Newsitamea.gr
SPORT AMEA ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

“Ακούοντες στη Χώρα των Κωφών” – Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην επιτυχία της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου Κωφών!(Βίντεο)

Ακολουθήστε μας στο GOOGLE NEWS και FACEBOOK

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για την καθολική πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία. Έννοια παρεξηγημένη, καθώς αρκετά συχνά το ευρύ κοινό θεωρεί πως αυτή αφορά μόνο τα πεζοδρόμια, τις ράμπες κλπ. Ενώ στην πραγματικότητα καθολική πρόσβαση είναι να μπορείς να συμμετέχεις σε κάθε φάσμα της κοινωνίας και της ζωής. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη συμμετοχή στον αθλητισμό. Συγκεκριμένα για την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Κωφών όπου το περασμένο καλοκαίρι κατάφεραν την μεγαλύτερη τους διάκριση μέχρι σήμερα.  Στο 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κωφών Ανδρών κατέκτησαν την 3η θέση.

Μια τεράστια επιτυχία για μια ομάδα χωρίς την απαραίτητη στήριξη και με μοναδικό εφόδιο τη δική τους προσπάθεια! Τρεις δημοσιογράφοι σκέφτηκαν πως αυτό το επίτευγμα δεν πρέπει να χαθεί στη λήθη του χρόνου. Δημιούργησαν ένα 45λεπτο ντοκιμαντέρ για να αναδείξουν την επιτυχία. Η παρουσίαση θα γίνει πρώτη φορά τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019. Μίλησα με τον Γιάννη Αλυσανδράτο, τον Μάρκο Χάννα και τον Τάσο Βαρβάτο για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ και όχι μόνο. Προσωπικά εύχομαι στην ΕΟΠΚ κάθε επιτυχία και μακάρι περισσότεροι συνάδελφοι-δημοσιογράφοι να αναλάμβαναν τέτοιες υπέροχες πρωτοβουλίες!

*Μετά το τέλος της συνέντευξης μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο με την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ και το επίσημο Δελτίο Τύπου.

Τι είναι αυτό που σας ώθησε να δημιουργήσετε ένα ντοκιμαντέρ, αφιλοκερδώς, αφιερωμένο στην Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Κωφών; Τι θα θέλατε/προσδοκάτε να συμβεί μετά την προβολή του;

 Μάρκος Χάννα: H πατρότητα της ιδέας ανήκει στον Γιάννη Αλυσανδράτο. Εκείνος είχε οραματιστεί ένα ντοκιμαντέρ που θα εξιστορεί την πορεία της Εθνικής ομάδας. Ομολογώ πως στα πρώιμα στάδια της δημιουργίας του, δεν σου κρύβω πως είχα αμφιβολίες για το αποτέλεσμα, αφού στην πραγματικότητα δεν υπάρχει εταιρεία παραγωγής. Αλλά η -καλώς εννοούμενη- τρέλα, το μεράκι και πολλές ώρες προσωπικής εργασίας. Η αλήθεια είναι ότι αυτό θα το δείτε και στην οθόνη, αφού πρόκειται για κάτι που έχει βγει από την καρδιά μας περισσότερο, και λιγότερο από το μυαλό μας.

Από εκεί και πέρα, σκοπός μας ήταν και παραμένει να δώσουμε στο ευρύτερο κοινό μια εικόνα της ομάδας που κατετάγη 3η στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αφήνοντας μάλιστα εκτός την Τουρκία που ήταν πάνω από μια δεκαετία αήττητη σε νοκ άουτ. Ταυτόχρονα βέβαια, θα θεωρήσουμε εαυτούς επιτυχημένους, αν έστω και ένας άνθρωπος με προβλήματα ακοής δει το ντοκιμαντέρ και αναζητήσει διεξόδους αθλητισμού, παίρνοντας έμπνευση από αυτά τα παιδιά. Νομίζω δεν θα υπάρξει κανένα μεγαλύτερο κέρδος και σημαντικότερη παρακαταθήκη από αυτό.

