Φοιτήτρια πίστευε πως η μηνιγγίτιδα από την οποία έπασχε ήταν «γρίπη των πρωτοετών» – έχασε και τα δυο της πόδια όπως και αρκετά δάκτυλα
Η Σαρλότ Χάνιμπαλ ήταν μία υγιής έφηβη πριν μολυνθεί από τον τοξικό ιό, έπειτα από ένα φοιτητικό πάρτι και ακρωτηριαστεί διπλά πριν κλείσει τα 20 της χρόνια.
Στη φοιτήτρια Σαρλότ Χάνιμπαλ, στην οποία άρεσε η καλή ζωή, διασκέδαζε κατά τη «βδομάδα των πρωτοετών φοιτητών», πηγαίνοντας σε πάρτι σε σπίτια και αφήνοντας τον εαυτό της εντελώς ελεύθερο.
Και όταν άρχισε να έχει πονόλαιμο και συμπτώματα που έμοιαζαν με αυτά της γρίπης, θεώρησε πως η ασθένεια από την οποία έπασχε ήταν η γνωστή «γρίπη των πρωτοετών».
Όμως, η 19χρονη Σαρλότ στην πραγματικότητα έπασχε από θανατηφόρα μηνιγγίτιδα και ακρωτηριάστηκε διπλά, με τραγικό τρόπο, πριν κλείσει τα 20 της χρόνια.
Η Σαρλότ, από το Σέλστον του Νόττινχαμσαϊρ, ήταν μία υγιής έφηβη πριν κολλήσει τον θανατηφόρο ιό έπειτα από ένα φοιτητικό πάρτι.
Στην πρώην φοιτήτρια του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων διαγνώστηκε σηψαιμία και μηνιγγίτιδα που προσβάλλει συνήθως τους νεαρούς ενήλικες.
Η γενναία έφηβη νοσηλεύτηκε για δύο μήνες πριν οι γιατροί αποφασίσουν να ακρωτηριάσουν και τα δυο της πόδια κάτω από το γόνατο όπως και τα μισά δάκτυλα του αριστερού της χεριού, σε μία προσπάθεια να σώσουν τη ζωή της.
Ένα χρόνο αργότερα, παρόλο που η ζωή της άλλαξε δραματικά, η Σαρλότ έχει υιοθετήσει μία θετική στάση προς τη ζωή και προοδεύει καθημερινά.
Σήμερα, η φιλόδοξη κοπέλα διεξάγει καμπάνια για να προειδοποιήσει τους άλλους φοιτητές να κάνουν το εμβόλιο το οποίο, σύμφωνα με τη γνώμη της, θα την είχε προστατέψει από τη μόλυνση.
Η Σαρλότ, που ακόμη αναρρώνει από τη δοκιμασία της, είπε τα εξής: « Πάντα ήμουν ένα κανονικό, υγιές άτομο. Δεν μπορώ να πιστέψω πώς άλλαξε η ζωή μου σε ένα χρόνο.
Έβγαινα έξω τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα αφότου ξεκίνησα το Πανεπιστήμιο και περνούσα υπέροχα. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να μου συμβεί κάτι τέτοιο.
Το Σάββατο, πριν αισθανθώ άσχημα, ήμουν σε ένα πάρτι σε κάποιο σπίτι, με τους συγκατοίκους μου. Τη Δευτέρα, έφυγα από τα μαθήματα νωρίς καθώς αισθανόμουν πολύ άσχημα. Έπειτα, την Τρίτη το πρωί, τηλεφώνησα στον μπαμπά μου να έρθει να με πάρει.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας ξυπνούσα για να κάνω εμετό και η κατάστασή μου χειροτέρεψε γρήγορα την Τετάρτη που έπεσα σε κώμα για 17 ημέρες, ενώ έδινα μάχη για να κρατηθώ στη ζωή.
Έπαθα σοβαρή αμνησία και, όταν ξύπνησα, το μόνο που μπορούσα να θυμηθώ ήταν ότι είχα πονόλαιμο και συμπτώματα που έμοιαζαν με της γρίπης. Οπότε, υπέθεσα ότι είχα κολλήσει τη «γρίπη των πρωτοετών», καθώς ήταν σε έξαρση.
Οι γονείς μου και οι γιατροί μού εξήγησαν ότι είχα προσληφθεί από μηνιγγίτιδα και σηψαιμία. Γι’ αυτό και τα κάτω άκρα μου, τα δάχτυλα του χεριού και η άκρη της μύτης μου είχαν μαυρίσει.
Ήταν τόσο τρομακτική εμπειρία, το σώμα μου είχε πάθει σηψαιμία, όμως δεν μπορούσα να απαλλαγώ από αυτήν ολοκληρωτικά και γι’ αυτό, έπειτα από δύο μήνες, οι γιατροί δεν είχαν άλλη επιλογή από το να με χειρουργήσουν.
