Είναι αλήθεια ότι δεν διανύουμε πια την πρώτη, αθώα περίοδο της συμμετοχής μας σε κάθε λογής social media. Πλέον, ένα πλήθος κανόνων και ρυθμίσεων μας δίνουν έναν, μερικό έστω, έλεγχο της ιδιωτικότητάς μας μέσα σε αυτά. Και πάλι όμως, πολλά από τα ζητήματα που προκύπτουν από τη χρήση του διαδικτύου και, ειδικότερα, από τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, επιμένουν. Και πέρα απ’ το ότι είναι δυσεπίλυτα, η λύση τους δεν είναι εξ ολοκλήρου στο χέρι μας, το χέρι του απλού καθημερινού χρήστη.
Βεβαίως, της ανάγκης για λύση, προϋπάρχει το πρόβλημα το οποίο, πολύ συχνά, θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι φωτογραφίες των παιδιών μας που, δίχως δόλο και με περίσσια περηφάνια, μοιραζόμαστε με φίλους και συγγενείς μέσω διαδικτύου. Πρόκειται, φυσικά, για στιγμές χαράς που δεν θα έπρεπε να νοθεύονται με σκεπτικισμό και προκατάληψη. Όμως δεν μιλάμε πια για ένα κλασικό οικογενειακό άλμπουμ, αλλά για εικόνες στις οποίες την πρόσβαση δεν μπορούμε να καθορίσουμε ή να αποκλείσουμε πλήρως ούτε εμείς, ούτε οι πλατφόρμες που τις “φιλοξενούν” ό,τι και αν διατείνονται οι ίδιες.
Για τον λόγο αυτό, πριν αναρτήσετε τη φωτογραφία του παιδιού σας στο διαδίκτυο, ενδείκνυται να το σκεφτείτε δυο και τρεις φορές και ν’ απαντήσετε προσεκτικά σε κάποιες βασικές ερωτήσεις:
1. Φαίνεται το πρόσωπο του παιδιού ή τα ευαίσθητα σημεία του σώματος του;
Διαβάζουμε κατά καιρούς ότι διάφοροι celebrities (η Ζόι Σαλντάνα π.χ.) δεν ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους εκτός και αν τα πρόσωπά τους δεν είναι ευδιάκριτα. Αν και μακράν καλύτερη πρακτική από την εμφάνιση ενός παιδικού προσώπου που έχει αλλοιωθεί (μέσω blurring ή pixelization) ψηφιακά, δε σημαίνει ότι το παιδί σας δεν είναι εκτεθειμένο. Από τη στιγμή που το πρόσωπό του δεν φαίνεται, καλό είναι να μην διακρίνονται ούτε άλλα, πιο ευαίσθητα σημεία του σώματός του, ώστε η φωτογραφία να είναι όσο το δυνατόν πιο “ουδέτερη”, ελαχιστοποιώντας έτσι τον κίνδυνο να εντοπιστεί και να υποκλαπεί από κακόβουλους τρίτους.
2. Θα δουν τη φωτογραφία όλοι οι διαδικτυακοί σας φίλοι;
Ας αρχίσουμε με το ότι καλό είναι να περιορίσετε την πρόσβαση στη σελίδα σας στους φίλους σας μόνο (όχι και στους φίλους των φίλων σας). Σε δεύτερο επίπεδο, αν υπάρχει η δυνατότητα, μπορείτε να ομαδοποιήσετε τους φίλους σας (π.χ. μέσω Facebook lists) ελέγχοντας ακόμη περισσότερο την πρόσβαση σε συγκεκριμένες αναρτήσεις. Τέλος, σε κάθε ανάρτηση φωτογραφίας του παιδιού σας, μην ξεχνάτε, πριν την ανεβάσετε, να ρυθμίζετε με ακρίβεια ποιοι φίλοι σας μπορούν να τη δουν.
3. Μήπως η φωτογραφία περιέχει πληροφορίες που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ο οποιοσδήποτε;
Πέρα από πρόσωπα, μια φωτογραφία μπορεί να περιέχει πληροφορίες για τη ζωή τους που καλό είναι να μην προσφέρονται έτσι απλόχερα στον οποιονδήποτε έχει (ή αποκτά με κακόβουλο τρόπο) πρόσβαση σ’ αυτή.
Στην περίπτωση του παιδιού σας, οι φωτογραφίες που ανεβάζετε δεν πρέπει να περιέχουν το όνομά του (ούτε σε tag) ούτε άλλου είδους αναγνωρίσιμα στοιχεία για τη διεύθυνση του σπιτιού σας, το σχολείο που πηγαίνει, την παιδική χαρά που περνάτε το χρόνο σας ή το μέρος που περάσατε τις διακοπές σας.
4. Εκτίθενται και άλλα παιδιά στη φωτογραφία εκτός από τα δικά σας;
Πολύ συχνά, φωτογραφίζουμε τα παιδιά μας, όχι μόνα τους, αλλά σε παιδικά πάρτι, στην παιδική χαρά, με παιδιά φίλων ή συγγενών. Σε τέτοιες περιπτώσεις, επιβάλλεται να έχουμε τη συναίνεση των γονιών για κάθε παιδί που απεικονίζεται, αλλιώς θα πρέπει να καταφύγουμε στην — αντιαισθητική μα αναπόφευκτη — λύση της αλλοίωσης των προσώπων τους
5. Είναι πραγματικά ανάγκη να ανεβάσετε τη φωτογραφία του παιδιού σας στο διαδίκτυο;
Βεβαίως, πριν τακτοποιήσετε όλα τα παραπάνω, σταθείτε λίγο και αναρωτηθείτε αν χρειάζεται πραγματικά να αναρτήσετε τη φωτογραφία του παιδιού σας σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο. Πέρα απ’ τον κίνδυνο της υποκλοπής από κακόβουλους χρήστες, υπάρχουν πολλά άλλα που οφείλετε να συνυπολογίσετε.
Πάρτε για παράδειγμα, την εκτεταμένη εκμετάλλευση των πληροφοριών που συλλέγει το Facebook από κάθε αρχείο που ανεβάζετε για σκοπούς που δεν αποκαλύπτει και ούτε δεσμεύεται να αποκαλύψει. Ή τη βούληση του ίδιου του παιδιού την οποία δεν μπορεί ακόμη να εκφράσει, αλλά κάποια μέρα ίσως το κάνει αναδρομικά.
Ήδη, πάρα πολλά παιδιά μεγαλώνουν ανακαλύπτοντας παλιότερες εικόνες τους στο διαδίκτυο και δε νιώθουν καθόλου άνετα με αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, όσο δύσκολο είναι να ελέγξουμε πλήρως τη διάδοση της εικόνας των παιδιών μας στην πραγματική ζωή (π.χ. σε φωτογραφίες που τραβούν συγγενείς και φίλοι), άλλο τόσο είναι να φροντίζουμε κάθε μικρή λεπτομέρεια που διέπει τη δημοσίευση μιας φωτογραφίας στο διαδίκτυο. Είναι προτιμότερο να χαιρόμαστε τις στιγμές που περνάμε με τα παιδιά μας χωρίς το άγχος να τις μοιραστούμε, παρά μόνο με όσους είναι κοντά μας έτσι κι αλλιώς. Για τους “κοντινούς” που βρίσκονται μακριά μας, υπάρχουν και οι πιο αποκλειστικοί τρόποι επικοινωνίας, όπως είναι τα μηνύματα και τα email.
ΠΗΓΗ: mama365.gr