 Τάσος Βαρβάτος: Η αρχική ιδέα άνηκε στον Γιάννη Αλυσανδράτο, ο οποίος με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι να βοηθήσω στο συγκεκριμένο εγχείρημα. Η απάντηση ήταν θετική χωρίς δεύτερη σκέψη, γνωρίζοντας ότι οι επαγγελματικές υποχρεώσεις περιορίζουν τον διαθέσιμο χρόνο. Ωστόσο, όταν καταπιάνεσαι με κάτι το οποίο έχει τεράστιο ενδιαφέρον και παράλληλα συνειδητοποιείς, γνωρίζοντας τους ανθρώπους, πόση σημασία έχει γι’ αυτούς το όλο εγχείρημα.

Στέκομαι στο “αφιλοκερδώς” και θέλω να το παραφράσω, σε “ανιδιοτελώς”, καθώς, όπως ανέφερα, η εμπειρία, η συνεργασία, η γνωριμία, με τα άτομα που πρωταγωνίστησαν στην επιτυχία αυτή, προσωπικά με έκανε να ζήσω έστω και λίγο τα έντονα συναισθήματα εκείνων των ημερών και ευελπιστώ αυτό να περάσει και μέσα από τις εικόνες του ντοκιμαντέρ. Σε ευρύτερο πλαίσιο, αν υπάρχει κάποια προσδοκία μετά την προβολή, θα σταθώ σε δύο άξονες. Ο πρώτος αφορά την γενικότερη ευαισθητοποίηση του κόσμου για τους συνανθρώπους που μπορεί να έχουν οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας. Ο δεύτερος, όπως αναφέρεται και στο ντοκιμαντέρ, την συνειδητοποίηση από πλευράς ατόμων με αναπηρία, ότι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους υπόλοιπους, όσον αφορά τον αθλητισμό.

 Γιάννης Αλυσανδράτος: Πρόκειται για μία ιδέα που γεννήθηκε ένα καλοκαιρινό πρωινό Κυριακής. Ακούγοντας τον προπονητή της Εθνικής, Γιάννη Δημητρίου, σε αθλητικό ραδιόφωνο να μιλάει για την επιτυχία της ομάδας, σκέφτηκα ότι τούτη η προσπάθεια δεν πρέπει να μπει στο συρτάρι όπως πολλές άλλες και να αποτελέσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Αισθάνθηκα την ανάγκη να προβάλλω αυτό το αθλητικό επίπεδο. Με αυτό ως οδηγό, τη μοιράστηκα με δύο πολύ καλούς φίλους και συνάδελφους που δίχως καμία σκέψη απάντησαν καταφατικά. Παρά τις δυσκολίες, καθώς δεν υπήρχε καμία εταιρία παραγωγής ή κάποιο μπάτζετ από πίσω. Η αγάπη μας για τον αθλητισμό και η θέληση να δώσουμε βήμα σε αυτούς τους ανθρώπους αποτέλεσαν το εφαλτήριο όλου αυτού του εγχειρήματος.

Αναφορικά με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Νομίζω ότι το βασικό μέλημά μας έχει επιτευχθεί. Η προσπάθεια τόσο της Ομοσπονδίας όσο και των κωφών-βαρήκοων αθλητών, που διακρίνονται στο υψηλότερο επίπεδο, ήρθε στην επιφάνεια. Σιγά σιγά, μέσα από την εκδήλωση για την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ, ευελπιστούμε να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και να αποτελέσει εφαλτήριο για ένα καλύτερο «αθλητικό αύριο».

Μέσω του ντοκιμαντέρ ήρθατε πιο κοντά στο χώρο της αναπηρίας γενικώς και ειδικώς στους αθλητές με αναπηρία. Τι πιστεύετε ότι φταίει και δεν χαίρουν μεγάλης προβολής από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης(αθλητικά και μη);

Τ.Β. Λόγω επαγγέλματος της συντρόφου μου, που είναι ειδική παιδαγωγός, έχω μία πιο εξειδικευμένη (έστω και έμμεσα) προσέγγιση στο κομμάτι των ΑμεΑ, που περιορίζεται ωστόσο σε παιδικοεφηβικές ηλικίες. Μέσω του ντοκιμαντέρ, διαμόρφωσα μια πιο σφαιρική εικόνα. Βλέποντας τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στο αθλητικό κομμάτι. Κάτι που ενίσχυσε την άποψή μου ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Και καθημερινά δίνουν μαθήματα ζωής σε όλους τους υπόλοιπους. Όσον αφορά την προβολή, θεωρώ ότι γενικότερα στη χώρα μας είμαστε λάτρεις της επιτυχίας και μόνο, αν μιλάμε για αθλητισμό, γι’ αυτό και μία τρίτη θέση (κακώς) δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε.

