογία : Τον συναντούμε συχνότερα σε ανοιχτόχρωμα δέρματα, και στα παιδιά και στους εφήβους συχνότερα απ΄ότι σε ενήλικες.
Εξέλιξη: Μπορεί να υποχωρήσει αυτόματα· η να επιμένει ( συχνότερα στα παιδιά ατόμων με λεύκη ).
Συσχετισμός : Μπορεί να έχει άμεση σχέση με την λεύκη και το μεταστατικό μελάνωμα. Παρατηρείται σε ποσοστό 18-26% των ασθενών με λεύκη μπορεί να είναι προάγγελος λεύκης
.Ο επιπολασμός σπίλων με άλω στα παι- διά δεν είναι γνωστός. Πιθανολογείται ότι είναι γύρω στο 1%. εντούτοις ο Preic και λοιποί παρατήρησαν ότι στα παιδιά με λεύκη ο επιλπολασμός είναι 2,5% έως 34%.
http://www.vitiligo-center.gr