Υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε πίσω σου. Που θα πούνε ό,τι είπες εσύ πάρα πέντε, εκείνοι και πέντε. Θα κάνουν επίσης και δέκα, εκείνο που σκέφτηκες εσύ φωναχτά, πάρα είκοσι.
Είναι οι λεγόμενοι άνθρωποι χωρίς ταυτότητα. Δεν έχουν δικό τους ταλέντο, ούτε κρίση. Τους αρέσει να δανείζονται των άλλων. Ό,τι βλέπουν και τους αρέσει, το ξεσηκώνουν με ταχύτητα φωτός και το οικειοποιούνται. Δεν τους ενδιαφέρει εάν τους καταλάβεις, δεν προσβάλλονται, δεν έχουν καμία ευθιξία. Έχουν θράσος.
Το λεγόμενο θράσος των ηλιθίων. Για μένα οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Έξυπνοι και ηλίθιοι. Προσαρμογές πάνω σε αυτά τα χαρακτηριστικά του ατόμου, του τύπου, κουτοπόνηροι, αγαθοπόνηροι, εξυπνάκηδες, ανόητοι, είναι χάδι στα αυτιά τους. Εκεί είναι που δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Βασικά δεν τους ενδιαφέρει. Γιαυτό και δεν ενδιαφέρει και εμένα να χρησιμοποιήσω μια πιο κομψή κουβέντα.
Μονάχα ένας βλάκας θα μπορούσε να φανταστεί πως ξεγελάει. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος με δείκτη υψηλό ευφυΐας να φανταστεί οτι ξεγελάει.
Έτσι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι οι λεγόμενοι σκιές, ζούνε στην δική σου αντανάκλαση. Φωτίζονται από εσένα και μετά παίρνουν αγκαλιά έναν προβολέα και κάνουν τους σπουδαίους. Ξερόλες με επιτηδευμένη ευγένεια, δήθεν φιλικοί στην πραγματικότητα αλεπούδες φαρμακερές. Δεν έχουν φίλους, ποτέ δεν είχαν. Έχουν αυλές που φλυαρούν ακατάπαυστα, έχουν κόλακες της πλάκας που καλύπτουν την ανεπάρκεια τους την συναισθηματική, με φτηνά κουτσομπολιά. Και μετά αφού ξεπέσουν και δεν μπορούνε να μαζευτούν, το παίζουν θύματα, βέβαια τι άλλο, και αρχίζουν τις κατηγορίες.
Κατά τα άλλα θέλουν να σου μοιάσουν. Πέρασε και δεν ακούμπησε όμως.
Να θέλεις να μοιάσεις σε κάποιον, από θαυμασμό δεν είναι κακό. Είναι στοίχημα με τον εαυτό σου. Το θέμα είναι πως θα το κάνεις, με τι τρόπο και με τι χαρακτήρα.
Θέλει αξίες η προσπάθεια αυτή. Θέλει αγώνα, χαρακτήρα σπαθί, πραγματική πίστη στα πιστεύω σου και όραμα. Αν είναι να είσαι μικροπρεπής, ζηλιάρης, να προσπαθείς να κλέψεις την παράσταση για να πάρεις το χειροκρότημα, τότε δεν θα γίνεις ποτέ τίποτα. Θα είσαι ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα, που θα κλέβεις λίγο από δω και λίγο από εκεί για να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου μέχρι να σβήσουν τα φώτα, τα ίδια που θα σε τυφλώσουν πρώτα από έπαρση.
Λοιπόν βλάκα, η αυθεντικότητα έχει νοημοσύνη. Μείνε ένας βλάκας πραγματικός και όχι ένα έξυπνο καρτούν παριστάνοντας κάποιον άλλον.
Τουλάχιστον θα είσαι ο εαυτός σου. Οτιδήποτε άλλο θα είναι φρικτή αποτυχία.
Ένας άκαρπος, ελλιπής και κατευθυνόμενος άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να αναβαθμίσει τον εαυτό του σε έναν καρποφόρο, καλλιεργημένο, και παραγωγικό άνθρωπο.
Οι άνθρωποι δίχως ταυτότητα είναι οι πιο επικίνδυνοι.
Μπέττυ Κούτσιου
.