 Δεν θα ήθελα να κρίνω τα Μ.Μ.Ε., για το αν αυτό γίνεται από επιλογή. Άλλωστε ο καθένας επιλέγει τι θέλει να προβάλλει και η σχέση με το αναγνωστικό κοινό είναι αμφίδρομη. Στο ευρύτερο πλαίσιο και την προβολή των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι ΑμεΑ, αθλητές και μη, αρκεί μια βόλτα στους δρόμους και τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Για να αντιληφθεί κάποιος ότι ούτε οι αυτονόητες διευκολύνσεις δεν παρέχονται, πρώτα απ’ όλα από τους συμπολίτες μας. Για να μην γενικεύουμε ωστόσο, θεωρώ ότι υπάρχει ένα αρκετά ευαισθητοποιημένο κομμάτι της κοινωνίας όσον αφορά τους ΑμεΑ, που σε κάθε περίπτωση, αποτελεί μειοψηφία.

Ι.Α. Η απάντηση νομίζω ότι χρειάζεται γερό στομάχι! Καταρχάς πρέπει οι ίδιοι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη και να αναρωτηθούμε αν σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας. Ανεξάρτητα από το αν πάσχει από κάποιου είδους αναπηρία ή όχι. Απάντηση ικανοποιητική, θα λάβει η μειονότητα. Σκληρό, πάρα πολύ σκληρό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Εφόσον εμείς, ως άτομα ξεχωριστά και ως σύνολο, δεν διαφοροποιήσουμε την στάση μας, τότε τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν.

Αυτό δίνει και την απάντηση περί προβολής. Οι αθλητές με αναπηρία στο σύνολό τους θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για μικρούς και μεγάλους. Άτομα που πολλές φορές δεν έχουν ούτε τα αυτονόητα στην καθημερινότητά τους, καταφέρνουν να πρωταγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο. Φέρνουν σημαντικές διακρίσεις για την χώρα μας και στην πλειονότητα των περιπτώσεων ούτε καν τις μαθαίνουμε, διότι δεν δίνουν ικανοποιητικά «κλικς». Όταν η αθλητική παιδεία και κουλτούρα μας ξεφύγει από τις παρωπίδες κάθε λογής χρώματος, πράσινο-κόκκινο-μπλε-μαύρο-κίτρινο, τότε ίσως να υπάρξει αξιοκρατία στην απήχηση των εκάστοτε επιτυχιών.

Μ.Χ. Πρόκειται για μια επιτυχία εθνικής ομάδας και μάλιστα ανθρώπων που πασχίζουν κάθε μέρα ακόμα και για πράγματα αυτονόητα. Κανονικά, τα παιδιά αυτά θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα για όλους μας, ειδικά τους νεότερους. Μας διδάσκουν πως καμία δυσκολία και κανένα εμπόδιο δεν είναι αρκετό να ανακόψει τον δρόμο τους από κάτι που αγαπούν. Θεωρητικά λοιπόν, θα έπρεπε να προβάλλονται όσο περισσότερο γίνεται για να αποτελούν πηγή έμπνευσης.

Τώρα γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Το εύκολο είναι να σου απαντήσω πως δεν φέρνουν «κλικ». Αλλά τελικά ακόμα και το «κλικ» είναι κάτι σχετικό, αφού προέρχεται από τον χρήστη. Άρα αν ο χρήστης έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον, τότε και τα Μέσα θα έδειχναν με τη σειρά τους μεγαλύτερη πρόθεση να το προβάλλουν. Μήπως πρέπει να ψάξουμε μέσα μας, για το πόσο εμείς ενδιαφερόμαστε για την προσπάθεια αυτών των παιδιών; Μια βόλτα στους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων θα μας πείσει ότι στην πραγματικότητα νοιαζόμαστε ελάχιστα για τους ανθρώπους με αναπηρία. Αφού δεν τηρούμε τους απλούς κανόνες, όπως οι ράμπες ΑΜΕΑ ή ειδική χάραξη στα πεζοδρόμια για τους τυφλούς.

