Σκεφτόμενος κανείς την κατάσταση των ανθρώπων με πρόβλημα όρασης στις μεγαλουπόλεις, αυτόματα οδηγείται στις έννοιες του αποκλεισμού και της απομόνωσης. Τα εμπόδια στην κυκλοφορία
όλων των πολιτών και ακόμα περισσότερο στη μετακίνηση των τυφλών και μερικώς βλεπόντων ανθρώπων είναι τεράστια και γνωστά σε όλους μας: αυτοκίνητα, μηχανές, εμπορεύματα καταστημάτων, τραπεζάκια καφενείων και εστιατορίων, … Αλλά και κίνδυνοι, όπως κλαδιά δέντρων, τέντες, καρτοτηλέφωνα, τα οποία είναι σε ύψος τέτοιο που δεν εντοπίζονται από το λευκό μπαστούνι.
Οι τυφλοί και μερικώς βλέποντες άνθρωποι, υποχρεώνονται πολύ συχνά να καταφεύγουν αποκλειστικά στη δαπανηρή λύση των taxi ή είναι συνεχώς εξαρτημένοι από τους βλέποντες συνοδούς τους.
Δώστε λίγη προσοχή παρακαλώ στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τρεις συνάνθρωποι μας με πρόβλημα όρασης:
“Σας γράφω για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν 3 συνάδελφοι λόγω απουσίας ηχητικών σημάτων στους φωτεινούς σηματοδότες που βρίσκονται στο “δαχτυλίδι” (συμβολή λεωφόρου Κηφισίας με Αττική Οδό). Λόγω αυτής της παράλειψης, τα παιδιά δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον σταθμό του Προαστιακού ούτε να προσεγγίσουν τον χώρο εργασίας τους με λεωφορείο (καθώς θα πρέπει να διασχίσουν την λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας παίζοντας κορώνα-γράμματα τη ζωή τους). Αν μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό, προσπαθείστε το – είναι αμαρτία να δίνουν 4ευρώ σε ταξί από τον σταθμό ΗΣΑΠ Αμαρουσίου καθημερινά για να φθάνουν στο γραφείο.”
Πηγή: newsitamea.gr