Πώς περνάω λοιπόν τις νύχτες μου υποφέροντας από ΣΚΠ πολλαπλή σκλήρυνση (MS); Βασικά, δεν υπάρχει καμία διαφορά με την ημέρα μόνο που οι νύχτες είναι πιο σκοτεινές, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η νύχτα εντείνει τα πάντα και αυξάνει τον πόνο και τις ενοχλήσεις μου, τουλάχιστον κατά 50%.
Οι καλές ημέρες κατά τις οποίες μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχα έχουν μετατραπεί σε γλυκιά ανάμνηση εξαιτίας των διαταραχών ύπνου που αντιμετωπίζω. Οι συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα αυξάνονται αφού πέσει το σκοτάδι. Παρατηρούνται περιοδικές κινήσεις των άκρων και γενικά, δεν μπορώ να αναπαυτώ εξαιτίας του πόνου.
Αυτοί οι πόνοι παρατηρούνται πολλά βράδια. Είμαι ευαίσθητη στο θόρυβο και τα μη συνταγογραφούμενα, υπνωτικά χάπια δεν βοηθούν. Αλλά ούτε και τα συνταγογραφούμενα. Παρόλα αυτά, τα παίρνω για να κοιμηθώ λίγο. Τα παυσίπονα το ίδιο. Δεν είναι πάντοτε αποδοτικά. Υπάρχουν στιγμές που ο καταραμένος ο πόνος είναι ανίκητος.
Παρακάτω, θα πάρετε μία γεύση της νυχτερινής μάχης ανάμεσα σε μένα και τον «καταραμένο πόνο»:
10 μμ
Η πρώτη μου προσπάθεια για ύπνο. Ξαπλώνω. Κοιτάω τα πτερύγια του ανεμιστήρα στο ταβάνι μου. Προσπαθώ να αγνοήσω τον πόνο. Σηκώνομαι και πάω στην τουαλέτα.
11 μμ
Σκέφτομαι να πάρω περισσότερα φάρμακα. Πάω στην τουαλέτα. Συνεχίζω να προσπαθώ να αγνοήσω τον πόνο.
12 πμ
Σηκώνομαι. Πάλι τουαλέτα. Προσπαθώ να αφαιρεθώ με κάτι, αρχίζω να πλέκω με το βελονάκι μέσα στα άγρια μεσάνυχτα. Ο ύπνος, αν μας κάνει τη χάρη, έρχεται κάπου μεταξύ 12 πμ και 2 πμ.
2 πμ
Αρχίζω να βογκάω από τον πόνο. Πάω στην τουαλέτα. Σκέφτομαι κάθε απόφαση που έχω πάρει. Σκέφτομαι πόσο άδικο είναι όλο αυτό. Προσπαθώ να κοιμηθώ στον καναπέ, στο πάτωμα, οπουδήποτε αλλού. Αρχίζω πάλι να αναρωτιέμαι γιατί να το περνάω εγώ όλο αυτό.
3 πμ
Αρχίζω να σκέφτομαι πόσος χρόνος ύπνου θα μου απέμενε εάν κοιμόμουνα τώρα. Σκέφτομαι τα πάντα. Ξαπλώνω και πονάω.
4 πμ
Παρατάω τον ύπνο. Αρχίζω να μπαίνω στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σκέφτομαι πως πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι για την ημέρα μου.
5 πμ
Πηγαίνω στην τουαλέτα. Σηκώνομαι. Αρχίζω να ετοιμάζομαι για την ημέρα μου. Σκέφτομαι πως πρέπει να αντιμετωπίσω τις καθημερινές συνέπειες που επιφέρει η ασθένειά μου.
6 πμ
Ξεχνώ πως πρέπει να προετοιμαστώ για την ημέρα. Εάν είμαι τυχερή, μπορεί και να κοιμηθώ για μία δυο ωρίτσες. Εάν όχι, περνάω το χρόνο μου προσπαθώντας να αφαιρεθώ με τόσους πολλούς τρόπους και περιμένω το φως της ημέρας.
Επιμέλεια κειμένου: Σωτηριάδου Χριστίνα
Newsroom Aμεα