Η ζωή μου έπρεπε να αλλάξει ολοκληρωτικά όμως δεν στεναχωρήθηκα όταν οι γιατροί μού είπαν ότι έπρεπε να με ακρωτηριάσουν. Το μόνο που ήθελα τότε ήταν να γίνω καλά και θα έκανα τα πάντα προκειμένου να το καταφέρω αυτό.
Παρόλα αυτά, νιώθω τρομερά τυχερή που είμαι ακόμη ζωντανή και παρόλο που έχω χάσει και τα κάτω άκρα και τα δάχτυλά μου, κάποιοι άλλοι έχουν χάσει πολύ περισσότερα».
Αφού οι ανήσυχοι γονείς της Σαρλότ, Ντόουν και Πίτερ, όπως και η μικρότερη αδερφή της, η Σόφι, τηλεφώνησαν στον αριθμό 111 για συμβουλή, την πήραν να κάνουν μία βόλτα στο κέντρο, κάτι το οποίο πιστεύουν πως ίσως έσωζε τη ζωή της.
Έπειτα, η Σαρλότ μπήκε κατευθείαν στη μονάδα εντατικής θεραπείας, στις 25 Φεβρουαρίου, αφού τα κάτω άκρα της είχαν γίνει πλέον τόσο αδύναμα που δεν μπορούσε να περπατήσει και οι γιατροί συνειδητοποίησαν πως κάτι σοβαρό συνέβαινε.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο μηνών, ο οργανισμός της Σαρλότ πάλεψε σκληρά για να αντιμετωπίσει τη μόλυνση που είχε πάθει το αίμα της, στο Νοσοκομείο του Νόττινχαμ. Δυστυχώς, όμως, το Μάιο, οι γιατροί πήραν τη σκληρή απόφαση να την ακρωτηριάσουν αφού ο ιός συνέχισε να κάνει την εμφάνισή του.
Η Σαρλότ είπε: « Με το που φτάσαμε για βόλτα στο κέντρο, ένιωσα τόσο αδύναμη που κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να περπατήσω. Γι’ αυτό, οι γονείς μου νοίκιασαν ένα αναπηρικό αμαξίδιο και κανένας μας δεν γνώριζε τότε ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα στεκόμουν στα δυο μου πόδια.
Αργότερα, παρουσίασα ολοκληρωτική έκπτωση των οργάνων μου και άρχισα να εμφανίζω εξανθήματα.
Όταν ξύπνησα για πρώτη φορά από το κώμα, φοβόμουν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να καταλάβω πού βρίσκομαι. Το σώμα μου ήταν τελείως παράλυτο και μπορούσα να κινήσω μόνο τα μάτια και το στόμα μου.
Πέρασα 27 μέρες μέσα στην Εντατική πριν μεταφερθώ στο τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής και Εγκαυμάτων όπου παρέμεινα για άλλες 12 εβδομάδες, καθώς τα σημάδια μου ήταν παρόμοια με σημάδια από έγκαυμα.
Καθώς προσπαθούσα να καταπολεμήσω και τη μηνιγγίτιδα και τη σηψαιμία, τα νεφρά μου σταμάτησαν να λειτουργούν και εκείνα και από τότε κάνω αιμοκάθαρση, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή φέτος θα κάνω μεταμόσχευση.
Όταν σκέφτηκα ότι είχα προσβληθεί από τη «γρίπη των πρωτοετών» ένιωθα πως τα χέρια και τα πόδια μου ήταν πραγματικά κρύα αλλά μετά άρχισε να φουσκώνει και το στομάχι μου. Δεν το γνώριζα τότε αλλά και τα νεφρά μου είχαν αρχίσει να υπολειτουργούν».
Στις 15 Ιουνίου, η Σαρλότ μπόρεσε να επιστρέψει στο σπίτι καθώς βρισκόταν στο νοσοκομείο για περισσότερο από τρεις εβδομάδες.
Από τότε που υπέστη αυτήν την οδυνηρή δοκιμασία, η Σαρλότ έχει περάσει τους τελευταίους 8 μήνες συνεχίζοντας να ξεπερνάει τις προσδοκίες όλων σχετικά με την ανάρρωσή της και να μάχεται καθημερινά για την ίδια της τη ζωή.
Η Σαρλότ ακόμη βρίσκεται σε διαδικασία αποκατάστασης, σε εβδομαδιαία βάση, έτσι ώστε να μπορεί να αναρρώσει. Τώρα πλέον μπορεί να κάνει ποδήλατο, να τρώει χρησιμοποιώντας το ένα χέρι και να κάνει σχέδια στα νύχια των προσθετικών της άκρων.
