Ξέρετε ότι η Δανία είναι η πιο ευτυχισμένη χώρα και οι Δανοί οι πιο ευτυχισμένοι γονείς στον κόσμο;
Οι Δανοί διακρίνονται για την ρεαλιστική άποψη που έχουν για τη ζωή και την οποία προσπαθούν διακαώς να εμφυσήσουν στα παιδιά τους από μικρή κιόλας ηλικία.
Η ενσυναίσθηση είναι επισήμως σχολικό μάθημα
Στη Δανία, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αφιερωμένο στην εκπαίδευση του παιδιού σε όλες τις πτυχές του. Αυτό σημαίνει κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες, ικανότητα συνεργασίας, σχολικά αποτελέσματα, ευεξία.
Για μία ώρα κάθε εβδομάδα στα σχολεία της Δανίας οι μαθητές ηλικία 6-16 ετών διδάσκονται υποχρεωτικά την ενσυναίσθηση, την δεξιότητα δηλαδή να δουν τον κόσμο με τα μάτια του άλλου.
Το μάθημα της ενσυναίσθησης ονομάζεται «Klassens Tid» ελληνιστί «η ώρα του κέικ στην τάξη» και με τον τρόπο αυτό οι δάσκαλοι μετατρέπονται σε «συναισθηματικούς μέντορες».
Στο πλαίσιο του μαθήματος, οι μαθητές αναλαμβάνουν εκ περιτροπής το ψήσιμο ενός απλού κέικ ή σνακ που μπορούν να απολαύσουν μαζί μετά από τη συζήτηση.
Η διαδικασία αυτή βοηθά όχι μόνο στην ενδυνάμωση της συνεργασίας μεταξύ των παιδιών αλλά και στη διαμόρφωση ενηλίκων με υψηλό επίπεδο συναισθηματικής νοημοσύνης.
Σε μια άλλη εκδοχή του ίδιου μαθήματος, οι μαθητές με τη βοήθεια εικόνων αναπαριστούν διαφορετικά συναισθήματα όπως η θλίψη, ο φόβος, η χαρά, η απογοήτευση και καλούνται να περιγράψουν τα συναισθήματα των άλλων με δικά τους λόγια και να εκφράσουν και τα δικά τους.
Αυτά τα μαθήματα είναι η ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους δημόσια και να ακούσουν κι εκείνα των άλλων.
Καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση στα παιδιά απομακρύνονται από έννοιες όπως ο σχολικός εκφοβισμός και έρχονται πιο κοντά στην αλληλοβοήθεια, στο μοίρασμα, στον υγιή ανταγωνισμό, στην αποδοχή της διαφορετικότητας και δημιουργούν βαθύτερες και πιο ουσιαστικές σχέσεις και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Στους μαθητές συμβάλλει στην προαγωγή της ψυχικής και σωματικής υγείας, καθώς και της κοινωνικής ευεξίας των μαθητών.
Στους εκπαιδευτικούς συμβάλλει αποτελεσματικά στη βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευτικών συναδέλφων και, κατ’ επέκταση, μεταξύ των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευομένων-μαθητών.
Μπαίνοντας στα παπούτσια των άλλων παιδιών
Πρέπει να αναδιαμορφώσουμε κατά τέτοιο τρόπο το εκπαιδευτικό μας σύστημα ώστε οι μαθητές να είναι όχι μόνο καλοί μαθητές, αλλά και όμορφοι άνθρωποι, που να μπορούν να νιώθουν πώς νιώθουν οι άλλοι, να δεχτούν εκείνους που είναι διαφορετικοί και να υπερασπίσουν τη διαφορετικότητα των άλλων, όταν αυτή δέχεται επίθεση από τρίτους.
Το ελληνικό σχολείο ως δομή και το εκπαιδευτικό σύστημα εν γένει δεν προωθούν τη συναισθηματική νοημοσύνη αφού εμπράκτως ενθαρρύνουν τον ατομικό ανταγωνισμό παρά την ομαδική συνεργασία και εστιάζουν στη λογική παραμελώντας τα συναισθήματα και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ίσως, αν αποφασίσουμε να διδάξουμε την ενσυναίσθηση στα παιδιά μας και στα ελληνικά σχολεία, ακολουθώντας το φωτεινό παράδειγμα της Δανίας, να φτιάξουμε πιο ευτυχισμένους ενήλικες στο μέλλον.