Η τραυματική εμπειρία του κορονοϊού και η δύσκολη και με επιπλοκές ανάρρωση ενός δικηγόρου που νόσησε.
“Σας διαβεβαιώ ότι ο κορονοϊός είναι μια πολύ σοβαρή και μοναχική ασθένεια. Αισθάνεσαι ότι σε τρώει από μέσα και εάν καταφέρεις να αναρρώσεις υποφέρεις από “παρενέργειες”. Είμαι σε στάδιο ανάρρωσης και πρέπει να παλέψω με τα υπολείμματα μιας πολύ βαριάς πνευμονίας, που είναι η προίκα που μας αφήνει η Covid” καταθέτει στην ΕΡΤ την τραυματική εμπειρία του από την μάχη που έδωσε με τη νόσο ο δικηγόρος Γιάννης Πιτσιώρας επί 12 ημέρες στο νοσοκομείο “Παπανικολάου” της Θεσσαλονίκης.
Οι δραματικές ώρες στην Εντατική
“Εάν έστω και ένας άνθρωπος μετά την κατάθεση της εμπειρίας όσων νόσησαν αποφασίσει να προστατεύεται καλύτερα, εμείς όλοι που νοσήσαμε θα αναπνέουμε και καλύτερα” λέει ο κ. Πιτσιώρας και κάνει λόγο για έναν πολύ ύπουλο ιό που δεν φτάνει να τηρείς εσύ όλα τα μέτρα προστασίας, πρέπει να τα τηρεί και ο περίγυρος για να μην προσβληθείς.
“Ο φόβος της επιβίωσης” είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που σε ακολουθεί σε όλη την πορεία της ασθένειας, καταθέτει ο κ. Πιτσιώρας και ομολογεί πως “Φοβήθηκα από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης. Όταν παίρνεις τα αποτελέσματα του τεστ και έρχεται το ΕΚΑΒ για να σε πάει προς ένα δημόσιο νοσοκομείο αυτομάτως ανοίγει μία πόρτα στο άγνωστο”.
Ο κορονοϊός είναι μια μοναχική αρρώστια
Για τις δραματικές ώρες που πέρασε μέσα στο νοσοκομείο αναφέρει: “Είναι μια μοναχική αρρώστια. Δώδεκα μέρες εγώ κοίταγα ένα ταβάνι, άκουγα τους αναπνευστήρες από τους διπλανούς μου, κάθε τόσο υπήρχε ένα σούσουρο, γιατί κάποιος διασωληνωνόταν από διπλανό θάλαμο και σκεφτόσουν μήπως θα είμαι εγώ ο επόμενος. Έχεις ένα διαρκή φόβο για το άγνωστο που δεν μπορείς να διαχειριστείς και με αυτόν τον φόβο και τη μοναχικότητα πρέπει να παλέψεις. Με ρώταγε γιατρός εάν θέλω να μου αυξήσει το οξυγόνο κι εγώ του έλεγα, “μην το κάνετε θα προσπαθήσω να αναπνέω μόνος μου”. Η συνεχής σου σκέψη είναι “να μην επιδεινωθώ, να μην χρειαστεί να διασωληνωθώ, γιατί εκεί δεν ξέρεις εάν θα βγεις”. Εκεί φοβάσαι πραγματικά για τη ζωή σου.
Ταυτόχρονα όμως με κάποιο μεταφυσικό τρόπο εκεί στο κρεβάτι της Covid, παραδέχεται ότι μέσα στη μοναχικότητα που βίωνε “Υπάρχει μια μεγάλη αγάπη από την οικογένειά σου και τους φίλους σου που με κάποιο τρόπο τη νιώθεις. Αισθάνεσαι ότι έξω υπάρχει μια ζεστασιά στην οποία θες να επιστρέψεις και αυτό σου δίνει δύναμη, γιατί εάν δεν αναπτύξεις δύναμη εσύ ο ίδιος, η αρρώστια αυτή θα σε κερδίσει.
Όσο για τους αρνητές της ασθένειας, που “πλέκουν” σενάρια συνωμοσίας, είναι κατηγορηματικός και τους καλεί να κάνουν μια βόλτα από τα νοσοκομεία. “Επιλέξαμε, εγώ και οι υπόλοιποι ασθενείς στα κρεβάτια της Covid, όλοι αυτοί οι άνθρωποι να βγουν από το οπτικό μας πεδίο πρέπει να διαγραφούν από τη συλλογική μας μνήμη ως κοινωνία”, καταλήγει και τους αποδίδει την ευθύνη που γεμίζουν τα κρεβάτια στα νοσοκομεία αναφοράς . ‘Όταν μπήκα στο Παπανικολάου, στην κορύφωση της Covid στη Θεσσαλονίκη, είχε έναν όροφο ασθενών με Covid, όταν βγήκα ήταν τρεις οι όροφοι, όλοι επαγγελματίες με επίγνωση ότι έχουμε μια σοβαρή ασθένεια και όχι ένα απλό κρυολόγημα”.
Η πρώτη ανάρτηση στο facebook καθώς ξεκίνησε η ανάρρωση:
.