Για να καταλάβουμε καλύτερα τις διαταραχές του αμφιβληστροειδούς και του υαλοειδούς, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε πως λειτουργεί η όραση. Για να
μπορέσει να δει κάποιος, χρειάζεται μια πηγή φωτός.
Χωρίς την ύπαρξη του φωτός, όλα είναι μαύρα. Το φως μεταδίδεται μέσω σωματιδίων τα οποία ονομάζονται φωτόνια. Τα φωτόνια προσπίπτουν πάνω στα στερεά αντικείμενα και ανακλώνται προς όλες τις κατευθύνσεις προτού τελικά φθάσουν στο μάτι. Για να μπορέσουμε να δούμε καλά πρέπει ο ιστός τον οποίο διαπερνούν τα φωτόνια να είναι διαφανής.
Πρώτα υπάρχει ο κερατοειδής ο οποίος βρίσκεται στο πρόσθιο τμήμα του ματιού. Μετά ακολουθεί ο κρυσταλλοειδής φακός που βρίσκεται πίσω από την κόρη. Μετά το υαλοειδές σώμα στο μέσο του ματιού. Τελικά, τα φωτόνια φθάνουν στον αμφιβληστροειδή, το φωτογραφικό φιλμ του ματιού και σταματούν στο μελάγχρουν επιθήλιο από όπου πυροδοτούν νευρικές ώσεις.
Αυτές οι ώσεις διαδίδονται προς το οπτικό νεύρο. Από εκεί προς τις οπτικές οδούς, προτού φθάσουν στον ινιακό λοβό του εγκεφάλου όπου σχηματίζεται η εικόνα. Αυτή η διαδικασία είναι αυτό που μας καθιστά ικανούς να αντιληφθούμε τον κόσμο γύρω μας.
http://www.evrs.eu