Πώς ένιωθα πριν διαγνωστώ ως Αυτιστικός.

Σε τι διαφέρω σήμερα σε σχέση με 30-40 χρόνια πριν; Θα έλεγα ότι είμαι πολύ πιο έξυπνος απ’ ό,τι όταν ήμουν νεότερος παρόλο που ακόμη κάνω λάθη στη ζωή. Όμως, αυτό αποδεικνύει ότι είμαι άνθρωπος, όπως και οποιοσδήποτε άλλος.

Μπορώ να κάνω πράγματα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα κατάφερνα. Μπορώ να ζω ανεξάρτητος, με μικρή μόνο βοήθεια. Ζω στο δικό μου διαμέρισμα σχεδόν 12 χρόνια τώρα. Μπορώ να μαγειρέψω μόνος μου. Κάνω κάποιες από τις δουλειές του σπιτιού όπως και τα ψώνια στο μάρκετ. Μπορώ να μετακινηθώ με τα μέσα μεταφοράς και έχω και ένα κατοικίδιο το οποίο λατρεύω. Εργάζομαι εθελοντικά σε 2 μουσεία καθώς δεν μπορώ να εργαστώ από τις 9 ως τις 5 εξαιτίας της διαταραχής μου. Είμαι μέλος ενός τοπικού συμβουλίου για τον αυτισμό. Εάν χρειαστεί να πάω κάπου χρησιμοποιώ τη δημόσια συγκοινωνία. Δεν μπορούσα να τα κάνω όλα αυτά όταν ήμουν νεότερος.

Έχω το σεβασμό των άλλων στο σύλλογο των αυτιστικών. Έχω παρευρεθεί σε πολλά συνέδρια για τον αυτισμό τα τελευταία χρόνια και έχω βραβευτεί από ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο στο χώρο του αυτισμού. Θα παραλάβω αυτό το βραβείο που φέρει το όνομα αυτού του ατόμου σε λίγους μήνες. Διαφέρω σε τόσα πολλά σε σχέση με όταν ήμουν νεότερος. Τα τελευταία χρόνια έχω συνειδητοποιήσει ότι κάποιοι από τους πρώην συμμαθητές μου από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο, που με θεωρούσαν «παράξενο» και με κορόιδευαν έχουν γίνει σήμερα οι καλύτεροί μου φίλοι. Με αγαπούν και με νοιάζονται όχι γι’ αυτό που έχω αλλά για το ποιος είμαι ως χαρακτήρας. Έχουν μάθει να με σέβονται γιατί προσπάθησα να τους μάθω τι σημαίνει αυτισμός καθώς δεν θέλω να φοβούνται όσους είναι διαφορετικοί από αυτούς.

Σήμερα, είμαι περήφανος για το έργο που επιτελώ στο σύλλογο των αυτιστικών. Ξέχασα να αναφέρω ότι έχω γίνει ο επικεφαλής του δικού μας συλλόγου για την υποστήριξη του αυτισμού. Θέλω να οδηγήσω αυτόν τον σύλλογο στην επιτυχία. Πιστεύω ότι κάποια από τα πράγματα για τα οποία έχω μιλήσει δεν θα συνέβαιναν πριν από πολλά χρόνια, εάν δεν είχα την ενθάρρυνση της φίλης και συμβούλου μου, Γεωργίας, της πρώτης επικεφαλής της ομάδας μας, η οποία πρόσεξε σε εμένα κάτι που εγώ δεν είχα αντιληφθεί ποτέ: εμπιστεύτηκε τις ικανότητές μου. Προσπάθησα να βρω σημαντικούς ανθρώπους σε όλη την ευρύτερη περιοχή μας έτσι ώστε να γίνει γνωστός ο σύλλογός μας. Είμαι ο επικεφαλής του συλλόγου στον τομέα της εύρεσης των εξωτερικών επισκεπτών ομιλητών. Εγώ είμαι αυτός που ψάχνει να βρει διάφορους ομιλητές για τις μηνιαίες συναντήσεις του συλλόγου μας. Έχω αυτήν την αρμοδιότητα εδώ και πολλά χρόνια και κάθε φορά που βρίσκω κάποιον, η αυτοπεποίθησή μου τονώνεται όλο και περισσότερο.

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για το πώς ένιωθα πριν βγει η σωστή διάγνωση. Ένιωθα «χαμένος» καθώς δεν μπορούσα στ’ αλήθεια να καταλάβω τον εαυτό μου και ποιο ήταν το πρόβλημά μου. Αρχικά, κατά την αρχή της δεκαετίας του 1990, είχε βγει διάγνωση ότι είχα μαθησιακές δυσκολίες. Κατά τη διάρκεια της πρώτης μου νεότητας και ενήλικης ζωής, έκανα πράγματα που δεν έκανε κανένας άλλος στην οικογένειά μου. Πάντα ένιωθα σαν το «μαύρο πρόβατο» της οικογένειας εξαιτίας όλων όσων έκανα. Τώρα ανακαλώ το παρελθόν και αντιλαμβάνομαι πολλά «περίεργα» πράγματα. Δεν έλαβα τη σωστή διάγνωση παρά χρόνια αργότερα: είχα το σύνδρομο Asperger. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσω εντελώς τι σημασία της διάγνωσης.

Είχα δύο διαφορετικά σημαντικά ενδιαφέροντα που δεν είχαν τα άλλα μέλη της οικογένειάς μου. Τώρα συνειδητοποιώ το λόγο για τον οποίο τα είχα. Τώρα, έχω τη δυνατότητα να βοηθώ πολλούς ενήλικες που ανήκουν στο ίδιο φάσμα να κατανοήσουν τη σημασία της διάγνωσής του, να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα που πιθανώς έχουν όπως και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους κατά τη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής. Χάρη στη διάγνωσή μου, μου έχουν δοθεί ευκαιρίες που ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα είχα.

Επιμέλεια κειμένου  Σωτηριάδου Χριστίνα

.