Ανέφερε τα εξής: « Ήμουν το πιο τεμπέλικο άτομο που υπήρχε, όμως τώρα θα προσπαθήσω. Έχω μακρύ δρόμο ακόμη μπροστά μου όμως θα τα δώσω όλα, 100%.
Ένιωσα υπέροχα που μπόρεσα και πάλι να καβαλήσω το ποδήλατό μου για πρώτη φορά έπειτα από την περιπέτειά μου. Επίσης, πάντα μου άρεσε να βάφω τα νύχια μου και γι’ αυτό συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ.
Έχω βρει καινούριους τρόπους να χρησιμοποιώ το αριστερό μου χέρι, χωρίς τα δάχτυλά μου και σύντομα θα βάλω και διακοσμητικό χέρι που θα είναι υπέροχο.
Ελπίζω να επιστρέψω στις σπουδές μου στο μέλλον παρόλο που η περσινή χρονιά μου άνοιξε τα μάτια στ’ αλήθεια και τώρα σκέφτομαι να σπουδάσω Ιατρική».
Ενώ αναρρώνει, η Σαρλότ έχει δημιουργήσει μία ομάδα με τον καλύτερό της φίλο, τον Γουίλιαμ Φόουκς, την «Meningitis Now” ( Μηνιγγίτιδα στο Σήμερα), για να μαζέψουν χρήματα και να αφυπνίσουν τον κόσμο σχετικά με την ασθένεια αυτή.
Η Σαρλότ ανέφερε: « Η Meningitis Now είναι υπέροχη ομάδα. Όσα ευχαριστώ και να πω στην οικογένεια και τους φίλους μου για τη συμπαράστασή τους δεν είναι αρκετά.
Θα κάνω ό,τι μπορέσω για να μαζέψω χρήματα και να αφυπνίσω τον κόσμο. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα πάθαινα μηνιγγίτιδα και δεν νομίζω ότι το πιστεύει κανείς μέχρι να του συμβεί κάποια στιγμή.
Ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε ότι φοβούνται τις ενέσεις όμως η συμβουλή μου θα ήταν ότι μία βελόνα αξίζει για να σε προστατέψει από εκατοντάδες άλλες βελόνες και εγχειρίσεις σαν αυτές που έχω βιώσει από τότε.
Ήμουν τόσο χαρούμενη όταν κυκλοφόρησε ένα νέο εμβόλιο τον Αύγουστο για όλους τους πρωτοετείς φοιτητές και τους 17-18χρονους στο Ηνωμένο Βασίλειο, που τώρα όλοι πρέπει να το κάνουν.
Δεν μπορώ παρόλα αυτά να πείσω τον κόσμο. Εάν είχα κάνει το εμβόλιο, τόσο εγώ η ίδια όσο και η οικογένειά μου δεν θα είχαμε περάσει ποτέ αυτήν την οδυνηρή δοκιμασία.
Δέχομαι την κάθε μέρα όπως έρθει όμως γνωρίζω πως αφού κατάφερα να ξεπεράσω ό,τι μου έφερε η περσινή χρονιά, πλέον μπορώ να καταφέρω τα πάντα».
Η Λούση Ρίτσιζ, υπάλληλος του Τοπικού Γραφείου Συμπαράστασης του Meningitis Now στο Ανατολικό Μιντλαντ, είπε τα εξής: « Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Σαρλότ και τον Γουίλιαμ για τις προσπάθειες που κατέβαλαν για τη συγκέντρωση χρημάτων.
Βασιζόμαστε στην ενέργεια, τον ενθουσιασμό και την πρωτοβουλία τόσο της ίδιας όσο και των ανθρώπων γύρω της για τη συγκέντρωση των χρημάτων που απαιτούνται καθημερινά έτσι ώστε να συνεχιστεί η ζωτικής σημασίας έρευνα, η αφύπνιση του κόσμου και η υποστήριξη.
Η γνώση των ενδείξεων και των συμπτωμάτων της μηνιγγίτιδας και της σηψαιμίας, η επαγρύπνηση και η λήψη ιατρικής βοήθειας μπορούν να σώσουν ζωές.
Οι συνήθεις ενδείξεις και τα συμπτώματα της μηνιγγίτιδας και της σηψαιμίας είναι ο πυρετός, τα κρύα χέρια και πόδια, ο πονοκέφαλος, ο εμετός και τα εξανθήματα.
Αν αμφιβάλλετε, εμπιστευτείτε το ένστικτό σας και ζητήστε ιατρική βοήθεια».
Επιμέλεια κειμένου:Σωτηριάδου Χριστίνα
Πηγή εικόνων και κειμένου www.mirror.co.uk