Ναι έτσι είναι.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στην ζωή από το να πετυχαίνεις τα όνειρά σου.
Να μπορείς να κάνεις πράξη τους στόχους σου. Να εφαρμόζεις αυτά που έχεις στο μυαλό σου. Να κάνεις αυτό που πραγματικά αρέσει στην ψυχή σου.
Ναι λοιπόν. Κάπως έτσι είναι αυτή η ευτυχία. Να μην μπαίνεις στα καλούπια των άλλων. Να μην σκιάζεις την ύπαρξή σου από τις δικές τους μετρήσεις. Να μην οριοθετείς τις επιθυμίες σου από τις δικά τους “θέλω”. Να μην αιχμαλωτίζεσαι από τις δικές τους φοβίες.
Διότι, πολύ απλά τα όνειρα δεν θέλουν φόβο. Ζητούν πίστη, ταλέντο, υπομονή. Και επιμονή στο στόχο. Τόλμη και όχι αδράνεια. Ευγένεια και όχι θράσος. Καλοσύνη και γενναιότητα. Έναν άνθρωπο που να μπορεί να είναι ο εαυτός του…Σε οποιαδήποτε συνθήκη. Με οποιοδήποτε κόστος. Χωρίς μάσκες και προσωπεία. Δίχως υποκρισία και διαταγή. Που να βαδίζει μονάχα με την αλήθειά του.
Μα πάνω από όλα ξέρεις τι ζητούν; Αγάπη. Και δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτή στη γη που αν αγαπήσει κάτι, να είσαι σίγουρος ότι θα το πετύχει.
Έτσι λοιπόν είναι τα όνειρα. Πότε μικρά και πότε μεγάλα. Είτε με διάρκεια στο χρόνο, είτε της τελευταίας στιγμής.
Τι σημασία έχει όμως για αυτόν που θέλει πραγματικά να προχωρήσει;
Για εκείνον που ξέρει πως να πιστέψει στο θαύμα; Για αυτόν που θέλει στην πράξη να δείξει το όραμά του; Να πει τι τέλος πάντων σημαίνει αυτή η ζωή…
Απολύτως καμία.
Για αυτό λοιπόν, κάνε όνειρα. Και μην σε νοιάζει πόσο μεγάλα είναι. Διότι, στο άπειρο πρέπει να στοχεύεις. Και αν στην τελική δεν τα πετύχεις, αν βρεθείς κάπου ανάμεσα στα αστέρια, κάπου που τώρα μπορεί να νιώθεις ανεπαρκής, θα είναι γιατί δεν τα πόθησες αρκετά. Δεν τα κυνήγησες όπως τους πρέπει.
Δεν τα διεκδίκησες με χαμόγελο και πυγμή.
Λένε πως στην ζωή υπάρχει ένας απαράβατος κανόνας. Ότι δηλαδή τα όνειρα ποτέ δεν δέχονται όρια. Και έτσι ακριβώς είναι. Και ξέρεις γιατί; Επειδή έχουν μέσα τους την ελπίδα. Η οποία πεθαίνει πάντα τελευταία. Μαζί με εκείνη τη θέληση που σου δίνει τη δύναμη να ποτίζεις την πληγή. Να μην δακρύζεις για το χαμένο μονοπάτι αλλά να χτίζεις ένα καινούργιο από την αρχή.
Για αυτό λοιπόν, μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σου πει τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Με τι πρέπει να προχωράς και που πρέπει να φεύγεις.
Να ψάχνεις λοιπόν, μόνος σου να βρεις αυτό που σου ανήκει.
Διότι, ότι μπορείς να ονειρευτείς, μπορείς και να το πετύχεις…
Γιατί όταν ξέρεις τι αξίζεις και τι θες, ξέρεις και που πρέπει να βρίσκεσαι…
Μην επιτρέψεις σε κανέναν ποτέ να σε πείσει για το αντίθετο…
Νικόλ Παπαδοπούλου