Όταν ο κόσμος θεωρεί τη ΔΕΠΥ σαν κάτι Αστείο.

Διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα) όταν ήμουν στην πρώτη τάξη. Ακόμη θυμάμαι που καθόμουν στην τάξη, προσπαθώντας να φέρω εις πέρας τη δραστηριότητα που κάναμε. Όλοι οι άλλοι ήταν στην πέμπτη ερώτηση και εγώ δεν είχα τελειώσει ούτε την πρώτη. Είχα απελπιστεί τόσο πολύ που ούρλιαξα «Σταματήστε! Δεν μπορώ να σας ακολουθήσω» και ξέσπασα σε κλάματα αμέσως. Επίσης, ξεσπούσα σε κλάματα και όταν προσπαθούσα να κάνω τα μαθήματά μου (αυτό το κάνω ακόμη και σήμερα). Τότε ήταν που η μαμά μου με πήγε στο γιατρό, όπου έγινε η διάγνωσή μου και τέθηκα υπό φαρμακευτική αγωγή.

Η διάγνωση ήταν δύσκολη για όλους μας και ακόμη περισσότερο για τους γονείς μου που αποφάσισαν να μου δώσουν φάρμακα. Δεν είναι εύκολη η συμβίωσή μου με την οικογένειά μου, καθώς, παρόλο που με αγαπούν, κάποιες φορές δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μαζί μου. Κάτι που θα ολοκληρώσει κάποιος σε λίγα μόνο λεπτά, εμένα θα μου πάρει ώρες. Πρέπει να ξοδέψω τόση πολλή ψυχική ενέργεια για τα πιο απλά πράγματα. Ακόμη και όταν πλένω τα πιάτα, εξουθενώνομαι. Κάποιες μέρες αισθάνομαι τόση ανησυχία και ταραχή που σχεδόν ξεσπάω σε κλάματα. Το χειρότερο είναι όταν προσπαθώ να παραμείνω οργανωμένη, να θυμάμαι πράγματα και να εκτελώ καθήκοντα.

Αυτή είναι η ζωή μου με τη ΔΕΠΥ. Παρόλα αυτά, όμως, πολλοί το παίρνουν σαν αστείο. Θεωρούν πως είμαι ένα ενοχλητικό, αντιπαθητικό και υπερδραστήριο παιδί και κάνουν πολλά στερεοτυπικά σχόλια και αστεία. Πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου αστείο. Δεν είναι καθόλου αστείο να αισθάνεσαι τόση ταραχή. Αντίθετα, πονάει. Δεν είναι καθόλου αστείο να ξεσπάς επειδή κάθισες μπροστά στον υπολογιστή 5 ολόκληρες ώρες για να δακτυλογραφήσεις πέντε προτάσεις για την εργασία σου, της οποίας η προθεσμία λήγει σύντομα. Δεν είναι καθόλου αστείο να σου λένε συνεχώς πόσο αντιπαθητική, ενοχλητική και ανεύθυνη είσαι. Δεν είναι καθόλου αστείο να μπαίνεις στην τάξη με μισή ώρα καθυστέρηση καθώς έχεις ξεχάσει πότε ξεκίνησε το μάθημα. Δεν είναι καθόλου αστείο να σου μιλάει κατ’ ιδίαν ο καθηγητής σου και να σου λέει πως έχεις αποτύχει στην τάξη καθώς έχεις γράψει ανοησίες σε ένα τεστ που δεν κατάλαβες. Είναι απογοητευτικό, ενοχλητικό και άκρως ντροπιαστικό!

Δεν μπορώ να μετρήσω τις φορές που με έχουν πειράξει, κοροϊδέψει και με έχουν φωνάξει εξαιτίας της ΔΕΠΥ μου. Επομένως, την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να κοροϊδεύει τα άτομα με ΔΕΠΥ, θυμηθείτε ότι πρόκειται για μία αναπηρία. Θα γελούσατε με κάποιον που βρίσκεται σε αναπηρικό αμαξίδιο ή με κάποιον που είναι τυφλός; Επομένως, μη γελάτε και με τα άτομα που έχουν ΔΕΠΥ.

Επιμέλεια κειμένου- Σωτηριάδου Χριστίνα

Πηγή κειμένου και εικόνας themighty.com

Γ.Δ