Είναι σύνηθες στο εξωτερικό να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Στην Αμερική πιο συγκεκριμένα, γίνεται το σύστριγγλο.
Το θεωρώ απαράδεκτο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος αρχικά να βραβεύεται ο πιο όμορφος -σε μικρούς και μεγάλους. Ότι τι δηλαδή; Επιβραβεύουμε τα καλά γονίδια ή τις άρτιες πλαστικές; Γενικά έχει παραγίνει το θέμα με το “τέλειο” πρόσωπο και το “ιδανικό” σώμα και πάνε να γίνουν όλοι ίδιοι. Πόσο τραγικό λοιπόν να βάζεις τα παιδιά σε μια τέτοια διαδικασία.
Τα παιδάκια σίγουρα, το μόνο που δεν έχουν στο μυαλό τους είναι να περάσουν τον τάραχο της ζωής τους για ένα βραβείο. Εκεί βγαίνει ξεκάθαρα το κόμπλεξ και η μεγαλομανία των γονιών που εκμεταλλεύονται τα παιδιά τους προς όφελός τους. Το όφελος είναι ότι “έχω το ομορφότερο παιδί” και “φεύγω με κάμποσα δολάρια στην τσέπη”.
Τσιτώνουν αυτά τα μικρά πλάσματα στον υπέρτατο βαθμό για να φερθούν σαν μικρομέγαλα, να αποβάλουν οτιδήποτε παιδικό από πάνω τους και να βγουν πρώτα. Δηλαδή ξηλώνεις ό,τι πιο αθώο υπάρχει, για να δημιουργήσεις ένα αντίγραφο της πλήξης και της ανούσιας βλακείας και υποκρισίας που επικρατεί γύρω μας.
Προφανώς και η δουλειά του κάθε 5χρονου δεν είναι να φοράει κάτασπρη αλογίσια μασέλα και να παίρνει πόζες. Ούτε να κλαίει ενώ η μάνα το κατσαδιάζει να μείνει ακίνητο για να το μαυρίσει ομοιόμορφα με το σελφ ταν. Είναι σοκαριστικό να βλέπεις κοριτσάκια να χτυπιούνται στο πάτωμα απ΄την κούραση και η μάνα να τα τραβολογάει για να μην “πέσει” η μπούκλα και χάσουν την καλή βαθμολογία.
Όπως επίσης είναι σοκαριστικό να βλέπεις θυμωμένες μάνες επειδή το βλαστάρι τους δεν κατόρθωσε να τις βγάλει ασπροπρόσωπες. Και τα ήδη κουρασμένα και νευριασμένα παιδιά τους τις κοιτάνε κατάματα με ενοχή, γιατί δεν φάνηκαν αντάξια των προσδοκιών τους. Πάνε δηλαδή και φυτρώνουν τον κακό ανταγωνισμό μεταξύ των παιδιών για τον πιο ρηχό και φθηνό σκοπό. Κάνεις παιδιά να νιώθουν ενοχικά και ανεπαρκή, για τα ευτελή καπρίτσια σου.
Ευτυχώς -απ’ όσο γνωρίζω τουλάχιστον- αυτή η τρέλα δεν υπάρχει στη χώρα μας. Είναι απαγορευτικό κατ’ εμέ να εκμεταλλεύεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο την παιδική αθωότητα και ανεμελιά. Είναι απαγορευτικό να βγάζεις τα δικά σου συμπλέγματα στο παιδί σου. Τα παιδιά πρέπει να ζουν σαν παιδιά, γιατί αυτά τα χρόνια είναι τα πιο πολύτιμα. Χτίζουν χαρακτήρες και δεν επιστρέφουν ξανά.
Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη
ΠΗΓΗ: www.mothersblog.gr