Τι θεωρείτε ότι χρειάζονται οι αθλητές με οποιαδήποτε μορφής αναπηρία για να ανέβουν πιο ψηλά; Και παράλληλα ποιες κινήσεις θα έπρεπε να γίνουν για να αυξηθεί η συμμετοχή των ΑμεΑ(κάθε ηλικίας) σε όλα τα αθλήματα;

Ι.Α. Νομίζω ότι ήδη βρίσκονται πάρα πολύ ψηλά. Ακόμα και με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, καταφέρνουν με την αυταπάρνηση τους και την ατέρμονη προσπάθειά τους, να καλύπτουν το οποιοδήποτε μειονέκτημα υπάρχει συγκριτικά με άλλες χώρες, κερδίζοντας μετάλλια και διακρίσεις. Αν χρειάζεται κάτι περισσότερο να τονιστεί, είναι οι τομείς της οργάνωσης και της ενημέρωσης. Αυτά τα δύο αποτελούν τα στοιχεία-κλειδιά.

Υπάρχει ανάγκη από σωστές υποδομές, θέμα που απασχολεί τον ελληνικό αθλητισμό σ’ ολόκληρο το φάσμα του. Επίσης, ενημέρωση από τους αρμόδιους φορείς προς τον κόσμο. Ούτως ώστε να δημιουργηθούν ίσες ευκαιρίες στον αθλητισμό και κατ’ επέκταση σε κάθε τομέα της κοινωνικής τους ζωής. Αυτό που παρατηρήσαμε εμείς, κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας, είναι πως ακόμα και άνθρωποι ΑμεΑ αγνοούν την ύπαρξη των Ομοσπονδιών! Άρα, χρειάζεται η δημιουργία ενός γενικότερου πλαισίου ενημέρωσης σε όλη την επικράτεια. Για να μπουν αφενός σωστές βάσεις και αφετέρου να αυξηθεί ο αριθμός των αθλητών κάθε ηλικίας.

Μ.Χ. Το ζητούμενο δεν είναι οι επιτυχίες, ούτε το πόσο ψηλά θα φτάσουν. Αλλά να λάβουν ίσες ευκαιρίες στον αθλητισμό και κατ’ επέκταση σε κάθε τομέα της κοινωνικής τους ζωής. Μπείτε λίγο στη θέση τους. Ζουν σε έναν κόσμο που, ας είμαστε ειλικρινείς, σε πλείστες όσες περιπτώσεις όχι μόνο δεν είναι φιλικός απέναντί τους, αλλά φτάνει στο αντίθετο άκρο, ακριβώς λόγω της έλλειψης δομών.

Ο αθλητισμός στη χώρα μας αντιμετωπίζει γενικότερο πρόβλημα υποδομών, οπότε νομίζω ότι το βλέμμα πρέπει να στραφεί στη δημιουργία χώρων άθλησης. Από εκεί και πέρα, είναι βασικό να ενημερωθούν για τις εναλλακτικές τους, να μάθουν τους αντίστοιχους φορείς και τις ομοσπονδίες, ώστε να ιχνηλατήσουν τις προοπτικές άθλησης. Πιθανότατα μια ευρύτατη προσπάθεια ενημέρωσης των γονέων ή των δυνάμει αθλητών να αποτελούσε βήμα προς στην σωστή κατεύθυνση.

Τ.Β. Τα αυτονόητα! Δεν θέλω να σταθώ μόνο στο αθλητικό κομμάτι, γιατί κι αυτό αποτελεί προέκταση της κοινωνίας. Η διευκόλυνση των ανθρώπων με αναπηρία είναι κοινωνική υποχρέωση όλων μας. Είτε ατομικά, είτε συλλογικά, είτε μιλάμε για το ίδιο το κράτος. Από ‘κει και πέρα, το συλλογικό αφορά και τον αθλητισμό και συνδέεται και με την προβολή που αναφέρθηκε στην προηγούμενη ερώτηση.

