Οι ερευνητές μελέτησαν τους εγκεφάλους 26 παιδιών με αυτισμό (τα 13 ήταν 2-9 ετών, και τα υπόλοιπα 13-20 ετών). Όλα είχαν αποβιώσει από αίτια που δεν σχετίζονταν με τον αυτισμό. Στην συνέχεια έγινε σύγκριση των ευρημάτων με τους εγκεφάλους 22 παιδιών που δεν είχαν αυτισμό.
Συγκεκριμένα, υπολογίστηκε η συναπτική πυκνότητα σε ένα μικρό τμήμα ιστού σε κάθε εγκέφαλο. Κατά την όψιμη παιδική ηλικία, η πυκνότητα των συνάψεων έπεφτε στο μισό στους εγκεφάλους των παιδιών χωρίς αυτισμό, ενώ μόνο κατά 16% στους εγκεφάλους των ασθενών. Επίσης, οι ειδικοί συγκέντρωσαν και στοιχεία για το τι προκαλεί το έλλειμμα «κλαδέματος» στους εγκεφάλους των παιδιών με αυτισμό.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν εξάλλου, ότι ο ανοσοκατασταλτικός παράγοντας ραπαμυκίνη (που βοηθά στην πρόληψη της απόρριψης της μεταμοσχευθέντων οργάνων, ενώ επικαλύπτει και ορισμένα στεφανιαία stent) μπορεί να αποκαταστήσει τη φυσιολογική διαδικασία «κλαδέματος» των συνάψεων και να βελτιώσει τις αυτιστικές συμπεριφορές στα ποντίκια. Μάλιστα, η επίδραση αυτή ήταν εμφανής ακόμη και όταν το φάρμακο χορηγήθηκε σε πειραματόζωα μετά την εκδήλωση των αυτιστικών συμπεριφορών. Πάντως, το σκεύασμα έχει και παρενέργειες που ενδεχομένως να μην επιτρέψουν τη χορήγησή του σε ανθρώπου με αυτισμό.
«Όμως, το γεγονός ότι διαπιστώσαμε αλλαγές στην συμπεριφορά, μας κάνει να πιστεύουμε ότι ο αυτισμός είναι θεραπεύσιμος στα παιδιά, με τα κατάλληλα φαρμακευτικά μέσα», επισημαίνει ο Δρ Σουλζερ.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neuron, στις 21 Αυγούστου 2014.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr