«Τρέχω και δεν φτάνω». «Θα πάρει χρόνο». «Πόση ώρα χρειάζεται;». «Αν ήξερα, θα το έκανα αλλιώς». «Το αναβάλλω συνέχεια». Όλη η ζωή μας με ένα ρολόι. Διχασμένοι στο πριν και στο μετά, στο κυνήγι της επιβίωσης και των «θέλω» μας, στενοχωριόμαστε για το παρελθόν, αγχωνόμαστε για το μέλλον. Μήπως έχουμε ξεχάσει να ζούμε το παρόν;
Είναι σημαντικό να κυνηγάμε τους στόχους μας αλλά πολλές φόρες χανόμαστε πίσω από μια διαρκή επιδίωξη. Καθώς η ζωή συνεχίζεται, ακόμη κι αν οι στόχοι επιτευχθούν θα μπουν νέοι στη θέση τους. Αφού τα γρανάζια του χρόνου δεν σταματούν ποτέ, το μόνο σταθερό σημείο για την καλύτερη ζωή μας είναι το τώρα.
Όμως μετρώντας την ευτυχία με υλικά αγαθά, επιτεύγματα και δόξα, εύκολα μπορεί να χάσουμε την ικανότητα να ζούμε την κάθε στιγμή όπως της αξίζει, νιώθοντας τη χαρά που η ίδια η ζωή προσφέρει. Τι μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά;
Αφού δεν μπορούμε να μοιράσουμε ισόποσα τον χρόνο μας σε όλα, ας του δώσουμε ποιότητα. Πόσο είμαστε παρόντες σε ό,τι κάνουμε καθημερινά στη δουλειά, στο σπίτι, με φίλους, στην ψυχαγωγία; Δίνουμε προσοχή στα πρόσωπα ή τα θέματα που χειριζόμαστε; Μήπως σκεπτόμαστε τη δουλειά όταν παίζουμε με το παιδί ή τις δουλειές του σπιτιού όταν βγαίνουμε βόλτα; Αν το μυαλό επιμένει να μας βομβαρδίζει με θέματα μη επείγοντα, τι μας εμποδίζει να φτιάξουμε μια νοερή λίστα και να ασχοληθούμε μαζί τους αργότερα;
Παρασυρμένοι από την ανάγκη για παραγωγικότητα, κάνουμε συχνά πολλά πράγματα μαζί. Εχουμε υπολογίσει την ποιότητα του αποτελέσματος, το χάσιμο χρόνου όταν μπαινοβγαίνουμε σε δραστηριότητες και το ποσοστό χαράς και ικανοποίησης στις δουλειές που κάνουμε διαδοχικά ή ταυτόχρονα;
Σίγουρα δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα. Ανησυχώντας όμως συνεχώς ότι χάνουμε κάτι καλύτερο που συμβαίνει αλλού, δεν θα ξέρουμε ποτέ αν βρίσκεται ακριβώς στη στιγμή που ζούμε.
Δέσποινα Δασενάκη
ΠΗΓΗ: tanea.gr