Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κλασικά, δεχόταν σαν ορισμό των μυοκαρδιοπαθειών ότι είναι παθήσεις του μυοκαρδίου που δεν γνωρίζουμε την αιτία που τις προκαλεί. Ομως, με την εξέλιξη της Καρδιολογίας και τις αποκτηθείσες γνώσεις του κόσμου των γονιδίων η άποψη αυτή δεν ισχύει πια.
Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία (AHA) σε πρόσφατη ανάρτησή της καθορίζει ότι μυοκαρδιοπάθειες είναι όλες οι παθήσεις του μυοκαρδίου ανεξάρτητα από την αιτία που τις προκαλεί.
Το μυοκάρδιο, δηλαδή ο καρδιακός μυς υπερτρέφεται, διατείνεται, σκληραίνει ή αντικαθίσταται από ουλώδη ιστό λόγω γνωστής ή, μέχρι σήμερα, άγνωστης αιτίας.
Ανάλογα με το είδος της μυοκαρδιοπάθειας ο άρρωστος μπορεί να είναι τελείως ασυμπτωματικός ή σε ορισμένες περιπτώσεις να εκδηλώνει σαν πρώτο σύμπτωμα τον αιφνίδιο θάνατο. Όμως, στις περισσότερες περιπτώσεις εφόσον ο άρρωστος έχει ενοχλήματα, τα συμπτώματά του είναι συμπτώματα καρδιακής ανεπάρκειας. Ο άρρωστος δηλαδή παραπονείται για δύσπνοια, εύκολη κόπωση και οιδήματα στα πόδια. Σε ορισμένες μορφές μυοκαρδιοπαθειών ο άρρωστος παρουσιάζει συγκοπτικά επεισόδια με απώλεια της συνείδησης.
Η πρόληψη των μυοκαρδιοπαθειών και των επιπλοκών τους είναι εφικτή εφόσον είναι γνωστή η αιτία που τις προκαλεί. Ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, ο αλκοολισμός, το έντονο stress, οι επικίνδυνες για τη ζωή αρρυθμίες, ορισμένες ιώσεις είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν τις μυοκαρδιοπάθειες που έχουν γνωστή και συγκεκριμένη αιτιολογία.
Αντίθετα, οι μυοκαρδιοπάθειες που έχουν ως βάση τις γονιδιακές μεταλλάξεις, πολλές από τις οποίες κληρονομούνται από τους γονείς στα παιδιά τους, δεν είναι σήμερα εύκολα αντιμετωπίσιμες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν ιδίως οι μυοκαρδιοπάθειες της παιδικής ηλικίας.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση των μυοκαρδιοπαθειών εξαρτάται από τα συμπτώματά τους. Η χορήγηση φαρμάκων και ιδίως φαρμάκων καρδιακής ανεπάρκειας χορηγούνται όταν υπάρχουν τα συγκεκριμένα συμπτώματα της καρδιακής ανεπάρκειας. Η εμφύτευση απινιδωτή-βηματοδότη είναι ενδεδειγμένη όταν διαπιστώνονται επικίνδυνες θανατηφόρες αρρυθμίες προκειμένου να προληφθεί ο αιφνίδιος θάνατος. Τέλος, η μεταμόσχευση καρδιάς αποτελεί λύση όταν εγκαθίσταται η τελικού σταδίου καρδιακή ανεπάρκεια και συνιστάται ιδιαίτερα για τα άτομα νεαρής ηλικίας.
Γενικά, οι αποκτηθείσες καρδιολογικές γνώσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν παρατείνει το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών που πάσχουν από μυοκαρδιοπάθειες και αυτό είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον.
ΠΗΓΗ : tanea.gr