Στόχος πρέπει να είναι οι μικρότερες ηλικίες, ΑμεΑ και μη. Ευαισθητοποίηση της κοινωνίας από μικρή ηλικία για ένα κομμάτι συνανθρώπων που πασχίζει καθημερινά ενάντια στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω διαλέξεων/εκδηλώσεων σε σχολεία ή και μέσω των Μ.Μ.Ε.. Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος της Ομοσπονδίας και των διαφόρων φορέων, πρέπει να είναι ενημερωτικός. Και σε πολλές περιπτώσεις παραινετικός προς ανθρώπους που ίσως θέλουν και δεν γνωρίζουν (;), δεν θέλουν γιατί δεν γνωρίζουν (;), ή φοβούνται (;) να μπουν στην διαδικασία άθλησης, δεδομένης της αναπηρίας.

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ.

                           Αριθμ Πρωτοκ.: 12/5….                                           Νέο Φάληρο, 12/12/2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Ακούοντες στη χώρα των κωφών»

Παρουσίαση του ντοκιμαντέρ για την επιτυχία της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου Κωφών στο 9 ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κωφών Ανδρών (2-15 Ιουνίου 2019, Ηράκλειο/Κρήτη).

Σας ενημερώνουμε ότι τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 19:00΄, στο Αμφιθέατρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής θα προβληθεί, για πρώτη φορά στο κοινό, το ντοκιμαντέρ «Ακούοντες στη χώρα των κωφών», με θέμα την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Κωφών Ανδρών.

Με μοναδικό μέσο την αγάπη για τον αθλητισμό, το μεράκι και την ανιδιοτέλεια, μια ομάδα τριών δημοσιογράφων φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές της επιτυχίας που σημείωσε η Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Κωφών στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Κωφών Ανδρών που έλαβε χώρα στο Ηράκλειο της Κρήτης το καλοκαίρι που πέρασε. Από την πρώιμη στελέχωση της ομάδας, την πορεία μέχρι τον μικρό τελικό και την κατάληψη της τρίτης θέσης, έως την προσπάθεια ενημέρωσης όλων όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής. Το ντοκιμαντέρ πραγματοποιεί μια ειλικρινή διείσδυση στον κόσμο των κωφών βαρήκοων, τονίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην προσπάθεια να βρουν τρόπους αθλητικής έκφρασης.

Το δικαίωμα στον αθλητισμό για όλους παραμένει πάντα επίκαιρο και αποτελεί μέσο αυτοπραγμάτωσης των μελών μιας κοινωνίας. Μέσα από την προβολή του ντοκιμαντέρ, παρουσιάζεται η προσπάθεια μιας ομάδας ποδοσφαίρου να αγγίξει την κορυφή της Ευρώπης. Η προσήλωση στον στόχο και η αλληλεγγύη είναι στοιχεία που ο αθλητισμός μπορεί να εμφυσήσει στο άνθρωπο, χαρίζοντας του ταυτόχρονα μοναδικές στιγμές και συγκινήσεις.

Για την Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών,

O Γεν. Γραμματέας                                                                                                   Ο Πρόεδρος

Κορδονούρης Παναγιώτης                                                                                    Σταυρακάκης Ιωσήφ

 

*Το φωτογραφικό υλικό, το βίντεο και το δελτίο τύπου αναδημοσιεύονται με την άδεια των δημιουργών του ντοκιμαντέρ.

Σύνταξη – επιμέλεια: Βογιατζής Ηλίας.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δασκάλα έγινε δότρια και έσωσε τη ζωή ενός 2χρονου αγοριού…

Efi Nika

Γι’αυτό το είπε τώρα: Η αλήθεια πίσω από την ανακοίνωση της Κέιτ Μίντλετον για τον καρκίνο και ο σοβαρός λόγος

Efi Nika

Πήγε εκδρομή και κατέληξε σε επείγον χειρουργείο: Πώς χάρη σε μια σέλφι 33χρονη διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο

Efi Nika