4 λόγοι για τους οποίους λέω ότι «Είμαι μία χαρά» ενώ στην ουσία δεν είμαι.
Όταν με ρωτάνε πώς αισθάνομαι, σχεδόν ποτέ δεν λέω την αλήθεια. Συνήθως απαντάω «όχι και άσχημα» καθώς θεωρώ πως έτσι είμαι λίγο πιο ειλικρινής απ’ ό,τι αν απαντούσα «καλά» ή «ωραία». Κουράστηκα να λέω ότι είμαι καλά. Για πολλούς λόγους λέω ψέματα.
- Είμαι καλά σε σχέση με άλλες μέρες. Υπάρχουν και αυτές οι μέρες που θα πω ότι είμαι καλά, όχι και άσχημα. Κάποιες φορές, μάλιστα, νιώθω πως μπορώ να καταφέρω πολλά ….με μέτρο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, λέω την αλήθεια, αντικειμενικά. Νιώθω καλύτερα σε σχέση με άλλες μέρες. Θεωρώ πως δεν περνάω και άσχημα και νιώθω καλά.
- Απλώς δεν θέλω να εξηγώ. Δεν θέλω να εξηγήσω πόσο χάλια αισθάνομαι και γιατί. Έχω κουραστεί. Το μόνο που θέλω είναι να το αντιμετωπίσω χωρίς να πρέπει να το συζητώ, να το αναφέρω ή να με συμπονούν. Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ίσως να αισθάνομαι ημικρανία με συγκεκριμένα συμπτώματα. Ίσως, παρόλα αυτά, να πάσχω και από ινομυαλγία. Ή και τα δύο. Και μετά, πρέπει να κάθομαι να εξηγώ τι έχω γιατί οι περισσότεροι θεωρούν πως οι ημικρανίες είναι το βασικό μου πρόβλημα, όμως μπορεί να έχω ισχυρές ινομυαλγίες ή σοβαρή αλλοδυνία. Και πραγματικά, δεν θέλω ούτε χρειάζομαι συμπόνια ή ιδέες ή προτάσεις από άλλους. Το μόνο που θέλω είναι να καταφέρω να βγάλω τη μέρα.
- Ξαπλώνω. Αισθάνομαι απαίσια, όμως θέλω να βγάλω τη μέρα. Δεν θα βοηθήσει ούτε εμένα ούτε κανέναν άλλο εάν αρχίσω να εξηγώ πόσο απαίσια αισθάνομαι και γι’ αυτό ξαπλώνω, ξαπλώνω, ξαπλώνω. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, ούτε καν εγώ η ίδια. Δεν θα ωφελήσει κανέναν και σίγουρα ούτε εμένα την ίδια εάν αρχίσω να γκρινιάζω για τον πόνο. Γι’ αυτό και ξαπλώνω.
- Το μόνο που θέλω είναι να το αντιμετωπίσω ήσυχα. Κάποιες φορές είναι καλύτερο να μη μιλάς για τον πόνο και απλώς να τον αντιμετωπίζεις. Είναι πιο εύκολο να χαμογελώ και να βάζω ένα προσωπείο που θα με βοηθήσει να τα βγάλω πέρα. Αν αρχίσω να μεμψιμοιρώ, καταστρέφω όλη την προσπάθεια που κάνω, αυτό που χρειάζομαι, να τα βγάλω πέρα.
Δεν το κάνω αυτό με την οικογένειά μου. Τους λέω πότε ο πόνος με καταβάλλει. Και τις μισές φορές, το καταλαβαίνουν και από μόνοι τους. Νιώθω πιο ελεύθερη να το κάνω. Δεν χρειάζεται να υπεραναλύω. Δεν λαμβάνω όλη εκείνη την προσποιητή συμπόνια, μόνο ειλικρινές ενδιαφέρον για εμένα προσωπικά. Δεν μου δίνουν περίεργες συμβουλές. Επίσης, είμαι στο σπίτι μου και δεν χρειάζεται να προσποιηθώ, ακόμη και όταν πονάω. Είμαι απλώς ο εαυτός μου, αυτή που πονάει.
Για να μπορέσει να λειτουργήσει κανείς μέσα από τον πόνο, χρειάζεται να έχει μία διαφορετική νοοτροπία. Θα πρέπει να μην παρασκέφτομαι τον πόνο συνειδητά. Πρέπει να προσπαθήσω να διατηρήσω το χιούμορ μου καθώς βελτιώνει τη διάθεσή μου και με βοηθάει να αντιμετωπίζω τον πόνο. Χαμογελώ πολύ καθώς στ’ αλήθεια έτσι παραπλανάται ο εγκέφαλος και απελευθερώνει θετικές ορμόνες. Θέλω να διώξω όσο πιο μακριά γίνεται την αρνητικότητα για να μπορώ να αντιμετωπίζω το άγχος όσο καλύτερα γίνεται με ασκήσεις χαλάρωσης, αναπνοής και με ξεκούραση, όταν έχω χρόνο. Προσπαθώ να διατηρώ αυτήν την ατμόσφαιρα για να μπορώ να ξεγελώ τον εαυτό μου και να χειρίζομαι τον πόνο εν ώρα εργασίας. Γενικά, καταφέρνω να πείθω τον εαυτό μου αρκετά καλά.
Επιμέλεια κειμένου Σωτηριάδου Χριστίνα
Πηγή κειμένου και εικόνωνthemighty.com
Γ.Δ